کارزار سراسری «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» روز سه‌شنبه ۱۵ مهرماه ۱۴۰۴، وارد هشتاد و نهمین هفته متوالی خود شد. استمرار این حرکت اعتراضی نشان می‌دهد که مخالفت با مجازات مرگ، از سطح اعتراض‌های مقطعی فراتر رفته و به مطالبه‌ای پایدار و ملی در سراسر کشور تبدیل شده است
گسترش اعتراض‌ها در شهرهای مختلف با وجود فشار امنیتی
کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۱۵مهرماه ۱۴۰۴ – در همبستگی با کارزار«سه‌شنبه‌های نه به اعدام» و در آستانه روز جهانی علیه مجازات اعدام در هفته اخیر نیز، شهروندان در ده‌ها شهر از جمله : کازرون، اسلامشهر، شاهرود، مشهد، رفسنجان، تهران، فریمان، بابل، گنبدکاووس، گرمسار، قم، شهر قدس، زاهدان، رباط کریم، تبریز، دامغان، آستانه اشرفیه، آستارا، اردبیل، یزد، کنگاور، کاشمر، سنندج، سقز، سبزوار، بوشهر، ایلام، قوچان، شیراز، سنقر،کرج و… ، در خیابان‌ها فریاد اعتراض خود را علیه سیاست اعدام و سرکوب زندانیان سیاسی سر دادند.
شهروندان معترض با وجود حضور گسترده نیروهای امنیتی، دوربین‌های نظارتی و تهدیدهای پی‌درپی، با شجاعت دست به تجمع زدند و خیابان‌ها را به صحنه فریاد علیه سیاست مرگ تبدیل کردند. استمرار این حرکت نشان می‌دهد که جنبش اجتماعی «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» نه‌تنها متوقف نشده، بلکه در حال گسترش در استان‌ها و اقشار مختلف جامعه است.
شعارهای خیابانی؛ فریاد علیه مجازات مرگ
در این تجمع‌ها، معترضان با در دست داشتن تصاویر زندانیان سیاسی محکوم به اعدام و پلاکاردهایی با شعار «اعدام نکنید» و «زندانی سیاسی آزاد باید گردد»، خواستار لغو فوری مجازات اعدام شدند.
برخی از شعارهای محوری عبارت بودند از:
گسترش کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در شهرهای مختلف
لغو فوری حکم اعدام
این آخرین پیامه اعدام کنی قیامه
حمایت از سه‌شنبه‌های نه به اعدام
طناب دار جلاد برگردن دماوند دیگر اثر ندارد
نه به اعدام
لغو فوری حکم اعدام
در روز جهانی لغو اعدام ، نه به اعدام زندانیان سیاسی
خواست مردم ایران، لغو حکم اعدام
قسم به خون یاران ایستاده‌ایم تا پایان
فریاد ما از ایران لغو مجازات اعدام خواست همگانی
از کردستان تا تهران خواهان لغو اعدام
۱۰ اکتبر روز جهانی علیه مجازات اعدام
پایان دادن به چرخه خشونت
فریاد ما از طنابهای دار شما قوی‌تر است
شعارها بازتابی از فریاد جمعی جامعه علیه چرخه خشونت و سرکوب است؛ فریادی که ریشه در تجربه‌های تلخ دهه‌ها اعدام، سرکوب، و حذف مخالفان سیاسی دارد.
حضور خانواده‌های زندانیان سیاسی؛ پیوند درد و مقاومت
خانواده‌های زندانیان سیاسی و محکومان به اعدام، از نخستین روزهای آغاز کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، نقشی کلیدی در تداوم و انسانی‌تر شدن این حرکت داشته‌اند. مادران، پدران، همسران و فرزندان زندانیان سیاسی با حضور در تجمعات، صدای بی‌صدای عزیزانشان شده‌اند.
آنها شعارهایی نظیر:
نه به اعدام، نه به احکام ظالمانه اعدام،
اعدام نکنید
نه احکام قرون وسطایی اعدام
فرزندان ما را اعدام نکنید
اعدام هرگز و برای هیچکس
از سه‌شنبه‌های نه به اعدام حمایت کنید
اعدام برای هیچکس
زندانیان سیاسی را آزاد کنید
نه به احکام ظالمانه اعدام
نه به اعدام
اعدام نکنید
اعدام هرگز و برای هیچکس
از سه‌شنبه‌های نه به اعدام حمایت کنید
لغو حکم اعدام
را فریاد زدند.
حضور آنان نه‌تنها چهره انسانی‌تری به اعتراض‌ها بخشیده، بلکه وجدان عمومی جامعه را نیز بیدار کرده است. بسیاری از خانواده‌ها اعلام کرده‌اند که هدفشان تنها نجات عزیزان خود نیست، بلکه پایان دادن به سیاست انتقام و اعدام در کلیت نظام قضایی است.
در کنار خانواده‌های زندانیان سیاسی، مادران دادخواه نیز نقش پررنگی در این کارزار دارند. آنان که سال‌هاست برای دادخواهی خون فرزندانشان در خیابان‌ها و مقابل زندان‌ها ایستاده‌اند، اکنون به یکی از ارکان اصلی جنبش «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» بدل شده‌اند.
مادران دادخواه در پیام‌های خود تأکید کرده‌اند که:
ما خواهان حسابرسی نسبت به اعدام فرزندانمان از رژیم آخوندی هستیم
گسترش کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در شهرهای مختلف + کلیپ‌ها
در هفته‌های اخیر، بازنشستگان، معلمان و… نیز در حمایت از کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به این جنبش پیوسته‌اند. آنان در تجمعات صنفی خود پلاکاردهایی با مضمون «نه به اعدام» و «اعدام راه‌حل نیست» در دست گرفته‌اند.
این همبستگی نشان می‌دهد که مخالفت با مجازات مرگ، دیگر صرفاً دغدغه گروه‌های سیاسی یا خانواده‌های قربانیان نیست، بلکه به مطالبه‌ای اجتماعی و طبقاتی در برابر ظلم، فقر و سرکوب ساختاری تبدیل شده است.
در بسیاری از تجمعات بازنشستگان در شهرهایی مانند اهواز، کرمانشاه، سنندج، رشت و تهران، شعار «نه به اعدام» در کنار شعارهای صنفی چون «معیشت، منزلت، حق مسلم ماست» شنیده شده است؛ نشانه‌ای از پیوند میان عدالت اجتماعی و عدالت قضایی.
نمادهای فرهنگی و هنری در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
در برخی شهرها، شهروندان با برگزاری مراسم نمادین مانند روشن‌کردن شمع، یا نصب بنرهایی با شعار نه به اعدام، شکل تازه‌ای از اعتراض را رقم زده‌اند. این کنش‌های فرهنگی و هنری، فضای مقاومت را از سیاست صرف به حوزه فرهنگ عمومی منتقل کرده و مفاهیم زندگی، آزادی و کرامت انسانی را در بطن جامعه بازآفرینی می‌کند.
هشتاد و نهمین هفته کارزار«سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۵۲ زندان کشور، در آستانه‌ی روز جهانی علیه مجازات اعدام
کارزار«سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
تداوم ۸۹ هفته‌ای این کارزار، نشان می‌دهد که کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» اکنون به یک حرکت اجتماعی سازمان‌یافته و آگاهانه تبدیل شده است؛ حرکتی که در برابر سیاست حکومتی مرگ، از حق زندگی و عدالت سخن می‌گوید.
فعالان این کارزار می‌گویند هدفشان تنها لغو احکام اعدام سیاسی نیست، بلکه خواستار لغو کلی مجازات مرگ برای همه شهروندان، صرف‌نظر از اتهام یا عقیده‌شان هستند.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعـدام» امروز به صدایی فراگیر در سراسر ایران تبدیل شده است؛ صدایی که از دل خانواده‌های داغدار، مادران دادخواه، معلمان، بازنشستگان و مردم کوچه و بازار برخاسته است.
در شرایطی که حاکمیت با تهدید، سرکوب و اعدام در پی خاموش کردن این صداست، گسترش این جنبش نشان می‌دهد که خواست زندگی، عدالت و آزادی از اعدام قوی‌تر است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر