اظهارات حمزه درویش بار دیگر اعمال شکنجه، نگهداری طولانی‌مدت در انفرادی و ممانعت از دسترسی به حقوق دادرسی مناسب و رفتار انسانی را روشن می‌کند
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۱۶مهرماه ۱۴۰۴ – حمزه درویش، زندانی سیاسی محبوس در زندان مرکزی رشت (لاکان)، با ارسال بیانیه‌ای خطاب به مردم ایران و جامعه جهانی، از پرونده طولانی‌مدت، شرایط شکنجه و فشارهای اداری و شخصی بر خود سخن گفت و مسئولیت این رفتارها را متوجه سران حکومت دانست.
در ابتدای بیانیه که به تاریخ یک‌شنبه، سیزدهم مهرماه ۱۴۰۴ تنظیم شده، حمزه درویش خود را زندانی سیاسی زندان لاکان معرفی کرد و گفت که «۹ سال و ۷ ماه» است در بند به سر می‌برد. او ضمن اشاره به تحمل «شکنجه‌های روحی، روانی و جسمی»، اعلام کرد که در پنج سال اخیر، آنچه بیش از پیش احساس کرده، رفتارهای «ظالمانه و ناعادلانه» از سوی مسؤولان استان گیلان بوده است.
حمزه درویش اسامی چند مقام محلی را در بیانیه خود برشمرد و گفت: «استاندار گیلان، مدیرکل سابق سازمان زندان‌های استان، سازمان اطلاعات سپاه استان، اداره اطلاعات استان و به‌ویژه دادستان وقت استان گیلان (مهدی فلاح میری) و دیگر مسئولان زندان» را مسئول آزار و فشارهای مکرر بر خود می‌داند. او افزود که طی پنج سال اخیر بیش از بیست ماه را در سلول‌های انفرادی گذرانده و بارها مورد «شکنجه» و «پرونده‌سازی» قرار گرفته است.
حمزه درویش در بخش دیگری از سخنان خود این پرسش را مطرح کرد که انگیزه شخصی یا سیاسی این فشارها چیست و نوشت که «شاید هدف، نمایش قدرت و ارعاب» بوده است. او سپس با لحن تند و اعتراضی به وضع موجود پرداخت و خطاب به مردم نوشت که همچنان بر مواضع خود ایستاده و بار دیگر شعارهای خود را تکرار کرد.
اظهارات حمزه درویش بار دیگر اعمال شکنجه، نگهداری طولانی‌مدت در انفرادی و ممانعت از دسترسی به حقوق دادرسی مناسب و رفتار انسانی را روشن می‌کند. سازمان‌های مدافع حقوق بشر، بارها نسبت به استفاده از سلول انفرادی و فشار روانی به‌عنوان ابزار سرکوب هشدار داده‌اند؛ مواردی که در بیانیه درویش نیز بازتاب یافته است.
حمزه درویش در پایان بیانیه از رسانه‌ها خواست «صدای او را هم به‌صورت صوتی و کتبی منتشر کنند» و از هرگونه حمایت رسانه‌ای قدردانی نمود. او همچنین تأکید کرد که صرف‌نظر از طول مدت حبس، از اعلام مواضع و اعتراض خود دست نخواهد کشید.
بیانیه حمزه درویش، بار دیگر پرونده وضعیت زندانیان سیاسی در ایران و ادعاهای نقض حقوق زندانیان را به صدر توجه عمومی می‌کشاند؛ ادعاهایی که خواستار رسیدگی مستقل، شفاف‌سازی و تضمین دسترسی زندانیان به حقوق پایه‌ای انسانی و قضایی است.
با عرض سلام و خسته‌نباشید خدمت مردم عزیز ایران و جامعه جهانی.
امروز، یک‌شنبه سیزدهم مهرماه ۱۴۰۴، اینجانب حمزه درویش هستم، زندانی سیاسی، زندان مرکزی رشت (لاکان). مردم ایران و جامعه جهانی، اکنون ۹ سال و ۷ ماه است که در زندان به سر می‌برم.
من در زندان، علاوه بر تحمل حبس، شکنجه‌های روحی، روانی و جسمی را هم که از جانب رژیم ولایت فقیه بر من اعمال می‌شود، تحمل می‌کنم.
در طول این مدت ظلم‌ها، ستم‌ها و جنایت‌هایی را که بر زندانیان اعمال می‌شود، با چشمان خود دیده‌ام.
به‌خصوص در طول ۵ سال اخیر که در زندان لاکان می‌باشم، ظلم‌ها، ستم‌ها و بی‌عدالتی‌هایی از جانب مسئولین استان گیلان از جمله استاندار گیلان، مدیرکل سابق سازمان زندان‌های استان گیلان، سازمان اطلاعات سپاه استان گیلان، اداره اطلاعات استان گیلان و به‌خصوص دادستان ظالم، شیاد و دزد استان گیلان، آقای مهدی فلاح میری، رئیس سابق دادگستری استان گیلان، آقای حمزه خلیلی و مسئولین زندان در حق من صورت گرفته است.
من نمی‌دانم این افراد چه خصومت شخصی با من دارند که این‌قدر من را آزار می‌دهند؛ در طول ۵ سال بیش از ۲۰ ماه مرا در انفرادی نگه داشته‌اند و مورد شکنجه‌های روحی، روانی و جسمی قرار داده‌اند و پرونده‌سازی کرده و احکام ناعادلانه صادر کرده‌اند.
من هدفشان را از این ظلم‌ها نمی‌دانم. شاید که می‌خواهند قدرت‌نمایی کرده و زور و قدرت رژیم ولایت فقیه را به رخ من و خانواده‌ام و دوستان و آشنایان من بکشند.
اما تنها چیزی که من از این ظلم‌ها به آن رسیده و نتیجه گرفته‌ام این است که خامنه‌ای از خوک هم نجس‌تر است و آدم‌هایی نجس‌تر از خوک زیرمجموعه وی شده‌اند.
مردم ایران و جامعه جهانی، به خدا قسم که سگ ولگرد به خامنه‌ای شرف دارد و باارزش است. هر کجا سگ ولگردی را دیدید، با احترام با آن سگ رفتار کنید؛ که مقام و ارزش آن سگ ولگرد نزد خدا از خامنه‌ای بالاتر است.
به خدا قسم اگر هزاران سال حبس هم به من بدهند، من باز روی حرف خود هستم و همیشه و همه‌جا با افتخار گفته‌ام و باز هم می‌گویم: «مرگ بر خامنه‌ای ملعون، مرگ بر خامنه‌ای ملعون. مرگ بر خامنه‌ای ملعون؛ لعنت بر خمینی خبیث؛ لعنت بر خمینی خبیث؛ لعنت بر خمینی خبیث؛ و مرگ بر اصل ولایت فقیه.»
با تشکر — من حمزه درویش هستم، زندانی سیاسی، زندان مرکزی رشت.
از رسانه‌ها درخواست می‌کنم که این صدای مرا هم به‌صورت صوتی و هم شاید کتبی منتشر کنند و از حمایت‌هایشان هم تشکر ویژه می‌کنم.
روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام؛ بررسی رکوردی تکان‌دهنده در اجرای اعدام‌ها
اعدام ۱۲ زندانی در زندان‌های نهاوند، اصفهان، ساری، مراغه، قم، کرمانشاه، بم و قزلحصار
حمزه درویش متولد ۱۳۷۳، از شهر تالش، مجرد است. او پیش از بازداشت به پرورش بلدرچین اشتغال داشته است.
زندانی اهل سنت حمزه درویش در خصوص دستگیری و اتهامش چنین گفته است که در سال ۹۳ یکی از دوستانش با فریب او را به ترکیه و سپس سوریه کشانده تا عضو نیروهای داعش شود؛ اما چون از پیوستن به آنها امتناع کرد توسط نیروهای داعش زندانی و شکنجه شد.
زندانی سیاسی حمزه درویش موفق به فرار از سوریه شده و در ترکیه خود را تسلیم سفارت ایران کرده و با شرح اتفاقی که برایش افتاده، خواستار بازگشت به ایران می‌شود. اما از بدو ورود به ایران، در سال ۹۳ راهی زندان اوین شده و زیر فشار گذاشته شد که مجددا به سوریه بازگشته و در جنگهای نیابتی عوامل و نیروهای وابسته به دیکتاتوری خامنه ای شرکت کند. کاری که وی از آن امتناع نمود. او را با وثیقه آزاد کردند.
زندانی اهل سنت حمزه درویش مجددا در تیرماه ۹۵ بازداشت و پس از تحمل حدود ۱۰۰ روز بازداشت در بازداشتگاه اطلاعات رشت، زندان لاکان رشت و قرنطینه اوین به بند ۴ اوین منتقل شد.
در سال ۹۵ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه به اتهام «محاربه از طریق عضویت در داعش» و «خروج غیرقانونی از کشور» محاکمه شد.
در سال ۹۶، به ۱۸ سال زندان محکوم شد. پس از اعتراض پرونده به دیوان عالی کشور رفت، اما دیوان عالی حکم را تایید کرد که ۱۵ سال از این حکم اجرایی است. او سپس به زندان گوهردشت منتقل شد.
حمزه درویش را در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۹، از زندان گوهردشت به زندان لاکان رشت تبعید کردند. او طی نامه ها و پیام هایی اعلام کرد که اطلاعات رشت او را در زندان به قتل تهدید کرده و در این زندان در معرض تهدید است. او در زندان لاکان رشت بارها به طور تنبیهی به سلول انفرادی فرستاده شده و مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
حمزه درویش زندانی اهل سنت، هم اکنون در زندان لاکان رشت محبوس است. او در مردادماه ۱۴۰۲، به دلیل صدور حکم ۱۴ سال در یک پرونده سازی و فشارهای طاقت فرسا در زندان لاکان رشت دست به خودکشی زد. پس از شورش زندان لاکان رشت در مهرماه ۱۴۰۱، (در جریان قیام سراسری ۱۴۰۱) به اتهام شرکت در شورش بر علیه او پرونده سازی کردند. این در حالیست که وی در این زمان در سلول انفرادی بوده است.
حمزه درویش سپس در تاریخ ۸ مردادماه ۱۴۰۲، توسط شعبه اول دادگاه انقلاب رشت به ریاست قاضی احمد درویش گفتار به اتهام های «اجتماع و تبانی برضد امنیت کشور»، «مشارکت در تخریب عمدی به قصد مقابله با نظام»، «توهین به رهبری» و «احراق عمدی بنا و ساختمان زندان و متعلقات آن به قصد مقابله با نظام» به ۱۴ سال زندان و تبعید به رامهرز محکوم شد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر