۱۷ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
گزارش‌های منتشر شده از داخل زندان قزلحصار حاکی از آن است که مأموران گارد در حین یورش به واحد یک، بدون رعایت هیچ‌گونه ملاحظات انسانی، اقدام به پرت کردن و شکستن وسایل شخصی زندانیان از جمله لباس‌ها، پتوها، ظروف، وسایل بهداشتی، کتاب‌ها و سایر اقلام کرده‌اند
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۱۷ تیرماه ۱۴۰۴ – زندان قزلحصار روز دوشنبه ۱۶ تیرماه ۱۴۰۴، بار دیگر صحنه برخورد خشن و سرکوب‌گرانه نیروهای گارد زندان با زندانیان بود. طبق گزارش‌های موثق، در این روز یگان ویژه گارد زندان با هجوم به واحد یک زندان قزلحصار، اقدام به بازرسی تمام وسایل شخصی زندانیان کرده و در جریان این یورش، بخش قابل توجهی از اموال آنان را تخریب یا به‌کلی نابود کرده‌اند.
این اقدام که به گفته منابع آگاه با هدف «کنترل امنیتی» و «بررسی وسایل مشکوک» صورت گرفته، در واقع یکی دیگر از نمونه‌های رفتارهای سرکوب‌گرانه و بی‌ضابطه با زندانیان در این زندان پرحاشیه است. زندانیان و خانواده‌های آنان این بازرسی را «وحشیانه» و «تحقیرآمیز» توصیف کرده‌اند.
گزارش‌های منتشر شده از داخل زندان قزلحصار حاکی از آن است که مأموران گارد در حین یورش به واحد یک، بدون رعایت هیچ‌گونه ملاحظات انسانی، اقدام به پرت کردن و شکستن وسایل شخصی زندانیان از جمله لباس‌ها، پتوها، ظروف، وسایل بهداشتی، کتاب‌ها و سایر اقلام کرده‌اند. برخی وسایل به بیرون از بند پرتاب شده و بسیاری نیز عمداً خرد شده‌اند.
زندانیان پس از پایان این بازرسی، واحد خود را در حالی تحویل گرفتند که بخش عمده‌ای از اموال شخصی‌شان از بین رفته و نیازهای اولیه آنان مختل شده بود. به گفته یکی از منابع مطلع، حتی داروهای حیاتی برخی زندانیان نیز ناپدید شده یا زیر دست و پای نیروهای گارد از بین رفته است.
زندان قزلحصار کرج در سال‌های اخیر به عنوان یکی از بدنام‌ترین زندان‌های ایران شناخته شده است. این زندان بارها به دلیل شرایط بسیار نامناسب، تراکم بالای جمعیت زندانی، برخوردهای غیرانسانی با زندانیان و استفاده گسترده از شکنجه روانی و فیزیکی مورد انتقاد نهادهای حقوق بشری داخلی و بین‌المللی قرار گرفته است.
گزارش‌های متعددی از داخل این زندان به بیرون درز کرده که نشان می‌دهند مسئولان زندان، به‌ویژه یگان گارد، با حمایت کامل از سوی مدیریت زندان، بارها با حمله به بندهای مختلف، ضمن اعمال زور فیزیکی، اموال زندانیان را تخریب کرده و فضای ترس و سرکوب ایجاد می‌کنند. بازرسی‌های شبانه، تهدید به انتقال به سلول انفرادی، محرومیت از تماس و هواخوری، تنها بخشی از ابزارهای فشار در زندان قزلحصار است.
فقدان نظارت قضایی و حقوقی
یکی از مهم‌ترین دلایل تکرار چنین وقایع خشونت‌باری در زندان قزلحصار، نبود نظارت قضایی مستقل بر عملکرد مسئولان زندان است. در بسیاری موارد، زندانیان حتی از دسترسی به وکیل، پزشک و حقوق اولیه برخوردار نیستند. شکایات احتمالی نیز یا اساساً ثبت نمی‌شوند یا در یک چرخه بی‌پاسخ باقی می‌مانند.
در حمله اخیر به بند یک نیز، هیچ مقام مسئولی حاضر به پاسخگویی نشده و زندانیان در شرایطی بحرانی رها شده‌اند. این بی‌پاسخ‌ماندن‌ها نه‌تنها بی‌اعتمادی نسبت به نهادهای قضایی را افزایش داده، بلکه نشان‌دهنده ریشه‌دار بودن سیاست سرکوب در ساختار زندان‌های دیکتاتوری حاکم است.
انتقال امید شکری‌پور به سلول انفرادی جهت اجرای حکم اعدام در زندان مرکزی کرج
سکوت رسانه‌های رسمی و اعتراض خانواده‌ها
هم‌زمان با انتشار این خبر در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های حقوق بشری، رسانه‌های داخلی تحت کنترل حکومت، از پوشش این رویداد خودداری کرده‌اند. این سکوت آگاهانه، بار دیگر ثابت می‌کند که حکومت در تلاش است تا وضعیت زندان‌ها و نقض گسترده حقوق بشر را از دید افکار عمومی پنهان نگاه دارد.
در مقابل، خانواده‌های زندانیان با انتشار پیام‌هایی در فضای مجازی خواهان پیگیری جدی این حادثه شده‌اند. برخی از آنان گفته‌اند که «فرزندانشان در شرایط غیرانسانی نگهداری می‌شوند و حمله به اموال شخصی آن‌ها، مصداق روشن شکنجه روانی است.»
با توجه به ادامه‌دار بودن موارد نقض حقوق بشر در زندان قزلحصار، سازمان ملل متحد، گزارشگر ویژه وضعیت حقوق بشر در ایران و نهادهای مدافع حقوق زندانیان بایستی با نظارت فوری و بی‌طرفانه، به وضعیت وخیم زندانیان در این زندان رسیدگی کنند.
زندان قزلحصار نه‌تنها محل نگهداری هزاران زندانی جرائم عمومی است، بلکه تعداد زیادی از زندانیان سیاسی نیز در این زندان به‌سر می‌برند. شرایط این زندانیان، به‌ویژه پس از انتقال‌های ناگهانی و بازجویی‌های مجدد، بیش از دیگران نگران‌کننده گزارش شده است.
یورش به زندانیان در زندان قزلحصار نمونه بارز نقض حقوق بشر
یورش گارد به واحد یک زندان قزلحصار در ۱۶ تیرماه ۱۴۰۴، یکی دیگر از نمونه‌های بارز نقض حقوق بشر و بی‌توجهی کامل به کرامت انسانی زندانیان در دیکتاتوری حاکم بر ایران است. تخریب اموال شخصی، تهدید و ارعاب، و محرومیت از حداقل امکانات، اکنون به یک رویه سیستماتیک در زندان قزلحصار تبدیل شده است.
تا زمانی که شفاف‌سازی، نظارت مستقل و پاسخگویی واقعی در مورد عملکرد مسئولان زندان‌ها وجود نداشته باشد، تکرار این فجایع امری محتوم است. زندانیان – چه سیاسی و چه اجتماعی – شایسته‌ی برخوردی انسانی و قانونی هستند، نه سرکوب و تحقیر.
حمله اخیر نیروهای گارد به واحد یک زندان قزلحصار مصداقی روشن از نقض چندین اصل بنیادین حقوق بشر است که در اسناد بین‌المللی مورد تأکید قرار گرفته‌اند:
نقض اصل کرامت انسانی (ماده ۱ اعلامیه جهانی حقوق بشر): رفتار تحقیرآمیز و تخریب اموال شخصی زندانیان، نشانه‌ای از بی‌احترامی کامل به کرامت و شأن انسانی آنان است.
نقض ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): هجوم خشن، تخریب وسایل ضروری و ایجاد رعب روانی، نمونه‌ای از شکنجه‌های روانی است که تحت قوانین بین‌المللی ممنوع شده‌اند.
نقض حق برخورداری از امکانات زندگی شایسته (ماده ۲۵): محرومیت زندانیان از حداقل‌های بهداشتی، تغذیه، و درمان، نقض آشکار این ماده محسوب می‌شود.
نقض حق دادرسی عادلانه و اعتراض (ماده ۱۰): عدم امکان شکایت، رسیدگی حقوقی یا پیگیری از سوی زندانیان یا خانواده‌هایشان، نقض آشکار دادرسی منصفانه است.
نقض اصل منع تبعیض و برخورد نابرابر (ماده ۷): برخوردهای شدیدتر با زندانیان سیاسی در مقایسه با سایر زندانیان، نشان از تبعیض سیستماتیک و سلب حمایت قانونی دارد.
این موارد، تنها بخشی از حقوق پایمال‌شده در حادثه اخیر هستند که نشان می‌دهند نظام زندان‌داری در ایران نه بر اساس اصلاح و بازپروری، بلکه بر پایه سرکوب، انتقام و ارعاب عمل می‌کند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر