۱۲ تیر, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
پس از انتقال از زندان اوین، مطلب احمدیان همراه با شماری از زندانیان سیاسی دیگر، به بند عمومی در زندان فشافویه منتقل شد؛ جایی که فاقد امکانات پزشکی، بهداشتی و حتی ابتدایی‌ترین شرایط نگهداری استاندارد است
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۱۲ تیرماه ۱۴۰۴ – مطلب احمدیان، زندانی سیاسی کُرد، در پانزدهمین سال از دوران محکومیت سنگین ۳۰ ساله‌اش، در وضعیت جسمی به‌شدت وخیمی قرار دارد. این زندانی، که پس از بمباران زندان اوین به زندان فشافویه منتقل شده، از بیماری‌های متعدد از جمله سرطان اثنی‌عشر، فتق دیافراگم، تنگی کانال نخاع، و عفونت مجاری ادراری رنج می‌برد و با وجود تأیید پزشکان متخصص و بهداری زندان، از دریافت داروهای ضروری خود محروم مانده است.
با وجود نسخه‌های پزشکی تهیه‌شده از خارج از زندان و مراجعات مکرر خانواده برای تحویل دارو، مسئولان زندان چهار مرتبه از تحویل این داروها خودداری کرده‌اند. این در حالی است که پزشک بهداری زندان فشافویه نیز وضعیت مطلب احمدیان را اضطراری توصیف کرده و نسبت به عدم تحویل دارو اظهار بی‌اطلاعی کرده است.
محرومیت از دارو موجب وخامت تدریجی سلامتی او، بازگشت رفلکس معده، التهاب روده‌ها و ناتوانی در خوردن غذا شده است. وی پیش‌تر نیز در اردیبهشت ۱۴۰۴ در اعتراض به این شرایط دست به اعتصاب غذا زده بود.
نامه‌های هشدارآمیز و اعترافات آشکار
در دی‌ماه ۱۳۹۸، زندانی سیاسی مطلب احمدیان در نامه‌ای از زندان از شدت عوارض ناشی از عدم رسیدگی پزشکی، شکنجه‌های جسمی در دوران بازداشت، و بی‌توجهی مسئولان قضایی پرده برداشت. او در آن نامه نوشت که پس از تحمل شکستگی مهره‌ها در اثر شکنجه، به علت عدم توانایی مالی، نتوانسته درمان خود را ادامه دهد؛ در حالی که طبق آیین‌نامه سازمان زندان‌ها، هزینه درمان می‌بایست بر عهده دولت باشد.
پس از انتقال از زندان اوین، مطلب احمدیان همراه با شماری از زندانیان سیاسی دیگر، به بند عمومی در زندان فشافویه منتقل شد؛ جایی که فاقد امکانات پزشکی، بهداشتی و حتی ابتدایی‌ترین شرایط نگهداری استاندارد است. این بند به‌طور خاص برای زندانیان عادی طراحی شده و نگهداری زندانیان سیاسی در آن، نقض آشکار اصول تفکیک جرائم محسوب می‌شود.
سابقه پرونده و اتهامات سنگین
مطلب احمدیان متولد ۱۳۶۲ در بانه، در تاریخ ۱۳ مهر ۱۳۸۹ بازداشت و پس از ۸ ماه شکنجه در سلول انفرادی در زندان‌های سقز، سنندج و سردشت، به اتهام محاربه از طریق عضویت در حزب کومله به ۳۰ سال زندان و تبعید به زندان میناب محکوم شد. در دو پرونده دیگر نیز به ۹ سال حبس، پرداخت دیه، و جریمه نقدی محکوم شده است.
او تاکنون در زندان‌های متعددی از جمله سقز، سنندج، رجایی‌شهر، اوین و فشافویه نگهداری شده و بارها تحت شکنجه و فشار قرار گرفته است.
نادر تیموری؛ بازداشت در نیمه‌شب، بی‌خبری مطلق از سرنوشت او
روایتی از یورش خونین به روستای گونیچ بلوچستان؛ افزایش سرکوب و بهانه بازداشت جاسوس
بر اساس تأیید پزشکی قانونی، برای ادامه حیات مطلب احمدیان نیاز به چند عمل جراحی حیاتی وجود دارد و توقف اجرای حکم باید صورت گیرد. خانواده زندانی سیاسی مطلب احمدیان با تأمین وثیقه‌ای به مبلغ ۵ میلیارد تومان (حداکثر توانشان) و معرفی هفت کفیل رسمی دولت خواهان مرخصی درمانی او شدند، اما دادستانی تهران با تعیین وثیقه‌ای معادل ۸ میلیارد تومان، عملاً راه را بر هرگونه آزادی موقت بسته است.
انتقال زندانیان از اوین به فشافویه و نبود امکانات پزشکی برای بیماران
در زندان تهران بزرگ، اتاق‌هایی که برای ۲۰ نفر طراحی شده‌اند، اکنون پذیرای ۴۰ تا ۵۰ نفر زندانی است. به دلیل تراکم شدید، اکثر زندانیان ناگزیرند بر روی کف اتاق‌ها بخوابند. این پدیده که به «کف‌خوابی» شهرت دارد، نه‌تنها سلامت جسمی زندانیان را تهدید می‌کند، بلکه مصداق بارز تحقیر و رفتار غیرانسانی با افراد بازداشت‌شده محسوب می‌شود.
هیچ‌گونه تفکیک بین زندانیان سیاسی، کیفری، بیمار و سالخورده وجود ندارد و همه در کنار هم، تحت فشار روحی شدید به سر می‌برند.
بسیاری از زندانیانی که از زندان اوین به زندان تهران بزرگ منتقل شده‌اند، از بیماری‌های مزمن رنج می‌برند و نیازمند داروهای خاص هستند. اما گزارش‌ها نشان می‌دهد که این زندانیان نه‌تنها از داروهای خود محروم‌اند، بلکه هیچ‌گونه خدمات درمانی یا دسترسی به بهداری نیز ندارند. این بی‌توجهی نهادهای مسئول، جان بسیاری را در معرض خطر جدی قرار داده است.
محرومیت مطلب احمدیان از درمان، دارو، شرایط انسانی زندان و پاسخ‌گویی عادلانه، مصداق آشکار نقض چندین اصل از حقوق بین‌الملل بشر است:
ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR): با صراحت می‌گوید تمام اشخاصی که از آزادی محروم شده‌اند باید با انسانیت و احترام نسبت به کرامت ذاتی‌شان رفتار شود.
ماده ۱۲ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (ICESCR): کشورها را موظف می‌کند تا دسترسی همگانی به مراقبت‌های پزشکی و درمانی را تضمین کنند، به‌ویژه برای افراد محروم از آزادی.
قواعد حداقلی رفتار با زندانیان سازمان ملل (قواعد نلسون ماندلا): بند ۲۲ این مقررات، ارائه درمان معادل استاندارد بیرون از زندان را الزامی می‌داند.
آیین‌نامه سازمان زندان‌های ایران – ماده ۱۱۸: مسئولیت تأمین درمان و داروی زندانیان را به‌عهده سازمان زندان‌ها گذاشته است.
ماده ۳ منشور حقوق شهروندی جمهوری اسلامی ایران: تأکید دارد که هیچ‌کس نباید به دلیل عقیده یا گرایش سیاسی از حقوق درمانی محروم شود.
با توجه به مجموع این مواد، مسئولیت وضعیت وخیم مطلب احمدیان، به‌صورت مستقیم برعهده دستگاه قضایی، سازمان زندان‌ها و نهادهای امنیتی است. ادامه این روند نه‌تنها ناقض قوانین داخلی و بین‌المللی است، بلکه زمینه‌ساز فاجعه‌ای انسانی در زندان‌های ایران خواهد بود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر