۲۲ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
شرایط غیرانسانی زندان شیبان اهواز تنها به مسئله درمان محدود نمی‌شود. زندانیان در این زندان بارها از قطع تلفن‌ها، محدودیت در ملاقات با خانواده‌ها و حتی محرومیت از دریافت بسته‌های غذایی و بهداشتی شکایت کرده‌اند
کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۲۲ شهریورماه ۱۴۰۴ – زندان شیبان اهواز بار دیگر به دلیل نبود امکانات درمانی و بی‌توجهی عامدانه مسئولان، در مرکز توجه افکار عمومی قرار گرفته است. حسین سحاگی، زندانی سیاسی محبوس در این زندان، تنها یکی از قربانیان سیاست‌های محروم‌سازی پزشکی است که جان او را با خطر جدی روبه‌رو کرده است.
گزارش‌های موثق از زندان شیبان اهواز حاکی از وخامت شدید وضعیت بهداشتی و درمانی زندانیان است. در حالی‌که بیماری‌های جسمی و روانی میان زندانیان گسترش یافته، مقامات زندان از اعزام بیماران به مراکز تخصصی و تأمین دارو خودداری می‌کنند. نمونه بارز این وضعیت، حسین سحاگی، زندانی سیاسی است که علیرغم شرایط بحرانی جسمی، همچنان از حق درمان محروم مانده است.
زندان شیبان اهواز سال‌هاست به‌عنوان یکی از مخوف‌ترین زندان‌های ایران شناخته می‌شود. منابع حقوق بشری بارها نسبت به وضعیت بهداشتی این زندان هشدار داده‌اند. زندانیان در بندهای شلوغ، بدون تهویه مناسب و با دسترسی محدود به آب آشامیدنی سالم نگهداری می‌شوند. کمبود دارو و تجهیزات پزشکی به‌ویژه در سال‌های اخیر شدت یافته و باعث شده بسیاری از زندانیان مبتلا به بیماری‌های مزمن یا عفونی در معرض خطر مرگ قرار گیرند.
در همین شرایط، مسئولان زندان نه‌تنها اقدامی برای بهبود شرایط نمی‌کنند، بلکه با قطع دسترسی زندانیان به خدمات اولیه درمانی، فشار مضاعفی بر آنان وارد می‌سازند.
حسین سحاگی؛ نمونه‌ای از قربانیان محرومیت درمانی
حسین سحاگی، زندانی سیاسی محبوس در زندان شیبان اهواز، مدت‌هاست از بیماری‌های جسمی و روانی رنج می‌برد. به گفته منابع آگاه، اما مقامات زندان نه‌تنها از اعزام او به بیمارستان تخصصی جلوگیری کرده‌اند بلکه حتی در داخل زندان نیز داروهای ضروری‌اش را در اختیار او قرار نمی‌دهند.
این وضعیت، نگرانی‌های شدیدی را برای خانواده او به همراه داشته است. آنها بارها به مراجع قضایی و مسئولان زندان مراجعه کرده‌اند، اما هر بار با بی‌توجهی و تهدید روبه‌رو شده‌اند. رفتار مسئولان، آشکارا نشان می‌دهد که محرومیت درمانی بخشی از سیاست سیستماتیک برای فشار روانی و جسمی بر زندانیان سیاسی است.
محرومیت زندانیان از درمان، تنها محدود به حسین سحاگی نیست. ده‌ها گزارش دیگر نشان می‌دهد که زندانیان عادی و سیاسی در زندان شیبان اهواز از رسیدگی پزشکی محروم مانده‌اند. در مواردی، زندانیان مبتلا به بیماری‌های قلبی یا تنفسی تنها پس از وخامت شدید و در لحظات پایانی به بیمارستان منتقل شده‌اند، که بعضاً این تأخیر منجر به مرگ آنان شده است.
کارشناسان حقوق بشر معتقدند که این محرومیت‌ها یک «سیاست عامدانه» است. مقامات زندان، با استفاده از درمان به‌عنوان ابزار فشار، می‌کوشند زندانیان را وادار به سکوت، همکاری یا ابراز ندامت کنند.
قطع ارتباط و فشار روانی مضاعف
شرایط غیرانسانی زندان شیبان اهواز تنها به مسئله درمان محدود نمی‌شود. زندانیان در این زندان بارها از قطع تلفن‌ها، محدودیت در ملاقات با خانواده‌ها و حتی محرومیت از دریافت بسته‌های غذایی و بهداشتی شکایت کرده‌اند. این اقدامات همگی به‌عنوان ابزار سرکوب روانی به‌کار گرفته می‌شود تا زندانیان در فشار مضاعف قرار گیرند.
وخامت شرایط زندانیان در زندان زاهدان؛ حذف وعده‌های غذایی و قطع تماس زندانیان
زینب جلالیان؛ هجدهمین سال زندان با محرومیت از درمان
زندان شیبان اهواز؛ نماد بحران ساختاری
زندان شیبان اهواز در سال‌های اخیر بارها به دلیل شورش‌های خونین، سرکوب‌های خشن و بی‌توجهی به حقوق زندانیان خبرساز شده است. گزارش‌های متعدد از شکنجه، اعتراف‌گیری اجباری، و همکاری عوامل زندان با نیروهای امنیتی برای ایجاد فضای رعب و وحشت در این زندان منتشر شده است. اکنون نیز محرومیت درمانی، بار دیگر نام این زندان را در مرکز توجه قرار داده و آن را به نمادی از بحران ساختاری در نظام قضایی و امنیتی ایران بدل کرده است.
شرایط حاکم بر زندان شیبان اهواز، به‌ویژه در مورد زندانیانی مانند حسین سحاگی، نشان‌دهنده نقض آشکار چند ماده کلیدی از اسناد بین‌المللی حقوق بشر است:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار بی‌رحمانه و غیرانسانی قرار گیرد. محرومیت درمانی مصداق بارز شکنجه خاموش است.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هر فرد حق دارد از استاندارد مناسب زندگی شامل بهداشت و درمان برخوردار باشد. زندانیان نیز از این حق مستثنا نیستند.
قواعد نلسون ماندلا (قواعد حداقل استاندارد برای رفتار با زندانیان): تأکید دارد که زندانیان باید همان خدمات درمانی را دریافت کنند که برای جامعه خارج از زندان فراهم است.
بی‌توجهی به این تعهدات نشان می‌دهد که مقامات زندان شیبان اهواز عمداً حقوق زندانیان را نقض می‌کنند.
پرونده حسین سحاگی تنها یک نمونه از صدها مورد نقض حقوق بشر در زندان شیبان اهواز است. این زندان، که بارها با مرگ‌های مشکوک، محرومیت‌های شدید و سرکوب‌های سازمان‌یافته خبرساز شده، اکنون با بحران درمانی جدیدی مواجه است. محرومیت عامدانه زندانیان از خدمات پزشکی، نه‌تنها جان آنان را به خطر می‌اندازد، بلکه نمادی آشکار از بی‌اعتنایی حاکمیت به اصول انسانی و حقوقی است.
تا زمانی که رسیدگی مستقل و فوری به وضعیت زندان شیبان اهواز صورت نگیرد، خطر مرگ و آسیب جدی برای زندانیان، به‌ویژه زندانیان سیاسی همچون حسین سحاگی، همچنان پابرجا خواهد بود. جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری باید با جدیت بیشتری به این وضعیت واکنش نشان دهند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر