۲۳ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
مسئولان زندان قرچک ورامین بلافاصله پس از مقاومت زندانیان زن، تماس‌های تلفنی آنها را قطع کرده و آنان را تهدید کردند که ملاقات‌ها نیز لغو خواهد شد
کانون حقوق بشر ایران، یکشنبه ۲۳ شهریورماه ۱۴۰۴ – صبح روز یکشنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۴، بند زنان سیاسی زندان قرچک ورامین بار دیگر صحنه یورش خشونت‌آمیز نیروهای گارد زندان شد. مأموران، متشکل از تعداد زیادی مرد و زن، به دستور مستقیم صغری خدادادی رئیس زندان، وارد بند موسوم به «باشگاه» شدند و تلاش کردند با زور زندانیان را از اتاق‌هایشان خارج کرده و به هواخوری منتقل کنند. مقاومت متحدانه زنان سیاسی مانع از موفقیت این اقدام شد، اما تهدیدها و فشارها همچنان ادامه دارد. مسئولان زندان بلافاصله پس از این مقاومت، تماس‌های تلفنی زندانیان را قطع کرده و آنان را تهدید کردند که ملاقات‌ها نیز لغو خواهد شد.
این زنان، که در تابستان ۱۴۰۴ به‌طور ناگهانی و پس از بمباران از زندان اوین به قرچک منتقل شدند، اکنون در بندی قرار دارند که از نظر بهداشتی و انسانی هیچ استانداردی ندارد. موش‌ها و حشرات محیط این بند را پر کرده‌اند، تهویه مناسب وجود ندارد و زندانیان در شرایطی غیرقابل تحمل نگهداری می‌شوند. بیش از ۶۰ زن تنها در هفت اتاق کوچک و یک راهروی باریک محبوس‌اند، بسیاری از آنان به دلیل کمبود تخت ناچارند روی زمین بخوابند و تنها سه حمام و سه توالت برای همه آنها وجود دارد.
گزارش گاردین از محاکمه پرویز ثابتی شکنجه‌گر ساواک
قاضی مرگ اهواز؛ امضای قاضی ادیبی مهر پای ده‌ها پرونده خونین
کارشناسان حقوق بشری این یورش را بخشی از روند انتقام‌گیری حکومت از زنان معترض می‌دانند؛ زنانی که در برابر سرکوب، مقاومت کرده و صدای اعتراض جامعه را زنده نگه داشته‌اند. به‌رغم انتظار عمومی مبنی بر آزادی یا دست‌کم بازگرداندن این زندانیان به اوین پس از شدت گرفتن بحران‌ها، مسئولان نه‌تنها چنین نکردند بلکه با نگه‌داشتن آنها در شرایط تبعیدگونه قرچک، خشونت و فشار را تشدید کردند. خدادادی در جریان حمله اخیر، شخصاً زندانیان را تهدید کرد که در صورت مقاومت، تمامی امکانات محدودشان از جمله تماس تلفنی روزانه و حق دسترسی به لوازم شخصی نیز قطع خواهد شد.
زندان قرچک ورامین بزرگ‌ترین زندان زنان ایران است، اما به‌جای رعایت حداقل استانداردهای بین‌المللی، به یکی از مخوف‌ترین مکان‌ها برای زنان تبدیل شده است. نبود امکانات درمانی و بهداشتی، تراکم جمعیت، غذای بی‌کیفیت و غیرقابل مصرف، و عدم رعایت اصل تفکیک جرایم تنها بخشی از مشکلات ساختاری این زندان است. بارها گزارش شده که زنان زندانی سیاسی در کنار مجرمان خطرناک و در شرایط تهدیدکننده نگهداری می‌شوند.
صغری خدادادی، رئیس فعلی زندان، مسئول مستقیم این شرایط غیرانسانی شناخته می‌شود. گزارش‌های متعدد نشان می‌دهد که پس از انتصاب وی، فشارها بر زندانیان سیاسی زن شدت گرفته و استفاده از ابزارهای تنبیهی همچون قطع تماس‌ها، محدودیت ملاقات، تهدید به تبعید و یورش‌های ناگهانی به بندها افزایش یافته است.
اقدامات اخیر علیه زنان زندانی در زندان قرچک مصداق بارز نقض حقوق بشر است:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: «هیچ‌کس نباید متحمل شکنجه یا رفتار غیرانسانی شود.» یورش خشونت‌آمیز، تهدید و محرومیت از حداقل امکانات، نقض صریح این اصل است.
ماده ۱۰ میثاق حقوق مدنی و سیاسی: زندانیان باید با کرامت انسانی رفتار شوند. شرایط قرچک و تهدیدهای سیستماتیک علیه زنان سیاسی در تضاد کامل با این اصل قرار دارد.
اصل تفکیک جرایم: نگهداری زندانیان سیاسی در کنار مجرمان خطرناک نقض اصول شناخته‌شده حقوق کیفری است.
با وجود این شرایط سخت، زنان زندانی سیاسی در قرچک با ایستادگی و اتحاد، صدای اعتراض و دادخواهی را زنده نگه داشته‌اند. آنان بارها با شعارها و مقاومت‌های جمعی، حملات مأموران را ناکام گذاشته‌اند. این پایداری نه‌تنها درون زندان که در جامعه نیز پژواک یافته و نماد مقاومت زنان ایرانی در برابر استبداد و سرکوب است.
در نهایت، یورش اخیر به بند زنان سیاسی در زندان قرچک تنها یکی از حلقه‌های زنجیره سرکوب علیه زنان معترض در ایران است؛ سرکوبی که هدف آن خاموش کردن صدای عدالت‌خواهی است، اما به واقع بر قدرت و استقامت این زنان افزوده و پرونده نقض‌های حقوق بشری حکومت را سنگین‌تر کرده است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر