۲۱ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
عبدالسلام شهمیری نمونه‌ای از رنج مردم بلوچ و سرکوب سیستماتیک در سیستان و بلوچستان است. او ۹ ماه است که بدون حکم قطعی، بدون دسترسی به وکیل مستقل و پس از تحمل شکنجه‌های غیرانسانی در زندان زاهدان بلاتکلیف مانده است
کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۲۱ شهریورماه ۱۴۰۴ – بنا بر گزارش‌های موثق، عبدالسلام شهمیری، زندانی سیاسی بلوچ، بیش از ۹ ماه است که در زندان مرکزی زاهدان بدون هیچ‌گونه تعیین تکلیف قضایی در شرایطی غیرانسانی و تحت فشارهای شدید روحی و جسمی به‌سر می‌برد. او در آذرماه ۱۴۰۳ در ایرانشهر بازداشت و ابتدا به بند یک اردوگاه کاردرمانی ایرانشهر منتقل شد. منابع مطلع گزارش داده‌اند که وی پس از بازداشت تحت شدیدترین شکنجه‌ها قرار گرفته است؛ تا جایی که برای گرفتن اعترافات اجباری، مأموران امنیتی حتی به کشیدن ناخن‌های او اقدام کرده‌اند.
این زندانی ۳۱ ساله اهل ایرانشهر و پدر دو فرزند خردسال است. انتقال او به زندان مرکزی زاهدان تنها یکی از ده‌ها نمونه از سرکوب سیستماتیک علیه اقلیت بلوچ در سیستان و بلوچستان است؛ منطقه‌ای که طی سال‌های اخیر به کانون نقض گسترده حقوق بشر، بازداشت‌های خودسرانه و اعدام‌های فراقضایی تبدیل شده است.
عبدالسلام شهمیری با اتهاماتی همچون «عضویت در گروه‌های باغی» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام» مواجه شده است؛ اتهاماتی کلی و مبهم که بارها علیه فعالان بلوچ، روحانیون اهل سنت و معترضان محلی به کار گرفته شده تا زمینه‌ساز صدور احکام سنگین قضایی باشد. این روند به‌ویژه پس از خیزش‌های مردمی در سال‌های اخیر شدت بیشتری یافته و صدها نفر در استان سیستان و بلوچستان به اتهام‌های مشابه بازداشت و زندانی شده‌اند.
وکلای مستقل و نهادهای حقوق بشری تأکید می‌کنند که چنین اتهاماتی در بیشتر موارد بدون ارائه سند و مدرک معتبر و صرفاً بر پایه اعترافات اجباری تحت شکنجه مطرح می‌شود. در پرونده عبدالسلام شهمیری نیز نشانه‌های آشکاری از نقض اصول دادرسی عادلانه دیده می‌شود.
گزارش‌های متعدد از سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی نشان می‌دهد که سیستان و بلوچستان یکی از محروم‌ترین و در عین حال سرکوب‌شده‌ترین مناطق ایران است. مردم بلوچ سال‌هاست که با تبعیض ساختاری در زمینه‌های آموزش، اشتغال، بهداشت و مشارکت سیاسی مواجه هستند. اعتراضات گسترده مردمی در این استان، به‌ویژه پس از جمعه خونین زاهدان در سال ۱۴۰۱، بار دیگر پرده از عمق سرکوب و خشونت سازمان‌یافته برداشت.
عبدالسلام شهمیری تنها یکی از قربانیان این چرخه خشونت و سرکوب است. بازداشت‌های گسترده، استفاده از شکنجه برای اعتراف‌گیری، صدور احکام سنگین و حتی اعدام‌های مخفیانه بخشی از واقعیت تلخ زندگی مردم بلوچ در این استان به شمار می‌رود.
واکنش شدید اتحادیه اروپا به اعدام زندانی سیاسی مهران بهرامیان
صدور حکم اعدام برای زندانی سیاسی پژمان توبره ریزی؛ نگرانی‌ها درباره نقض حقوق بشر در اوین
پیامدهای انسانی و اجتماعی
بلاتکلیفی طولانی‌مدت زندانیانی مانند عبدالسلام شهمیری نه تنها بر وضعیت جسمی و روحی آنان اثر مخرب دارد بلکه خانواده‌هایشان را نیز دچار رنج‌های عمیق می‌کند. دو فرزند خردسال شهمیری اکنون ماه‌هاست که بدون حضور پدر بزرگ می‌شوند و همسر او بار سنگین مشکلات معیشتی و روانی را به دوش می‌کشد.
این شرایط بخشی از سیاست فشار و ارعاب است که حکومت با استفاده از آن تلاش می‌کند اعتراضات در استان سیستان و بلوچستان را سرکوب کند.
پرونده عبدالسلام شهمیری مصداق بارز نقض تعهدات بین‌المللی ایران در زمینه حقوق بشر است. برخی از مهم‌ترین مواد نقض‌شده عبارتند از:
ماده ۵ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: ممنوعیت شکنجه و رفتارهای بی‌رحمانه یا تحقیرآمیز.
ماده ۹ همان میثاق: حق آزادی و امنیت شخصی و ممنوعیت بازداشت‌های خودسرانه.
ماده ۱۴: حق دادرسی عادلانه و دسترسی به وکیل مدافع مستقل.
ماده ۱۸: آزادی اندیشه، وجدان و مذهب.
در پرونده شهمیری، نقض هم‌زمان این اصول به روشنی دیده می‌شود و این مسئله بار دیگر ضرورت نظارت بین‌المللی بر وضعیت زندانیان سیاسی در ایران را برجسته می‌سازد.
عبدالسلام شهمیری نمونه‌ای از رنج مردم بلوچ و سرکوب سیستماتیک در سیستان و بلوچستان است. او ۹ ماه است که بدون حکم قطعی، بدون دسترسی به وکیل مستقل و پس از تحمل شکنجه‌های غیرانسانی در زندان زاهدان بلاتکلیف مانده است. پرونده او نه تنها یادآور زخم‌های کهنه تبعیض و خشونت در ایران است بلکه هشداری جدی به جامعه جهانی درباره وضعیت حقوق بشر در این کشور محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر