۳ مهر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
سمیه رشیدی سال‌ها به بیماری صرع مبتلا بود؛ بیماری‌ای که حملات ناگهانی تشنج و افت هوشیاری بارزترین علائم آن است. او از ابتدای بازداشت بارها از سردردهای شدید و علائم بیماری شکایت کرده بود، اما پزشکان زندان شکایاتش را جدی نگرفتند
در همان ساعت نخست انتقال وی به بیمارستان، پزشکان بیمارستان مفتح ورامین در نخستین معاینات اعلام کردند که سطح هوشیاری رشیدی ۵، بسیار پایین و شرایط او خطرناک و غیرقابل پیش‌بینی است.
بیماری که «تمارض» نام گرفت
سمیه رشیدی سال‌ها به بیماری صرع مبتلا بود؛ بیماری‌ای که حملات ناگهانی تشنج و افت هوشیاری بارزترین علائم آن است. او از ابتدای بازداشت بارها از سردردهای شدید و علائم بیماری شکایت کرده بود، اما پزشکان زندان شکایاتش را جدی نگرفتند. در عوض، تنها داروهای اعصاب برای او تجویز شد که هیچ ارتباطی با کنترل صرع نداشت.
یکی از منابع مطلع می‌گوید:
تشنج‌های مکرر و انتقال دیرهنگام
روز ۲۵ شهریور ۱۴۰۴، شدت حملات صرع سمیه رشیدی افزایش یافت و چندین بار دچار تشنج شد. هم‌بندی‌هایش تلاش کردند وضعیت او را کنترل کنند، اما وخامت حالش چنان بود که مسئولان ناگزیر او را به بیمارستان منتقل کردند؛ انتقالی که با ساعت‌ها تأخیر انجام شد. خانواده رشیدی پس از اطلاع، به بیمارستان مراجعه کردند، اما در تمام مدت با محدودیت شدید در دسترسی به روند درمان و ملاقات روبه‌رو بودند.
انتقال بابک دادبخش به سلول انفرادی پس از اعتراض به وضعیت زندان فشافویه
بازداشت و بی‌خبری از پرویز منصوری؛ نگرانی‌ها درباره سلامت و نقض حقوق وکلا
بازداشت به دلیل شعارنویسی
سمیه رشیدی متولد ۱۳۶۲ و ساکن تهران بود. او در تاریخ ۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ به دلیل شعارنویسی در محله جوادیه بازداشت و پس از بازجویی در آگاهی ۱۵ خرداد، به بند زنان زندان اوین منتقل شد. پس از حمله موشکی اسرائیل به زندان اوین و انتقال گروهی زندانیان، رشیدی نیز به زندان قرچک ورامین تبعید شد.
اتهام رسمی او «تبلیغ علیه نظام» اعلام شد؛ برچسبی تکراری که در سال‌های اخیر برای سرکوب کوچک‌ترین اشکال اعتراض به‌کار گرفته می‌شود.
محرومیت سمیه رشیدی از درمان مناسب، نمونه‌ای آشکار از نقض سیستماتیک حقوق بشر در زندان‌های ایران است. بر اساس اسناد بین‌المللی، رفتار با او نقض مستقیم چند ماده کلیدی است:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار غیرانسانی قرار گیرد. محرومیت عامدانه از درمان برای بیماری صرع مصداق شکنجه سفید است.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هر فرد حق دارد از استاندارد مناسب برای سلامت و درمان بهره‌مند شود.
قواعد نلسون ماندلا (سازمان ملل): زندانیان باید به خدمات پزشکی در سطحی برابر با جامعه بیرون از زندان دسترسی داشته باشند. در مورد رشیدی، این اصل آشکارا زیر پا گذاشته شده است.
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، ماده ۱۰: با تمام زندانیان باید با کرامت انسانی رفتار شود. وضعیت رشیدی دقیقاً خلاف این اصل است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر