۱۳ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر
قطع کامل آب در زندان مرکزی کرج موجب شده که زندانیان حتی برای ابتدایی‌ترین نیازها مانند آشامیدن، شست‌وشوی دست، استحمام و شست‌وشوی ظروف و لباس، هیچ منبعی در اختیار نداشته باشند
کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه ۱۳ شهریورماه ۱۴۰۴ – بنا بر گزارش‌های رسیده زندان مرکزی کرج سومین هفته پیاپی را بدون دسترسی به آب شرب و حتی آب برای امور اولیه بهداشتی پشت سر می‌گذارد. این بحران کم‌سابقه که عملاً زندگی روزمره هزاران زندانی را فلج کرده، از سوی بسیاری از ناظران به‌عنوان شکلی از «شکنجه خاموش» و ابزار فشار بر زندانیان تعبیر می‌شود.
سه هفته بی‌آبی؛ رنج زندانیان در شرایط غیرانسانی
قطع کامل آب در زندان مرکزی کرج موجب شده که زندانیان حتی برای ابتدایی‌ترین نیازها مانند آشامیدن، شست‌وشوی دست، استحمام و شست‌وشوی ظروف و لباس، هیچ منبعی در اختیار نداشته باشند. زندانیان ناچارند آب آشامیدنی مورد نیاز خود را از فروشگاه زندان تهیه کنند؛ فروشگاهی که قیمت بطری‌های آب در آن به‌مراتب بالاتر از بازار آزاد است. بسیاری از زندانیان به دلیل نداشتن منبع درآمد یا فقر مطلق، حتی از این امکان نیز محروم هستند و در نتیجه مجبورند روزها تشنگی و آلودگی را تحمل کنند.
انباشت ظروف و لباس‌های نشسته در بندها، نبود امکان شست‌وشوی بدن و کمبود شدید آب، خطر شیوع بیماری‌های عفونی، گوارشی و پوستی را در میان جمعیت بالای زندانیان به شدت افزایش داده است. پزشکان حقوق بشری هشدار داده‌اند که ادامه این وضعیت می‌تواند منجر به وقوع یک فاجعه انسانی در داخل زندان شود.
محرومیت مضاعف؛ آب گرم و استحمام
در شرایط عادی نیز زندانیان در زندان مرکزی کرج دسترسی محدودی به آب گرم برای استحمام داشتند، اما اکنون با قطع کامل آب، این امکان نیز به‌طور کامل از بین رفته است. گزارش‌ها حاکی از آن است که برخی زندانیان بیش از سه هفته است که نتوانسته‌اند استحمام کنند و این موضوع علاوه بر مشکلات جسمی، فشار روانی طاقت‌فرسایی بر آنان وارد کرده است.
زندان مرکزی کرج یکی از بزرگ‌ترین زندان‌های استان البرز است که سال‌هاست نام آن با آمار بالای اعدام‌ها گره خورده است. این زندان که ظرفیت اسمی آن ۲۵۰۰ نفر است، هم‌اکنون بنا بر گزارش‌ها بیش از ۸۰۰۰ زندانی را در خود جای داده است. تراکم غیرقابل تصور جمعیت در این زندان باعث شده صدها زندانی شب‌ها در کریدورهای منتهی به سرویس‌های بهداشتی بخوابند؛ وضعیتی که خود یادآور بی‌عدالتی و بی‌توجهی سیستماتیک به ابتدایی‌ترین حقوق انسانی است.
به دلیل همین شرایط اسفبار، زندان مرکزی کرج همواره به‌عنوان یکی از بدنام‌ترین زندان‌های ایران شناخته می‌شود. از یک سو، آمار بالای اعدام‌ها در آن به‌طور مداوم گزارش می‌شود و از سوی دیگر، نقض گسترده حقوق زندانیان شامل محرومیت از امکانات درمانی، نبود بهداشت و سوءرفتار مسئولان زندان به یک رویه دائمی تبدیل شده است.
هشدار عفو بین الملل درباره نقض گسترده حقوق بشر در ایران
افشای اسامی و شماره تلفن همراه شکنجه‌گران اوین و فشافویه
زندان به مثابه ابزار شکنجه تدریجی
کارشناسان حقوق بشر معتقدند که شرایطی مانند قطع طولانی‌مدت آب، به‌جای آنکه تنها یک «مشکل زیرساختی» تلقی شود، عملاً به شکلی از شکنجه سفید علیه زندانیان بدل شده است. بی‌آبی، علاوه بر پیامدهای مستقیم جسمی، به‌طور جدی روان زندانیان را فرسوده می‌کند و آنان را در موقعیتی قرار می‌دهد که امید به بقا و کرامت انسانی از میان می‌رود.
یک منبع مطلع از داخل زندان می‌گوید:
«زندانیان به‌جای تحمل دوران محکومیت، هر روز برای زنده ماندن با بحران آب، غذا و بهداشت دست و پنجه نرم می‌کنند. این وضعیت چیزی جز شکنجه خاموش نیست.»
شرایط فعلی زندان مرکزی کرج، آشکارا ناقض اصول و میثاق‌های بین‌المللی حقوق بشر است.
ماده ۳ اعلامیه جهانی حقوق بشر: حق حیات و امنیت فردی.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر: حق برخورداری از استانداردهای کافی برای سلامت و بهداشت.
قواعد نلسون ماندلا (قوانین حداقل برای رفتار با زندانیان): الزام به تأمین آب آشامیدنی سالم و امکانات بهداشتی برای تمامی زندانیان.
حکومت ایران با قطع سه‌هفته‌ای آب در زندان مرکزی کرج، عملاً نشان داده که از سلامت و جان زندانیان به‌عنوان ابزاری برای اعمال فشار و سرکوب بهره می‌برد.
ادامه قطع آب در زندان مرکزی کرج، نه‌تنها یک بحران بهداشتی بلکه شکلی از شکنجه تدریجی علیه هزاران زندانی است؛ زندانیانی که بسیاری از آنان به دلیل اعتراض سیاسی یا عقیدتی در حبس به‌سر می‌برند. گزارش‌های رسیده حاکی از آن است که مسئولان هیچ اقدامی برای رفع این بحران انجام نداده‌اند و زندانیان همچنان در وضعیت غیرقابل تحمل به سر می‌برند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر