۶ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
اتهامات مطروحه علیه متین حسنی «اغوا یا تحریک مردم به جنگ و کشتار با یکدیگر به قصد برهم زدن امنیت کشور» و «تبلیغ علیه نظام» عنوان شده بود
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۶شهریورماه ۱۴۰۳، جوان معترض متین حسنی از آسیب‌دیدگان چشمی در قیام آبان۹۸، به منظور اجرای حکم زندان، بازداشت و به زندان مرکزی بوکان منتقل شده است. وی توسط شعبه ۱۰۱دادگاه کیفری دو بوکان به ۳۱ماه زندان محکوم شده است. اتهامات مطروحه علیه متین حسنی «اغوا یا تحریک مردم به جنگ و کشتار با یکدیگر به قصد برهم زدن امنیت کشور» و «تبلیغ علیه نظام» عنوان شده است.
جلسه دادرسی به اتهامات متین حسنی، در تاریخ ۲۷اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، توسط قاضی شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری۲ شهرستان بوکان، برگزار شده بود.
متین حسنی، در تاریخ ۱۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، طی ابلاغیه کتبی به منظور حضور در این جلسه دادرسی به شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری۲ شهرستان بوکان احضار شده بود.
بازداشت‌های گسترده در استان گیلان؛ نگرانی‌ها از سرکوب بیشتر
همچنین، در تاریخ ۳بهمن ۱۴۰۲، ماموران امنیتی در شهرستان بوکان، متین حسنی را بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه و طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، در تاریخ ۳اسفند ١٤٠٢، با تودیع قرار وثیقه‌ای به مبلغ یک میلیارد تومان، آزاد شد. وی در تاریخ ۳۰ فروردین ماه ۱۴۰۳، برای بازپرسی و ارائه دفاعیات خود به شعبه اول بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان بوکان، احضار شده بود.
این شهروند اهل بوکان، در جریان اعتراضات آبان ۱۳۹۸، بر اثر اصابت گلوله نیروهای امنیتی به چشم وی بر اثر شدت جراحات وارده نابینا شد.
متین حسنی پیش از این در پیج خود نوشته بود:
«که رمز ماست ایستاده مردن
راهی رو که آمده‌ایم برنمی‌گردیم
قطعا ما پیروز خواهیم شد
و این روز زیاد دور نیست»
زندانی کردن مجروحان و عدم رسیدگی به وضعیت سلامتی آنها نقض حقوق بشر محسوب می‌شود و با اصول و مواد مختلف حقوق بشر بین‌المللی مغایرت دارد. در اینجا به برخی از مواد نقض شده بر اساس قوانین بین‌المللی حقوق بشر اشاره می‌کنم:
ماده ۵ از اعلامیه جهانی حقوق بشر: این ماده بیان می‌کند که “هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتارها و مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.” زندانی کردن مجروحان و عدم رسیدگی پزشکی به آنها به منزله رفتار غیرانسانی و بی‌رحمانه است.
ماده ۷ از میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR): این ماده نیز تأکید می‌کند که “هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.” عدم ارائه خدمات پزشکی به زندانیان مجروح ممکن است مصداق شکنجه یا رفتار بی‌رحمانه تلقی شود.
قواعد نلسون ماندلا (قواعد استاندارد حداقل رفتار با زندانیان):
این قواعد تأکید دارند که تمامی زندانیان باید به خدمات پزشکی دسترسی داشته باشند و مراقبت‌های لازم به آنها ارائه شود. به‌ویژه، قاعده 27 تأکید دارد که “همه زندانیان باید از مراقبت‌های پزشکی که مناسب وضعیت سلامت جسمانی و روانی آنهاست، بهره‌مند شوند.” عدم ارائه این خدمات، نقض آشکار این قاعده است.
ماده 12 از میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (ICESCR):
این ماده بیان می‌کند که دولت‌ها موظف به بهبود سلامت جسمی و روانی افراد هستند. زندانیان نیز از جمله افرادی هستند که باید به خدمات پزشکی مناسب دسترسی داشته باشند. عدم رسیدگی به وضعیت مجروحان زندانی نقض این حق محسوب می‌شود.
کنوانسیون علیه شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز: این کنوانسیون نیز تأکید می‌کند که هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا رفتارهای بی‌رحمانه قرار گیرد. عدم ارائه درمان مناسب به مجروحان در زندان‌ها می‌تواند به عنوان نوعی شکنجه محسوب شود.
این مواد و اصول حقوق بشری تأکید دارند که تمامی افراد، از جمله زندانیان، باید به حقوق اولیه خود دسترسی داشته باشند و هیچ‌گونه رفتار غیرانسانی یا بی‌رحمانه‌ای با آنها صورت نگیرد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر