۷ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی محکوم به اعدام محمود دهمرده مبتلا به دیابت و فرو رفتگی استخوان است. وی نیاز به رسیدگی پزشکی و بستری در بیمارستان خارج از زندان دارد
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۷شهریورماه ۱۴۰۳، به گزارش حال‌وش یک زندانی محکوم به اعدام به دلیل عدم رسیدگی پزشکی در وضعیت جسمی نامساعدی بسر می‌برد. این زندانی محکوم به اعدام محمود دهمرده نام دارد و در زندان زابل زندانی می‌باشد. وی ۴۱ساله، متاهل و دارای ۵فرزند است وی اهل زابل و ساکن زاهدان بوده است.
زندانی محکوم به اعدام محمود دهمرده مبتلا به دیابت و فرو رفتگی استخوان است. وی نیاز به رسیدگی پزشکی و بستری در بیمارستان خارج از زندان دارد.
مقامات زندان و قوه قضاییه در پاسخ به درخواست خانواده وی برای اعزام به بیمارستان خارج از زندان گفته‌اند که وی زندانی محکوم به اعدام است و نهایتا اعدام می‌شود و نیازی به درمان پزشکی ندارد. در حال حاضر وی با فرورفتگی در قسمت کتف چپ، در وضعیت نامساعد جسمی در بند عمومی بدون رسیدگی پزشکی به سر می‌برد.
زندانی محکوم به اعدام محمود دهمرده در اول دی‌ماه ۱۳۹۹ به اتهام قتل توسط نیروهای امنیتی در زاهدان بازداشت شد. وی در بازداشتگاه تحت شکنجه‌های شدید قرار داشت تا مجبور به پذیرش اتهام قتل شد. محمود دهمرده سپس به زندان تاغری زابل منتقل شد. دادگاه کیفری زابل وی را به اتهام قتل به اعدام محکوم کرد است. این دادگاه با قرار وثیقه میلیاردی جهت اعزام به مرخصی استعلاجی برای مداوا مخالفت کرده است.
بلاتکلیفی ۳زندانی سیاسی با گذشت ۱۴ماه بازداشت و ۶ماه از صدور حکم قطعی
اعدام ۴زندانی در زندان مرکزی تبریز
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر