۳ مهر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
زنان زندانی سیاسی قرچک شعار دادند: «مرگ بر خامنه‌ای، لعنت بر خمینی، مرگ بر دیکتاتور، سمیه بیدار، اونم شده سربدار». مرگ سمیه رشیدی در پی عدم رسیدگی پزشکی و انتقال دیرهنگام به بیمارستان رخ داد
کانون حقوق بشر ایران – پنجشنبه ۳ مهر ۱۴۰۴، پس از انتشار خبر جان‌باختن سمیه رشیدی، زندانی سیاسی ۴۲ ساله محبوس در زندان قرچک ورامین، زنان زندانی سیاسی این زندان با سر دادن شعارهای ضدحکومتی و خواندن سرود اعتراضی، نسبت به قتل خاموش او اعتراض کردند.
به گزارش یک منبع مطلع، بلافاصله پس از اطلاع از مرگ سمیه رشیدی، زنان زندانی سیاسی بند زنان شعارهایی علیه حکومت سر دادند. آنان با فریادشعار می‌دادند:
«مرگ بر خامنه‌ای»،
«لعنت بر خمینی»،
«مرگ بر دیکتاتور»
«سمیه بیدار، اونم شده سربدار»
و به این صورت خشم خود را نسبت به این جنایت ابراز کردند.
گزارش دیگری حاکی است که زنان زندانی با خواندن سرود اعتراضی درباره سمیه رشیدی و سپس سرود «زده شعله بر چمن»، فضای بند را به صحنه مقاومت جمعی تبدیل کردند.
سمیه رشیدی که از بیماری صرع رنج می‌برد، بارها در زندان دچار تشنج شده بود. با این حال، مسئولان بهداری قرچک وضعیت او را «تمارض» دانسته و رسیدگی‌های پزشکی ضروری را از او دریغ کردند.
روز ۲۵ شهریور ۱۴۰۴، در پی چندین بار تشنج، او با تأخیر به بیمارستان منتقل شد. همان روز پزشکان بیمارستان مفتح ورامین سطح هوشیاری او را «۵» و شرایطش را «خطرناک و غیرقابل پیش‌بینی» توصیف کردند. رشیدی پس از ۱۰ روز کما، صبح پنجشنبه ۳ مهر ۱۴۰۴، در همان بیمارستان جان سپرد.
یکی از منابع مطلع می‌گوید:
«سمیه بارها جلوی چشم هم‌بندی‌ها زمین خورد و تشنج کرد. پزشک زندان گفت تمارض می‌کنی. وقتی حالش بحرانی شد تازه، با تأخیر، او را به بیمارستان منتقل کردند. همان روز پزشکان گفتند سطح هوشیاری‌اش ۵ است و امیدی به بهبودش نیست.»
وخامت حال مریم اکبری منفرد در زندان قرچک به دلیل محرومیت پزشکی
مرگ سمیه رشیدی پس از ۱۰ روز کما؛ قربانی دیگری از «تمارض‌خوانی» زندانبانان
تشنج‌های مکرر و انتقال دیرهنگام
روز ۲۵ شهریور ۱۴۰۴، شدت حملات صرع او افزایش یافت و چندین بار دچار تشنج شد. هم‌بندی‌هایش تلاش کردند وضعیت او را کنترل کنند، اما وخامت حالش چنان بود که مسئولان ناگزیر او را به بیمارستان منتقل کردند؛ انتقالی که با ساعت‌ها تأخیر انجام شد. خانواده رشیدی پس از اطلاع، به بیمارستان مراجعه کردند، اما در تمام مدت با محدودیت شدید در دسترسی به روند درمان و ملاقات روبه‌رو بودند.
سمیه رشیدی متولد ۱۳۶۲ و ساکن تهران بود. او در تاریخ ۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ به دلیل شعارنویسی در محله جوادیه بازداشت و پس از بازجویی در آگاهی ۱۵ خرداد، به بند زنان زندان اوین منتقل شد. پس از حمله موشکی اسرائیل به زندان اوین و انتقال گروهی زندانیان، رشیدی نیز به زندان قرچک ورامین تبعید شد.
اتهام رسمی او «تبلیغ علیه نظام» اعلام شد؛ برچسبی تکراری که در سال‌های اخیر برای سرکوب کوچک‌ترین اشکال اعتراض به‌کار گرفته می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر