--> تداوم بازداشت و شکنجه محمد بنازاده امیرخیزی در بازداشتگاه اطلاعات قم ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

تداوم بازداشت و شکنجه محمد بنازاده امیرخیزی در بازداشتگاه اطلاعات قم

۱۷ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر


آقای محمد بنازاده امیرخیزی با مشکلات حاد جسمی از جمله بیماری قلبی، پارگی مینیسک زانو، سرطان پروستات و ضعف عمومی ناشی از کهولت سن روبه‌رو است

کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۱۷ شهریورماه ۱۴۰۴ – محمد بنازاده امیرخیزی، زندانی سیاسی ۷۹ ساله و از بازماندگان خانواده‌های دادخواه دهه‌ی شصت، همچنان در شرایطی بسیار دشوار در بازداشتگاه اطلاعات قم نگهداری می‌شود. او با وجود بیماری‌های متعدد و وضعیت جسمانی بحرانی، نه تنها به خدمات درمانی دسترسی ندارد، بلکه در سلول انفرادی تحت بازجویی و فشارهای شدید روانی نیز قرار دارد.

بازداشت ناگهانی و غیرقانونی

صبح روز دوشنبه ۶ مرداد ۱۴۰۴، نیروهای امنیتی بدون ارائه‌ی حکم قضایی وارد منزل شخصی محمد بنازاده امیرخیزی در تهران شدند و او را به اجبار با خود بردند. پس از انتقال به بازداشتگاه اطلاعات قم، خانواده‌ی وی در بی‌خبری مطلق قرار گرفتند و تنها توانسته‌اند چند تماس کوتاه تحت کنترل مأموران امنیتی با او داشته باشند. این شیوه‌ی بازداشت و محرومیت از تماس آزادانه، از همان ابتدا نشانه‌ای از فشار مضاعف بر یک زندانی سالخورده و بیمار بود.

وضعیت جسمی بحرانی

منابع مطلع گزارش داده‌اند که آقای محمد بنازاده امیرخیزی با مشکلات حاد جسمی از جمله بیماری قلبی، پارگی مینیسک زانو، سرطان پروستات و ضعف عمومی ناشی از کهولت سن روبه‌رو است. پزشکان پیشتر تأکید کرده بودند که او نیازمند مراقبت‌های تخصصی و مستمر پزشکی است. با این حال، مقامات قضایی و امنیتی تاکنون مانع هرگونه درمان و پیگیری پزشکی شده‌اند و حتی اجازه‌ی انجام آزمایش‌های پایه را نیز صادر نکرده‌اند. این اقدام عملاً او را در معرض خطر جدی مرگ تدریجی قرار داده است.

اعدام ۵زندانی در زندان‌های کرمانشاه، همدان، فریدونکنار و تبریز

بازگرداندن زندانی سیاسی مطلب احمدیان به زندان اوین علیرغم ناتمام ماندن مراحل درمان

محرومیت از حقوق اولیه

محمد بنازاده امیرخیزی از زمان بازداشت تاکنون از دسترسی به وکیل محروم بوده است. نگهداری او در سلول انفرادی برای مدت طولانی، محرومیت از ملاقات با خانواده، نبود امکانات درمانی و بازجویی‌های مکرر، همگی مصداق بارز شکنجه سفید هستند. فعالان حقوق بشر تأکید می‌کنند که چنین رفتارهایی با هیچ‌یک از قوانین بین‌المللی حقوق بشر و حتی قوانین داخلی ایران سازگاری ندارد.

چندین بار دستگیری محمد بنازاده امیرخیزی

محمد بنازاده امیرخیزی ۷۹ ساله، ساکن تهران، متأهل و پدر چند فرزند است. او در سال‌های ۱۳۸۸ و ۱۳۹۵ نیز به دلیل حمایت از سازمان مجاهدین خلق بازداشت و مجموعاً حدود ۱۰ سال را در زندان‌های اوین و گوهردشت گذراند. وی در ۲۴ تیر ۱۴۰۰ با پایان دوران محکومیت خود از زندان گوهردشت کرج آزاد شد، اما همچنان تحت محدودیت‌هایی از جمله حکم تبعید قرار داشت.

او از خانواده‌های آسیب‌دیده در دهه‌ی شصت است؛ نسلی که بارها قربانی سرکوب سیستماتیک دیکتاتوری حاکم شده‌اند. بازداشت دوباره‌ی وی، آن هم در سن بالا و با وضعیت سلامتی وخیم، نشان‌دهنده‌ی آن است که سران حکومت در مواجهه با صداهای منتقد، حتی کهنسالان و بیماران را نیز از آزار و تهدید مستثنی نمی‌داند.

بازداشت در ادامه‌ی سرکوب سیستماتیک

دستگیری و شکنجه‌ی محمد بنازاده امیرخیزی را باید در چارچوب سرکوب گسترده‌تر مخالفان و به‌ویژه خانواده‌های دادخواه دهه‌ی شصت ارزیابی کرد. او از بازماندگان همان خانواده‌هایی است که عزیزانشان در کشتارهای جمعی دهه‌ی ۶۰ توسط حکومت اعدام شدند و اکنون، پس از گذشت چند دهه، همچنان تحت فشار و تعقیب نهادهای امنیتی قرار دارند. بازداشت مجدد این فعال سیاسی، پیام روشنی از سوی حکومت به سایر خانواده‌های دادخواه است: «سکوت کنید یا هزینه‌ی بیشتری بپردازید.»

نقض آشکار حقوق بشر

پرونده‌ی محمد بنازاده امیرخیزی نمونه‌ای آشکار از نقض چندین ماده‌ی اساسی حقوق بشر است:

حق آزادی و امنیت فردی (ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر): بازداشت او بدون ارائه‌ی حکم قضایی و نگهداری در شرایط نامعلوم، نقض مستقیم این ماده است.

حق دسترسی به دادرسی عادلانه (ماده ۱۰): محرومیت از وکیل و دادرسی علنی به معنای سلب کامل حق دفاع است.

حق برخورداری از مراقبت پزشکی (ماده ۲۵): ممانعت از درمان بیماری‌های جدی و نادیده گرفتن وضعیت جسمی او، نقض این اصل اساسی محسوب می‌شود.

ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): نگهداری طولانی در سلول انفرادی و فشارهای روانی، مصداق شکنجه سفید است.

تداوم بازداشت و شکنجه‌ی محمد بنازاده امیرخیزی در سن ۷۹ سالگی، نشان‌دهنده‌ی ابعاد بی‌رحمانه‌ی سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی حکومت است. او نه تنها به دلیل فعالیت‌های سیاسی و دادخواهانه‌اش مجازات می‌شود، بلکه اکنون به دلیل محرومیت از درمان، جانش نیز در خطر جدی قرار دارد. این رفتارها بار دیگر نشان می‌دهد که حکومت از بازداشت و اعدام تا شکنجه‌ی سفید، همه را به‌عنوان ابزارهایی برای ایجاد رعب و خاموش کردن صدای اعتراضات به‌کار می‌گیرد.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک


اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ