۱۷ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی اعدام
پیام روشن و قاطع معترضان در سراسر کشور این است که باید به موج اعدام‌ها پایان داد و زندانیان سیاسی باید فوراً و بدون قید و شرط آزاد شوند
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۱۷ تیرماه ۱۴۰۴ – در هفته هفتاد و ششم کارزار سراسری «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، مردم و خانواده‌های زندانیان سیاسی بار دیگر با حضور در معابر عمومی، خیابان‌ها و میادین شهرهای مختلف ایران، فریاد اعتراض خود را علیه احکام اعدام و شرایط غیرانسانی زندانیان سیاسی به گوش همگان رساندند. این کارزار که به‌صورت پیوسته از سال ۱۴۰۲ آغاز شده، به یکی از ماندگارترین و پرنفوذترین جنبش‌های اجتماعی در ایران تبدیل شده که با محوریت مخالفت با مجازات مرگ و مطالبه‌ی آزادی زندانیان سیاسی، هر هفته در قالب اعتراضات خیابانی و فعالیت‌های مجازی ادامه پیدا می‌کند.
خانواده‌های زندانیان سیاسی نیز با انتشار ویدیوهایی در فضای مجازی، ضمن اعلام حمایت از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، بار دیگر خواستار لغو احکام اعدام و آزادی زندانیان سیاسی شدند.
در این کلیپ، خانواده‌های وحید بنی‌عامریان و پویا قبادی، دو زندانی سیاسی محکوم‌به‌اعدام، با در دست داشتن پلاکاردهایی همچون «زندانیان سیاسی را آزاد کنید»، «نه به اعدام» و «اعدام نکنید»، اعتراض خود را علنی کردند. این خانواده‌ها در بیانی مشترک اعلام کردند که شرایط بازداشت این افراد در زندان‌هایی چون فشافویه، فاجعه‌بار و غیرقابل تحمل است.
آن‌ها با صدایی بلند فریاد زدند:
«نه به اعدام، اعدام نکنید، زندانیان سیاسی را آزاد کنید، از سه‌شنبه‌های نه به اعدام حمایت کنید.»
روز سه‌شنبه، ۱۷ تیر ۱۴۰۴، صدای اعتراض مردم ایران در شهرهایی نظیر یزد، نهاوند، گنبدکاووس، سنقر، همدان، مشهد، گرگان، کرج، فسا، شاهرود، ساری، جهرم، تربت حیدریه، تبریز، بابلسر، ایلام، جیرفت و زنجان طنین‌انداز شد. شرکت‌کنندگان در این حرکت مدنی با در دست داشتن بنرها و دست‌نوشته‌هایی با شعارهایی چون «زندانیان سیاسی آزاد باید گردند»، «نه به اعدام»، «آزادی بلادرنگ زندانیان سیاسی» و «این آخرین پیامه، اعدام کنی قیامه»، نسبت به افزایش موج سرکوب و صدور احکام اعدام اعتراض کردند.
این پیام‌ها نه‌فقط اعتراضی علیه احکام قضایی، بلکه فریادی علیه ساختارهای سرکوبگر و ضدحقوق بشری هستند که با هدف ایجاد فضای رعب، فعالان مدنی، سیاسی و عقیدتی را به شدیدترین مجازات‌ها محکوم می‌کنند.
شرایط وخیم زندان‌ها؛ نقض سیستماتیک حقوق بشر
به گفته خانواده‌های زندانیان سیاسی، شرایط نگهداری در زندان‌هایی مانند فشافویه و قرچک، مصداق بارز نقض حقوق بشر است. آن‌ها اعلام کردند زندانیان سیاسی پس از حمله موشکی به زندان اوین و تخلیه آن، به‌اجبار به این زندان‌ها منتقل شدند. این انتقال‌ها بدون رعایت موازین قانونی و با اعمال خشونت توسط نیروهای گارد ویژه صورت گرفته است.
زندان فشافویه فاقد حداقل‌های استاندارد زیستی است؛ سیستم تهویه کار نمی‌کند، دسترسی به آب و غذای سالم وجود ندارد و خدمات پزشکی تقریباً تعطیل است. علاوه‌بر این، زندانیان از تماس با خانواده محروم‌اند، هیچ امکان ملاقات حضوری یا غیرحضوری ندارند و در فضای بی‌خبری مطلق نگه داشته می‌شوند.
این وضعیت بحرانی، فشار مضاعفی بر زندانیان سیاسی وارد کرده و خانواده‌ها هشدار می‌دهند که ادامه این روند می‌تواند فاجعه‌آمیز باشد.
انتقال امید شکری‌پور به سلول انفرادی جهت اجرای حکم اعدام در زندان مرکزی کرج
هفتاد و ششمین کارزار «سه شنبه های نه به اعدام» در ۴۷ زندان
پیام روشن و قاطع معترضان در سراسر کشور این است که باید به موج اعدام‌ها پایان داد و زندانیان سیاسی باید فوراً و بدون قید و شرط آزاد شوند. بسیاری از شرکت‌کنندگان در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» معتقدند احکام اعدام نه به‌عنوان ابزار عدالت، بلکه به‌عنوان وسیله‌ای برای سرکوب اعتراضات مردمی، بازداشت‌های خودسرانه و حذف مخالفان سیاسی استفاده می‌شود.
در نظام قضایی کنونی، هیچ تضمینی برای دادرسی عادلانه، رعایت حقوق متهم یا برخورد انسانی با زندانیان سیاسی وجود ندارد. بازجویی‌ها اغلب با شکنجه همراه است و اعترافات اجباری، پایه صدور احکام سنگین نظیر اعدام قرار می‌گیرند. این روش‌ها نه‌فقط مغایر با اصول حقوق بشر، بلکه ناقض قوانین مصوب در قوه قضاییه نیز هستند.
اهمیت استمرار کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
ادامه‌ی کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در بیش از ۷۵ هفته پیاپی، نشان‌دهنده عزم جدی مردم ایران برای مقابله با ظلم و احکام غیرعادلانه علیه زندانیان سیاسی است. این کارزار تنها یک حرکت اعتراضی نیست؛ بلکه تجلی یک خواست اجتماعی عمیق برای عدالت، کرامت انسانی و پایان دادن به سرکوب است.
طی ماه‌های گذشته، ده‌ها خانواده زندانی سیاسی به این کارزار پیوسته‌اند، و موجی از آگاهی‌رسانی، فشار رسانه‌ای و حمایت بین‌المللی از طریق شبکه‌های اجتماعی و نهادهای حقوق بشری شکل گرفته است.
بر اساس گزارش‌های متعدد از سوی نهادهای بین‌المللی نظیر عفو بین‌الملل و سازمان دیده‌بان حقوق بشر، دیکتاتوری حاکم یکی از بالاترین نرخ‌های اعدام در جهان را دارد و درصد قابل توجهی از این احکام، علیه زندانیان سیاسی صادر می‌شود.
این اعدام‌ها اغلب در پی روندهایی انجام می‌شود که با شکنجه، عدم دسترسی به وکیل، دادگاه‌های چند دقیقه‌ای و بی‌خبری خانواده همراه است. چنین فرآیندهایی مصداق بارز نقض حق حیات، شکنجه، محرومیت از دادرسی عادلانه و دیگر حقوق بنیادین بشری است.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نمادی از ایستادگی و مقاومت
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به نمادی از ایستادگی ومقاومت در برابر سرکوب و خشونت دولتی تبدیل شده است. خواست آزادی زندانیان سیاسی نه‌تنها مطالبه‌ای انسانی و اخلاقی، بلکه ضرورتی برای بازگشت به اصول قانون، عدالت و کرامت انسانی در ایران است.
مردم ایران با شرکت در این کارزار، هر هفته پیام خود را تکرار می‌کنند: «زندانیان سیاسی را آزاد کنید». آن‌ها می‌دانند که سکوت در برابر اعدام، چرخه خشونت را تقویت می‌کند و به همین دلیل، با فریادی متحد خواهان پایان دادن به این روند مرگبار هستند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر