۲۸ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
گزارش‌ها نشان می‌دهد ایلیا زارعی برای درمان نیاز فوری به ام‌آر‌آی دارد. اما خانواده او مجبور شده‌اند هزینه‌های درمانی را شخصاً پرداخت کنند؛ در حالی‌که وضعیت وخیم او نتیجه مستقیم شکنجه‌ها و رفتارهای غیرقانونی نیروهای امنیتی است
کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۲۸ شهریورماه ۱۴۰۴ – ایلیا زارعی، نوجوان ۱۷ ساله اهل پارس‌آباد مغان،به دلیل شکنجه‌های وحشیانه در بیمارستان خاتم‌الانبیا بندرعباس بستری شد. ایلیا زارعی که نخستین بار در تاریخ ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ بازداشت شده بود، پس از آزادی موقت، تنها پنج روز بعد در جزیره قشم با اتهام واهی «عبور غیرقانونی از کشور» دوباره دستگیر شد. او در جریان این بازداشت دوم، تحت شکنجه‌های شدید جسمی و روانی قرار گرفت و به دلیل ضرب‌وشتم و بی‌خوابی‌های تحمیلی دچار تشنج‌های مکرر شد. در حال حاضر، وی در بیمارستان خاتم‌الانبیاء بندرعباس بستری است و پزشکان بر انجام فوری ام‌آر‌آی برای کنترل وضعیت او تأکید کرده‌اند.
بازداشت نخست؛ آغاز ماجرا
بر اساس مستندات منتشرشده، ایلیا زارعی نخستین بار با شکایت پدرش، که گفته می‌شود وابستگی‌هایی به حکومت دارد، بازداشت شد. فشارهای روانی و شکنجه‌های جسمی در این مرحله به حدی شدید بود که او برای رهایی، ناچار به امضای اعترافات تحمیلی علیه خود گردید. هرچند پس از مدت کوتاهی با وثیقه آزاد شد، اما این آزادی بیشتر شبیه یک مکث موقت در چرخه فشار و خشونت بود.
بازداشت دوم در قشم
تنها پنج روز پس از آزادی، در حالی‌که ایلیا تعطیلات تابستانی خود را در جزیره قشم سپری می‌کرد، مجدداً دستگیر شد. اتهام «عبور غیرقانونی از کشور» به او نسبت داده شد؛ اتهامی که منابع آگاه آن را کاملاً ساختگی می‌دانند. ایلیا در جریان این بازداشت دوم با شکنجه‌های تازه‌ای روبه‌رو شد که نهایتاً باعث تشنج‌های شدید و بستری شدن او در بیمارستان گردید.
بیگاری زندانیان در ایران؛ از کار اجباری تا نقض گسترده حقوق بشر
آخوند ایمان افشاری قاضی بی‌سواد که متخصص احکام مرگ شده
بستری در بیمارستان
گزارش‌ها نشان می‌دهد ایلیا زارعی برای درمان نیاز فوری به ام‌آر‌آی دارد. اما خانواده او مجبور شده‌اند هزینه‌های درمانی را شخصاً پرداخت کنند؛ در حالی‌که وضعیت وخیم او نتیجه مستقیم شکنجه‌ها و رفتارهای غیرقانونی نیروهای امنیتی است. این موضوع یک نمونه روشن از بی‌توجهی نهادهای مسئول به اصل «حفظ سلامت زندانیان» است.
ماده ۳۷ کنوانسیون حقوق کودک (CRC): شکنجه یا سایر رفتارهای بی‌رحمانه علیه کودکان ممنوع است. ایلیا در ۱۷ سالگی بارها تحت شکنجه جسمی و روانی قرار گرفته است.
ماده ۹ کنوانسیون حقوق کودک: جداسازی کودک از خانواده تنها در شرایط خاص و با حکم قانونی ممکن است. بازداشت خودسرانه و پرونده‌سازی از سوی پدرش، نقض مستقیم این اصل است.
ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: ممنوعیت مطلق شکنجه. فشارهای جسمی و بی‌خوابی‌های تحمیلی علیه او مصداق روشن این نقض هستند.
ماده ۱۰ میثاق حقوق مدنی و سیاسی: با همه افراد محروم از آزادی باید با کرامت انسانی رفتار شود. شرایط تحمیل‌شده بر ایلیا آشکارا مغایر با این اصل است.
ایلیا زارعی امروز نمادی از وضعیت بحرانی نوجوانان در ایران است؛ نوجوانانی که نه‌تنها از حمایت قانونی و قضایی محروم‌اند، بلکه حتی در برابر شکنجه و بازداشت‌های خودسرانه نیز هیچ پناهی ندارند. بازداشت‌های پیاپی، شکنجه‌های جسمی و روانی، بی‌توجهی به درمان و حتی تحمیل هزینه‌های بیمارستانی به خانواده، زنجیره‌ای از نقض حقوق بنیادین او را تشکیل می‌دهد. سکوت در برابر این وضعیت، نه‌تنها بی‌عدالتی در حق یک نوجوان، بلکه تأیید چرخه گسترده‌تر سرکوب کودکان در ایران خواهد بود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر