۲۲ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
در خردادماه ۱۴۰۳، یک تیم امنیتی وابسته به وزارت اطلاعات در دو نوبت با زینب جلالیان ملاقات کرده و شرط اعزام او به مراکز درمانی را نوشتن ندامت‌نامه اعلام کردند
زینب جلالیان بدون معاینه متخصص به بند بازگردانده شد
در اوایل تیرماه ۱۴۰۳، به دلیل درد شدید در ناحیه پهلوی راست، زینب جلالیان به بهداری زندان مرکزی یزد منتقل شد. منابع مطلع اعلام کرده‌اند که او بدون دیدار با پزشک متخصص، تنها با دریافت مراقبت‌های اولیه به بند بازگردانده شد. مشکلات مزمن کلیوی، دردهای موضعی و اکنون لکه‌ها و جوش‌های پوستی در نواحی صورت، کتف و سینه وضعیت جسمی او را به‌شدت بحرانی کرده است.
درمان مشروط به نوشتن ندامت‌نامه
در خردادماه ۱۴۰۳، یک تیم امنیتی وابسته به وزارت اطلاعات در دو نوبت با زینب جلالیان ملاقات کرده و شرط اعزام او به مراکز درمانی را نوشتن ندامت‌نامه اعلام کردند. او ضمن رد این درخواست، تأکید کرد که درمان و دسترسی به پزشک حق قانونی اوست و اقدام مقامات امنیتی را مصداق شکنجه دانست.
این رفتار پیش‌تر نیز در آبان ۱۴۰۲ توسط همان نهاد تکرار شده بود و مقامات تهدید کرده بودند که در صورت عدم ابراز ندامت، جلالیان از تمامی حقوق اولیه از جمله حق درمان محروم خواهد شد.
تایید حکم اعدام ناصر بکرزاده توسط دادگاه انقلاب ارومیه
بلاتکلیفی یک‌ساله حجت آل محمدی در زندان شیبان اهواز
شرایط بحرانی زینب جلالیان
زینب جلالیان با مشکلات مزمن کلیوی، دردهای ناحیه پهلو و اکنون جوش‌ها و لکه‌های پوستی روبه‌رو است. محرومیت از معاینه تخصصی و درمان مناسب، فشار جسمی قابل توجهی بر او وارد کرده و سلامت بلندمدت او را تهدید می‌کند. خانواده و منابع نزدیک به او بارها نسبت به این وضعیت هشدار داده‌اند اما پاسخی از مقامات دریافت نکرده‌اند.
پرونده زینب جلالیان نمونه‌ای روشن از نقض سیستماتیک حقوق زندانیان سیاسی است:
ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: منع بازداشت خودسرانه و دسترسی به حقوق اولیه. محرومیت از درمان و اعزام به بیمارستان نقض این ماده است.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: حق برخورداری از رفتار انسانی در زندان. محرومیت او از رسیدگی پزشکی مناسب مصداق نقض این ماده است.
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: منع شکنجه و رفتارهای غیرانسانی. اعمال فشار روانی با تهدید به محرومیت از درمان مصداق شکنجه غیرمستقیم است.
زندانی سیاسی زینب جلالیان در سال ۱۳۶۱، در روستای دیم قشلاق ماکو از توابع استان آذربایجان غربی متولد شد. وی در تاریخ ۲۰ اسفند ماه ۱۳۸۶، توسط ماموران امنیتی با ضرب و شتم و به زور اسلحه در جاده کرمانشاه – سنندج بازداشت و سپس به بازداشتگاه ستاد خبری اطلاعات واقع در میدان نفت کرمانشاه منتقل شد و تحت شدیدترین شکنجه‌های روحی و جسمی قرار گرفت. او سپس به زندان سنندج منتقل گردید.
به گفته هم‌بندیان، او در جریان بازجویی‌ها بارها زیر شکنجه بیهوش شد. جلالیان روایت کرده است که پس از شلاق زدن کف پاهایش، در حالی‌که قادر به ایستادن نبود، وادار می‌شد با همان پاهای مجروح راهروی بازداشتگاه را طی کند و سپس دوباره مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت.
در آذرماه ۱۳۸۷، قاضی مرادی، رئیس وقت شعبه اول دادگاه انقلاب کرمانشاه، او را بدون حضور وکیل مدافع به اعدام با طناب دار در کانون اصلاح و تربیت کرمانشاه محکوم کرد. اتهامات او «اقدام مسلحانه علیه نظام»، «حمل و نگهداری سلاح غیرمجاز»، و «فعالیت تبلیغی به نفع گروه‌های مخالف» عنوان شده بود. این حکم تحت عنوان «محاربه» صادر شد.
چندی بعد، شعبه چهارم دادگاه تجدیدنظر استان کرمانشاه به ریاست علی‌محمد روشنی و با حضور مستشار محمدحسن موحد، حکم اعدام را تأیید کرد.
در مهرماه ۱۳۹۰، حکم اعدام زینب جلالیان به حبس ابد کاهش یافت. با این حال، او طی ۱۸ سال گذشته در تبعید و تحت فشارهای متعدد امنیتی، در زندان‌های مختلف کشور جابجا شده است.
مسئولین زندان کرمانشاه جهت تحت فشار گذاشتن این زندانی جهت انجام مصاحبه تلویزیونی در اسفند ۱۳۸۸ وی را از زندان کرمانشاه به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل کردند که نهایتا با مقاومت این زندانی برای عدم اجرای چنین مصاحبه‌ای مجددا به زندان دیزل‌آباد کرمانشاه منتقل شد.
زینب جلالیان با شکنجه‌هایی چون بازجویی با دستبند و پا بند، زدن متوالی کابل به کف پا و همچنین تهدید به تجاوز در حین بازجویی روبرو بوده است. در جریان یکی از جلسات بازجویی، در حالی که بازجو وی را تهدید به تجاوز جنسی کرده بود، در مقابل اعتراض او، بازجو با میله آهنی آن چنان محکم بر سر او کوبید که منجر به بیهوشی زینب گردید.
بارها و بارها تحت فشار قرار گرفت تا جلوی دوربین برود و اعتراف و مصاحبه کند. ولی تسلیم نشد و به این کار تن نداد.
وی مدتی نیز در زندان دیزل‌آباد کرمانشاه محبوس بود و در آذرماه ۱۳۹۳، بدون اطلاع قبلی به خانواده و وکیلش، به زندان خوی منتقل شد. زندانی سیاسی زینب جلالیان در تاریخ ۱۰ اردیبهشت بطور ناگهانی از بطور ناگهانی از زندان خوی به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
زندانی سیاسی زینب جلالیان در تاریخ ۵تیر ۱۳۹۹، در حال اعتصاب غذا از زندان قرچک ورامین به زندان کرمان منتقل شد. وی در حالی در سلول انفرادی در زندان کرمان نگهداری می‌شد که پیش از انتقالش به زندان کرمان در زندان قرچک ورامین به کرونا مبتلا شده بود و حالش بشدت وخیم بود.
زندانی سیاسی زینب جلالیان روز سه شنبه اول مهرماه ۹۹ پس از تحمل سه ماه سلول انفرادی درحالیکه وضعیت جسمی اش بشدت وخیم بود از زندان کرمان به به زندان کرمانشاه منتقل شد.
زینب جلالیان روز روز ۲۰ آبان ۱۳۹۹، در یک تماس کوتاه تلفنی با خانواده اش گفت که او را به زندان یزد منتقل کرده اند.
وی پس از چند بار جابجایی از زندانی به زندان دیگر، هم اکنون در زندان یزد محبوس بوده و پس از ۱۸ سال زندان حتی یک روز مرخصی برای رسیدگی‌های پزشکی و درمانی نداشته است
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر