۱۲ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی گزارش ویژه
عفو بین الملل با ذکر نمونه‌های متعدد تأکید کرده است که محرومیت زندانیان بیمار از خدمات درمانی، یکی از شیوه‌های شکنجه خاموش در زندان‌های ایران است
کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۱۲ شهریورماه ۱۴۰۴ – سازمان عفو بین الملل در تازه‌ترین گزارش خود بار دیگر نسبت به نقض سیستماتیک حقوق بشر در ایران هشدار داد. این نهاد معتبر جهانی اعلام کرده است که سرکوب آزادی بیان، شکنجه زندانیان سیاسی، محرومیت از درمان و اجرای گسترده حکم اعدام، چهره‌ای هولناک از وضعیت حقوق بشر در ایران ترسیم کرده است.
عفو بین الملل تأکید کرده است که حکومت ایران با بهره‌گیری از سازوکارهای امنیتی و قضایی، صدای معترضان، روزنامه‌نگاران، فعالان مدنی و خانواده‌های قربانیان سرکوب را خاموش می‌کند. در این گزارش آمده است که بازداشت‌های خودسرانه، محرومیت از حق دسترسی به وکیل و پرونده‌سازی‌های امنیتی، به‌عنوان ابزار اصلی سرکوب مورد استفاده قرار می‌گیرند.
این سازمان با اشاره به ده‌ها نمونه مستند اعلام کرده است که حکومت ایران از سیستم قضایی برای خاموش کردن اعتراض‌های مدنی استفاده می‌کند؛ روندی که به نقض آشکار حقوق بنیادین مردم، از جمله حق آزادی بیان و تجمع، منجر شده است.
یکی از بخش‌های کلیدی گزارش عفو بین الملل به وضعیت زندانیان سیاسی اختصاص دارد. بر اساس شهادت‌های زندانیان آزادشده و خانواده‌های آنان، در زندان‌هایی همچون اوین، قرچک، قزلحصار و فشافویه، زندانیان سیاسی به‌طور مستمر تحت شکنجه جسمی و روحی قرار دارند.
این شکنجه‌ها شامل ضرب‌وشتم، محرومیت از خواب، بازجویی‌های طولانی‌مدت، نگهداری در سلول انفرادی و حتی محرومیت عمدی از درمان برای بیماران است. عفو بین الملل یادآور شده که این اقدامات در تضاد مستقیم با تعهدات بین‌المللی ایران، از جمله کنوانسیون منع شکنجه، قرار دارد.
عفو بین الملل بار دیگر آمار تکان‌دهنده‌ای از اعدام‌ها در ایران منتشر کرده است. بنا بر این گزارش، ایران یکی از بالاترین نرخ‌های اعدام در جهان را دارد و بخش قابل‌توجهی از این اعدام‌ها به دلیل جرائم سیاسی یا اتهام‌های مبهم امنیتی صورت می‌گیرد.
این سازمان با محکوم کردن استفاده گسترده از مجازات مرگ، اعلام کرده است که اعدام نه تنها ابزاری برای «اجرای عدالت» نیست، بلکه به‌طور سیستماتیک به ابزاری در دست حکومت برای ایجاد رعب و وحشت در جامعه بدل شده است.
افشای اسامی و شماره تلفن همراه شکنجه‌گران اوین و فشافویه
وخامت حال زندانی سیاسی حسن بهاری؛ در حبس خانگی با پابند الکترونیکی
عفو بین الملل با ذکر نمونه‌های متعدد تأکید کرده است که محرومیت زندانیان بیمار از خدمات درمانی، یکی از شیوه‌های شکنجه خاموش در زندان‌های ایران است. در گزارش آمده است:
زندانیان مبتلا به بیماری‌های مزمن همچون دیابت، بیماری قلبی یا مشکلات کلیوی از دسترسی به داروهای ضروری محروم هستند.
انتقال زندانیان بیمار به مراکز درمانی اغلب با دست‌بند و پابند انجام می‌شود که خلاف کرامت انسانی است.
در بسیاری موارد، مقامات زندان با هدف اعمال فشار روانی بر زندانی یا خانواده او، اجازه درمان فوری را صادر نمی‌کنند.
این موارد نه‌تنها نقض حق سلامت زندانیان است بلکه مصداق شکنجه تدریجی به شمار می‌رود.
فشار بر خانواده‌های زندانیان سیاسی
بخش دیگری از گزارش عفو بین الملل به شرایط دشوار خانواده‌های زندانیان سیاسی اختصاص یافته است. این خانواده‌ها نه تنها با مشکلات مالی و روحی ناشی از حبس عزیزان خود مواجه هستند، بلکه تحت فشار مستقیم نیروهای امنیتی نیز قرار می‌گیرند.
از جمله این فشارها می‌توان به احضارهای مکرر، تهدید به بازداشت، محرومیت از ملاقات و حتی ایجاد پرونده قضایی علیه اعضای خانواده اشاره کرد. این اقدامات در عمل خانواده‌ها را نیز بخشی از چرخه سرکوب حکومتی می‌سازد.
واکنش‌های بین‌المللی و ضرورت اقدام فوری
عفو بین الملل در این گزارش خواستار اقدام فوری جامعه جهانی برای توقف روند نقض حقوق بشر در ایران شد. این سازمان تأکید کرد که دولت‌ها و نهادهای بین‌المللی باید با اعمال فشار سیاسی و دیپلماتیک، حکومت ایران را وادار به رعایت تعهدات بین‌المللی خود کنند.
به‌ویژه، عفو بین‌الملل از شورای حقوق بشر سازمان ملل، اتحادیه اروپا و گزارشگران ویژه سازمان ملل خواسته است تا بر پرونده‌های مربوط به شکنجه، اعدام و محرومیت از درمان زندانیان تمرکز ویژه‌ای داشته باشند.
حق حیات (ماده ۶ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی): استفاده گسترده از مجازات اعدام نقض مستقیم این ماده است.
منع شکنجه (ماده ۷ میثاق و کنوانسیون منع شکنجه): شکنجه جسمی و روحی زندانیان سیاسی نقض آشکار این اصل است.
حق برخورداری از درمان (قواعد نلسون ماندلا): محرومیت زندانیان از خدمات پزشکی، نمونه‌ای از رفتار غیرانسانی در زندان‌هاست.
حق آزادی بیان و تجمع: بازداشت و سرکوب فعالان مدنی و سیاسی نقض بنیادین آزادی‌های اساسی شهروندان است.
گزارش تازه عفو بین الملل بار دیگر پرده از چهره واقعی نقض حقوق بشر در ایران برداشت. واقعیت آن است که سرکوب آزادی‌های بنیادین، شکنجه سیستماتیک، اجرای گسترده مجازات اعدام و محرومیت زندانیان از درمان، تنها نمونه‌هایی از نقض‌های متعدد و نهادینه‌شده در ساختار سیاسی و قضایی ایران هستند.
این گزارش یادآور می‌شود که فشار بر زندانیان سیاسی و خانواده‌های آنان نه‌تنها یک موضوع داخلی، بلکه مسئله‌ای جهانی است که به واکنش فوری جامعه بین‌المللی نیاز دارد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر