۱۰ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی سیاسی غلامحسین کلبی، از رسیدگی‌های پزشکی محروم است و به دستور مقامات زندان شیبان اهواز از اعزام وی به بیمارستان‌های خارج از زندان جلوگیری می‌کنند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۱۰شهریورماه ۱۴۰۳، وضعیت جسمی زندانی سیاسی غلامحسین کلبی با گذشت چندین ماه به دلیل جلوگیری از رسیدگی پزشکی، توسط مقامات زندان شیبان اهواز رو به وخامت گذاشته است. زندانی سیاسی غلامحسین کلبی با بیماری‌های مختلفی از جمله فتق، چربی خون، بیماری عفونت گوش و عفونت دندان که با درد شدید همراه است، بدون رسیدگی درمانی مناسب درگیر است.
او به دلیل عفونت گوش و عدم رسیدگی پزشکی، دچار ناشنوایی شده و همچنین به یک نوع بیماری قارچ پا مبتلا گردیده که انگشتانش بصورت عمیقی زخم و سیاه شده است. زندانی سیاسی غلامحسین کلبی، از رسیدگی‌های پزشکی محروم است. مسئولین بهداری در این مدت تنها به دادن چند قرص اکتفا کرده و به دستور مقامات زندان شیبان اهواز از اعزام وی به بیمارستان‌های خارج از زندان جلوگیری می‌کنند.
قتل سید محمد میرموسوی توسط ماموران نیروی انتظامی
زندان زاهدان، اعتصاب غذای یک زندانی در اعتراض به محرومیت از حقوق زندانی
زندانی سیاسی غلامحسین کلبی، متولد ۱۳۳۸ مجرد، اهل بندر ماهشهر، بیش از ۲۴ سال است که در زندانهای ایران بوده وی هم اکنون در زندان شیبان اهواز زندانی است.
زندانی سیاسی غلامحسین کلبی از زندانیان سیاسی دهه ۶۰ می باشد که از سال ۶۰ تا ۶۶ مدت ۶ سال به اتهام هواداری از سازمان مجاهدین خلق در زندانهای جنوب ایران محبوس بود.
غلامحسین کلبی در تاریخ ۱۹ دی ماه سال ۷۹ برای دومین بار در شهرستان دزفول بازداشت شد.
غلامحسین کلبی پس از دستگیری به بازداشتگاه سپاه اهواز (زندان ششم سپاه اهواز) منتقل شد که مدت ۱۴ ماه در این بازداشتگاه زیر شکنجه و بازجویی بود. سپس به بند ۲۰۹ و پس از آن به بند ۳۵۰ زندان اوین منتقل گردید.
در سال ۱۳۸۱ به دلیل ارتباط با سازمان مجاهدین خلق به اتهام محاربه در شعبه ششم دادگاه انقلاب تهران محاکمه و به اعدام محکوم شد. غلامحسین کلبی اتهاماتش را قبول نکرد و گفت که اعترافاتش زیر فشار بوده است. در دادگاه تجدید نظر در دادگاه انقلاب استان تهران حکم اعدامش مجددا تایید شد. ولی در نهایت حکم وی به حبس ابد تقلیل پیدا کرد. به گفته یکی از اعضای خانواده این زندانی؛ غلامحسین کلبی حق گرفتن وکیل نداشت و دادگاه برای او یک وکیل تسخیری مشخص کرده بود.
در مهر ماه سال ۱۳۸۶ به درخواست خودش از بند ۳۵۰ زندان اوین به زندان ماهشهر (محل سکونت خانواده‌اش) منتقل شد. پس از مدتی به زندان کارون اهواز منتقل گردید. در بهمن سال ۱۳۹۴ بعلت تعطیلی زندان کارون به زندان شیبان اهواز (مجتمع حرفه آموزی) منتقل گردید.
ندادن اجازه شرکت در مراسم سوگواری خانواده
در سال ۹۴ خواهرش فوت کرد. اما به دلیل مخالفت اطلاعات از رفتن وی برای مراسم خواهرش ممانعت به عمل آمد. در آبان ماه سال ۹۵ برادر وی به عنوان تنها عضو باقی مانده از خانواده‌اش در راه زندان برای ملاقات حضوری با وی که پس از پنج سال تلاش موفق به اخذ آن شده بود، سکته کرد و فوت نمود. اما اجازه حضور در مراسم خاکسپاری برادرش را هم نیافت.
زندانی سیاسی غلامحسین کلبی هم اکنون در زندان شیبان اهواز زندانی است و پس از گذشت ۲۴سال به دلیل مخالفت وزارت اطلاعات حتی یک روز هم مرخصی نرفته است.
در اوائل مرداد ماه سال ۹۷ در اعتراض به عدم پاسخگویی مسئولان زندان به درخواست انتقالش به یکی از زندانهای تهران یا عادل‌آباد شیراز مدت ۲۰ روز در اعتصاب غذا بود.
غلامحسین کلبی پس از ۲۳ سال زندان محروم از حداقل رسیدگی پزشکی سعید ماسوری، غلامحسین کلبی، ۲۴ سال زندان بدون یک روز مرخصی
در اردیبهشت ماه ۹۹، پس از شورش زندانیان در زندان شیبان در فروردین ماه ۹۹ با وجود اینکه وی هیچ دخالتی در این شورش نداشت و با وجود اطلاع مسئولان زندان از این موضوع، او را به انفرادی برده و بشدت تحت فشار قرار دادند.
در سال ۹۹ به دستور غلام نژاد رئیس حفاظت زندان، به طور تنبیهی به بند محکومان مواد مخدر منتقل شد و از امکاناتی چون سالن ورزش و فروشگاه، و تردد به اماکن عمومی زندان محروم شد.
ماموران وزارت اطلاعات هر چند وقت یک بار این زندانی سیاسی را احضار و او را تحت فشار قرار می دهند که مصاحبه تلویزیونی کرده و ابراز ندامت کند.
زندانی کردن بیماران و رسیدگی نکردن به بیماری‌های آنها ، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر