۱۷ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
مطلب احمدیان مشکوک به ابتلا به بیماری ام‌اس است و نیازمند آزمایش‌های تخصصی فوری بوده است. اما با بازگرداندن شتابزده او، این آزمایش‌ها نیمه‌کاره مانده و وضعیت جسمانی وی به مرحله بحرانی رسیده است
کانون حقوق بشر ایران، دو‌شنبه ۱۷ شهریور ۱۴۰۴ – مطلب احمدیان، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در حالی به این زندان بازگردانده شد که مراحل درمانی او در بیمارستان ناتمام مانده بود. این اقدام، که با ممانعت مستقیم مسئولان زندان و معاون یگان حفاظت انجام گرفت، بار دیگر نشان داد که حکومت ایران از محرومیت درمانی به‌عنوان ابزاری برای شکنجه سفید و اعمال فشار بر زندانیان سیاسی استفاده می‌کند.
به گفته منابع مطلع، مطلب احمدیان که هفته گذشته به دلیل وخامت حال جسمی به بیمارستان تهرانپارس منتقل شده بود، با وجود تأکید پزشکان بر ضرورت ادامه درمان، روز یکشنبه ۱۶ شهریور به زندان بازگردانده شد. پزشکان اعلام کرده بودند که وی مبتلا به زخم اثنی‌عشر است و از معده او نمونه‌برداری شده بود. علاوه بر این، او دچار پارگی پرده دیافراگم و تورم شدید شکمی است که انجام جراحی فوری را الزامی می‌سازد. با این حال، مسئولان زندان مانع تکمیل روند درمان شدند و او را به سلول‌های اوین بازگرداندند.
همچنین گزارش‌ها حاکی است که مطلب احمدیان مشکوک به ابتلا به بیماری ام‌اس است و نیازمند آزمایش‌های تخصصی فوری بوده است. اما با بازگرداندن شتابزده او، این آزمایش‌ها نیمه‌کاره مانده و وضعیت جسمانی وی به مرحله بحرانی رسیده است. این محرومیت از درمان می‌تواند منجر به آسیب‌های جبران‌ناپذیر و حتی تهدید جدی جان وی شود.
کارشناسان حقوق بشر از محرومیت درمانی به‌عنوان نوعی شکنجه سفید یاد می‌کنند. در این نوع شکنجه، زندانیان سیاسی بدون آن‌که تحت ضرب و شتم قرار گیرند، با ممانعت از دسترسی به دارو، خدمات پزشکی و درمان ضروری، در رنج دائمی جسمی و روحی قرار می‌گیرند. این سیاست نه تنها سلامت و جان زندانیان را به خطر می‌اندازد، بلکه به‌طور سیستماتیک برای شکستن روحیه مقاومت آنان طراحی شده است.
در مورد مطلب احمدیان، شواهد نشان می‌دهد که مسئولان زندان به‌طور عمدی مانع درمان او می‌شوند. به گفته هم‌بندی‌هایش، او بارها دچار دردهای شدید شکمی و بی‌حسی اندام‌ها شده است اما رسیدگی فوری صورت نگرفته است. این در حالی است که بر اساس قوانین داخلی ایران و همچنین میثاق‌های بین‌المللی، زندانیان باید از حق درمان مناسب و فوری برخوردار باشند.
مطلب احمدیان، از بیماری‌های متعدد از جمله سرطان اثنی‌عشر، فتق دیافراگم، تنگی کانال نخاع، و عفونت مجاری ادراری رنج می‌برد و با وجود تأیید پزشکان متخصص و بهداری زندان، از دریافت داروهای ضروری خود محروم مانده است.
با وجود نسخه‌های پزشکی تهیه‌شده از خارج از زندان و مراجعات مکرر خانواده برای تحویل دارو، مسئولان زندان چهار مرتبه از تحویل این داروها خودداری کرده‌اند. این در حالی است که پزشک بهداری زندان فشافویه نیز وضعیت مطلب احمدیان را اضطراری توصیف کرده و نسبت به عدم تحویل دارو اظهار بی‌اطلاعی کرده است.
محرومیت از دارو موجب وخامت تدریجی سلامتی او، بازگشت رفلکس معده، التهاب روده‌ها و ناتوانی در خوردن غذا شده است. وی پیش‌تر نیز در اردیبهشت ۱۴۰۴ در اعتراض به این شرایط دست به اعتصاب غذا زده بود.
نامه‌های هشدارآمیز و اعترافات آشکار
در دی‌ماه ۱۳۹۸، زندانی سیاسی مطلب احمدیان در نامه‌ای از زندان از شدت عوارض ناشی از عدم رسیدگی پزشکی، شکنجه‌های جسمی در دوران بازداشت، و بی‌توجهی مسئولان قضایی پرده برداشت. او در آن نامه نوشت که پس از تحمل شکستگی مهره‌ها در اثر شکنجه، به علت عدم توانایی مالی، نتوانسته درمان خود را ادامه دهد؛ در حالی که طبق آیین‌نامه سازمان زندان‌ها، هزینه درمان می‌بایست بر عهده دولت باشد.
پیام اعتراضی عرفان کرکی؛ «زیر بار پرونده‌سازی نخواهیم رفت» + کلیپ
پیوستن زندان سبزوار به کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»؛ ۵۲ زندان در کارزار شرکت می‌کنند
سابقه پرونده و اتهامات سنگین
مطلب احمدیان متولد ۱۳۶۲ در بانه، در تاریخ ۱۳ مهر ۱۳۸۹ بازداشت و پس از ۸ ماه شکنجه در سلول انفرادی در زندان‌های سقز، سنندج و سردشت، به اتهام محاربه از طریق عضویت در حزب کومله به ۳۰ سال زندان و تبعید به زندان میناب محکوم شد. در دو پرونده دیگر نیز به ۹ سال حبس، پرداخت دیه، و جریمه نقدی محکوم شده است.
او تاکنون در زندان‌های متعددی از جمله سقز، سنندج، رجایی‌شهر، اوین و فشافویه نگهداری شده و بارها تحت شکنجه و فشار قرار گرفته است.
پرونده مطلب احمدیان به‌روشنی نشان‌دهنده نقض چندین اصل بنیادین حقوق بشر است:
ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار یا مجازات ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.
محرومیت احمدیان از درمان پزشکی ضروری، در حالی که در وضعیت وخیم جسمی قرار دارد، مصداق بارز شکنجه سفید و رفتاری غیرانسانی است.
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: همه اشخاص محروم از آزادی باید با انسانیت و احترام به حیثیت ذاتی انسان رفتار شوند.
بازگرداندن احمدیان به زندان پیش از تکمیل درمان، نقض مستقیم این اصل است و نشان‌دهنده بی‌احترامی به کرامت انسانی زندانیان سیاسی است.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: هر کس حق دارد از سطح زندگی مناسب برای تأمین سلامت خود و خانواده‌اش، از جمله خوراک، پوشاک، مسکن و مراقبت‌های پزشکی برخوردار باشد.
ممانعت از درمان، نقض آشکار حق برخورداری از خدمات پزشکی و سلامت است که برای همه افراد، حتی زندانیان، تضمین شده است.
ماده ۱۲ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی: کشورها موظف‌اند حق برخورداری از بالاترین استاندارد قابل دستیابی سلامت جسمی و روانی را برای همه افراد تأمین کنند.
در این مورد، حکومت ایران به‌جای عمل به تعهدات خود، با سیاست‌های سازمان‌یافته سلامت زندانیان سیاسی را به خطر انداخته است.
این نقض‌ها نشان می‌دهد که محرومیت درمانی نه تنها اقدامی فردی علیه احمدیان، بلکه بخشی از یک سیاست سیستماتیک سرکوب در زندان‌های ایران است که نیازمند رسیدگی فوری نهادهای بین‌المللی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر