--> لیلا صارمی؛ بیش از ۴۰ روز بلاتکلیفی پس از بازداشت خشن در بروجرد ~ کانون حقوق بشر ایران

کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

لیلا صارمی؛ بیش از ۴۰ روز بلاتکلیفی پس از بازداشت خشن در بروجرد

۱۰ شهریور, ۱۴۰۴دسته‌بندی حقوق بشر


نگرانی‌ها از وضعیت سلامت و امنیت مادر زندانی سیاسی فرزاد معظمی گودرزی همچنان پابرجاست

کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۱۰ شهریورماه ۱۴۰۴ – بیش از ۴۰ روز از بازداشت لیلا صارمی، مادر زندانی سیاسی فرزاد معظمی گودرزی، می‌گذرد اما او همچنان در بازداشت موقت و بلاتکلیفی به‌سر می‌برد. انتقال وی به سلول انفرادی زندان تیرچه بلوک بروجرد و محرومیت از حقوق اولیه، نگرانی‌ها درباره سلامت و امنیت او را افزایش داده است.

یورش شبانه به منزل خانواده معظمی گودرزی

بامداد سه‌شنبه ۳۱ تیرماه ۱۴۰۴، دست‌کم ۱۷ مأمور امنیتی با استفاده از پنج خودرو به منزل خانواده معظمی گودرزی در بروجرد یورش بردند. شاهدان عینی گزارش داده‌اند که مأموران بدون ارائه حکم قضایی معتبر، با خشونت وارد خانه شدند. در جریان این حمله، لیلا صارمی و همسرش احمد معظمی گودرزی پس از ضرب‌وشتم شدید بازداشت شدند.

این عملیات امنیتی به شکل گسترده و با ایجاد فضای رعب و وحشت در محله صورت گرفت. همسایگان اعلام کردند که مأموران با توهین و تحقیر اعضای خانواده، منزل را به‌طور کامل بازرسی کرده و تمام وسایل الکترونیکی و ارتباطی را توقیف کردند. چنین رفتاری موجی از نگرانی نسبت به سرنوشت این خانواده برانگیخته است.

انتقال به زندان تیرچه بلوک بروجرد

پس از بازداشت، لیلا صارمی مستقیماً به زندان تیرچه بلوک بروجرد منتقل شد. به گفته منابع مطلع، او در همان ساعات نخست در سلول انفرادی نگهداری شده و تحت بازجویی‌های فشرده قرار گرفته است.

زندانیان این زندان تأیید کرده‌اند که صارمی در وضعیت نامساعد روحی و جسمی مشاهده شده است. محرومیت از ارتباط با خانواده و وکیل، در کنار نگهداری طولانی‌مدت در انفرادی، به‌عنوان شکلی از شکنجه سفید و فشار روانی علیه او توصیف می‌شود. هدف اصلی از این فشارها، اعمال ارعاب بر فرزند او، فرزاد معظمی گودرزی، عنوان شده است.

بلاتکلیفی و فقدان روند قضایی شفاف

با گذشت بیش از ۴۰ روز از زمان بازداشت، هنوز هیچ اتهام رسمی و روشن علیه لیلا صارمی اعلام نشده است. این بلاتکلیفی حقوقی، برخلاف اصول دادرسی عادلانه، موجب نگرانی‌های جدی در خصوص آینده پرونده او شده است.

گزارش‌ها نشان می‌دهد که مقام‌های قضایی و امنیتی از ارائه اطلاعات دقیق به خانواده و وکیل امتناع می‌کنند. این وضعیت نه‌تنها نقض آشکار قوانین داخلی است، بلکه با تعهدات بین‌المللی ایران در زمینه حقوق بشر نیز در تضاد قرار دارد.

ابعاد انسانی و اجتماعی پرونده

لیلا صارمی تنها یک زندانی سیاسی نیست، بلکه مادری است که در کنار رنج بازداشت و انفرادی، دغدغه سلامت و سرنوشت فرزندش فرزاد معظمی گودرزی را نیز بر دوش می‌کشد. بازداشت او ضربه‌ای مضاعف به خانواده‌ای است که سال‌ها تحت فشارهای امنیتی قرار داشته‌اند.

فعالان حقوق بشر می‌گویند چنین اقداماتی بخشی از سیاست اعمال فشار جمعی است که در آن نه‌تنها فرد زندانی، بلکه خانواده و اطرافیان او نیز هدف قرار می‌گیرند. این سیاست عملاً به ابزاری برای سرکوب گسترده‌تر جامعه تبدیل شده است.

بازگشت حمید الله سلگی به زندان نهاوند؛ نقض اصل تفکیک جرائم و فشار مضاعف بر زندانیان سیاسی

پیوستن زندان لنگرود قم به کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»

نقض حقوق بشر در پرونده لیلا صارمی

پرونده لیلا صارمی، مادر زندانی سیاسی فرزاد معظمی گودرزی، نمونه‌ای آشکار از نقض حقوق بشر و روندهای قضایی غیرشفاف در ایران است. بازداشت خشن، انتقال به انفرادی، بلاتکلیفی بیش از ۴۰ روزه و محرومیت از حقوق اولیه، نه‌تنها تهدیدی برای سلامت و امنیت اوست بلکه بیانگر سیاست‌های سرکوبگرانه‌ای است که خانواده‌های زندانیان سیاسی را هدف قرار می‌دهد.

پرونده لیلا صارمی با چندین نقض جدی حقوق بشر همراه است:

ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر: منع بازداشت و تبعید خودسرانه.

ماده ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: حق محاکمه عادلانه و علنی.

ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی: ممنوعیت شکنجه و رفتار غیرانسانی، شامل بازداشت طولانی در سلول انفرادی.

قواعد ماندلا (سازمان ملل): تأکید بر حق دسترسی زندانی به خانواده و وکیل و منع نگهداری طولانی‌مدت در انفرادی.

نادیده گرفتن این اصول در بازداشت و بلاتکلیفی لیلا صارمی، نشانه‌ای از نقض سیستماتیک حقوق انسانی زندانیان سیاسی در ایران است.

پیامدهای ادامه بازداشت

تداوم بازداشت و بلاتکلیفی، پیامدهای سنگینی برای سلامت روحی و جسمی لیلا صارمی خواهد داشت. نگهداری در انفرادی، فشار روانی شدید، عدم دسترسی به مراقبت‌های پزشکی و محدودیت ارتباطی با خانواده، می‌تواند سلامت او را به طور جدی تهدید کند.

در سطح اجتماعی، چنین اقداماتی نه‌تنها موجب رنج خانواده‌ها می‌شود بلکه پیام روشنی از سیاست سرکوب و ارعاب به جامعه ارسال می‌کند. کارشناسان حقوقی هشدار داده‌اند که این روند به فرسایش اعتماد عمومی و افزایش نارضایتی‌های اجتماعی منجر خواهد شد.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک


اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ