۸ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی سیاسی امان جلالی‌نژاد با توجه به خرابی تجهیزات پزشکی در بهداری زندان و کمبود دارو در داروخانه بایستی به بیمارستان خارج از زندان اعزام شود اما مقامات زندان از این کار جلوگیری می‌کنند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۹شهریورماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی امان جلالی‌نژاد که در زندان شیبان اهواز زندانی است به دلیل سطح پایین بهداشت در زندان به بیماری‌های پوستی مبتلا شده است. وی همچنین به دلیل شکنجه و شرایط بد زندان، از ناحیه کتف ، گردن و ستون فقرات دچار مشکل شده است اما به دستور مقامات زندانی به وی رسیدگی پزشکی نمی‌شود.
زندانی سیاسی امان جلالی‌نژاد با توجه به خرابی تجهیزات پزشکی در بهداری زندان و کمبود دارو در داروخانه بایستی به بیمارستان خارج از زندان اعزام شود اما مقامات زندان از این کار جلوگیری می‌کنند.
دستگیری توسط ماموران امنیتی و اطلاعاتی
امان جلالی‌نژاد در تاریخ بیستم فروردین‌ماه ۱۴۰۳در ورودی شهر اهواز توسط ماموران امنیتی بازداشت شد. ماموران امنیتی ابتدا وی را به بازداشتگاه امنیتی منتقل کرده و پس از پایان بازجویی به بند قرنطینه زندان شیبان اهواز منتقل کردند. اخیر نیز وی را از بند قرنطینه زندان شیبان اهواز به بند امنیتی این زندان منتقل کردند.
در این مدت امان جلالی‌نژاد از حق دسترسی به وکیل محروم بوده و حتی با ثبت قرارداد وکالت، وی امکان ملاقات با وکیل خود را ندارد. این اقدام باعث شده که روند ارسال پرونده به دادگاه میسر نباشد.
تا کنون از اتهامات مطروحه علیه امان جلالی‌نژاد اطلاعی در دست نیست.
امان جلالی‌نژاد معلم و نقاش شاغل در آموزش و پرورش استان خوزستان و ساکن اهواز است.
اعدام یک زندانی در زندان پارسیلون خرم‌آباد
تهدید جان زندانی سیاسی محمود صادقی، با انتقال به سلول زندانیان با جرائم خطرناک
بـازداشت خودسرانه مصداق نقض حقوق بشر توسط سران حکومت است. در ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده است:
«هیچ‌کس را نباید خودسرانه دستگیر، توقیف یا تبعید کرد.»
جاوید رحمان گزارشگر سابق حقوق بشر در رابطه با ایران، در گزارش خود به تاریخ آبان ۱۴۰۲، به افزایش تعداد بـازداشت‌ها، اعدام‌ها و قتل‌های خودسرانه از سوی نیروهای امنیتی اشاره کرد. وی همچنین به اقدامات سران حکومت در سرکوب مخالفان اشاره کرد. سران حکومت برای ساکت کردن مخالفان از جمله وکلا ، مدافعان حقوق بشر و تمامی افرادی که حقوق بنیادی خود را طلب می‌کنند، از تهدید، زندان و… استفاده می‌کنند. حکومت ایران در بـازداشت شهروندان هیچ محدودیتی برای خود قائل نیست.
زندانی کردن بیماران و رسیدگی نکردن به بیماری‌های آنها ، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر