۲ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
در پی ۲حرکت اعتراضی و تحصن بند زنان زندان اوین در روزهای دوم و شانزدهم مرداد ۱۴۰۳، که در اعتراض به صدور حکم اعدام پخشان عزیزی و اعدام رضا رسایی انجام شده بود، ۱۷تن از زندانیان سیاسی زن به قطع تماس تلفنی و ملاقات حضوری به مدت یک تا ۳ماه محکوم شدند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، جمعه ۲شهریورماه ۱۴۰۳، بر اساس اخبار رسیده، تماس تلفنی و ملاقات حضوری ۱۷ تن از زندانیان سیاسی بند زنان زندان اوین به مدت یک تا سه ماه قطع شده است.
بر اساس این خبر، در پی ۲حرکت اعتراضی و تحصن بند زنان زندان اوین در روزهای دوم و شانزدهم مرداد ۱۴۰۳، که در اعتراض به صدور حکم اعدام پخشان عزیزی و اعدام رضا رسایی انجام شده بود، ۱۷تن از زندانیان سیاسی زن در زندان اوین به قطع تماس تلفنی و ملاقات حضوری به مدت یک تا ۳ماه محکوم شدند.
اسامی این زندانیان سیاسی محبوس در زندان اوین الهه فولادی، پخشان عزیزی، نرگس محمدی، زهرا صفایی، مریم اسداللهی، اعظم خضری جوادی، سارینا جهانی، محبوبه رضایی، ریحانه انصاری، سکینه پروانه، وریشه مرادی، گلرخ ایرایی، پریوش مسلمی، سمانه اصغری، حورا نیکبخت، مریم یحیوی و ساناز یکتا بوده است.
در بین این زندانیان سیاسی الهه فولادی بیشترین میزان محرومیت از تماس و ملاقات را دارد. او طی ابلاغیه ای به ۳ماه محرومیت از تماس و ملاقات حضوری، از ۲۷مرداد ۱۴۰۳، به بعد محکوم شده است
پخشان عزیزی، ریحانه انصاری، نرگس محمدی، محبوبه رضایی و گلرخ ایرایی، به ۲ماه محرومیت و دیگر زنان زندانی سیاسی به یک ماه محرومیت محکوم شده‌اند.
الهام استادی، صدور حکم یک سال زندان به اتهام انتشار پست اعتراضی در اینستاگرام
زندانی سیاسی حمزه سواری، بیش از نیمی از عمر در زندان
بر اساس ابلاغیه رسمی که در روز ۲۶ مرداد به ایشان داده شد، محرومیت زنان زندانی سیاسی زندان اوین به قطع تماس و ملاقات حضوری به شرح زیر است:
۱. الهه فولادی ۳ دوره یک ماهه
۲. پخشان عزیزی ۲ دوره یک ماهه
۳. ریحانه انصاری ۲ دوره یک ماهه
۴. محبوبه رضایی ۲ دوره یک ماهه
۵. وریشه مرادی ۲ دوره یک ماهه
۶. نرگس محمدی ۲ دوره یک ماهه
۷. گلرخ ایرایی ۲ دوره یک ماهه
۸. زهرا صفایی یک دوره یک ماهه
۶. سکینه پروانه یک دوره یک ماهه
۹. پریوش مسلمی یک دوره یک ماهه
۱۰. سمانه اصغری یک دوره یک ماهه
۱۱. حورا نیکبخت یک دوره یک ماهه
۱۲. مریم یحیوری یک دوره یک ماهه
۱۳. مریم اسداللهی یک دوره یک ماهه
۱۴. اعظم خضری جوادی یک دوره یک ماهه
۱۵. سارینا جهانی یک دوره یک ماهه
۱۶. محبوبه رضایی یک دوره یک ماهه
۱۷. ساناز یکتا یک دوره یک ماهه
لازم به ذکر است که روز سه شنبه ۱۶ مرداد ۱۴۰۳، هم‌زمان با روز سه‌شنبه‌های علیه اعدام و اعتصاب زندانیان، زنان زندانی سیاسی در بند زنان زندان اوین، در اعتراض به اجرای حکم زندانی قیام رضا رسایی که در زندان دیزل آباد کرمانشاه به اجرا درآمد، دست به اعتراض زدند.
زندانیان زن در زندان اوین علیه حکم اعدام شعار مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر حکومت اعدامی سر دادند.
پیش از این نیز در روز چهارشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۳، زنان زندان اوین با تحصن در حیاط زندان و سر دادن شعار به صدور حکم اعدام پخشان عزیزی اعتراض کردند.
محرومیت یک زندانی از تماس تلفنی و ملاقات حضوری با خانواده‌اش، مغایر با چندین ماده از قوانین و اسناد حقوق بشری بین‌المللی است. این موارد به شرح زیر هستند:
ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)
رفتار انسانی با زندانیان: این ماده تأکید می‌کند که تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید با انسانیت و احترام به حیثیت ذاتی انسانی خود رفتار شود. ارتباط زندانیان با خانواده و دنیای بیرون یکی از موارد اساسی برای تضمین رفتار انسانی با آنهاست.
قوانین حداقل استاندارد رفتار با زندانیان سازمان ملل متحد (قوانین نلسون ماندلا)
قاعده ۵۸: این قاعده تأکید می‌کند که زندانیان باید حق ارتباط با خانواده و دوستانشان را از طریق نامه‌نگاری و تماس‌های تلفنی منظم داشته باشند. همچنین، تماس حضوری با خانواده‌ها باید تا حد ممکن تسهیل شود. محرومیت از این حقوق نقض صریح این قواعد است.
قاعده ۴۳: این قاعده تصریح می‌کند که انزوای انضباطی نباید شامل ممنوعیت کامل از تماس با خانواده باشد.
ماده ۳۷ کنوانسیون حقوق کودک (CRC)
حفظ ارتباط با خانواده: این ماده که درباره رفتار با کودکان در بازداشت است، تصریح می‌کند که هر کودک محروم از آزادی باید بتواند به‌طور منظم با خانواده‌اش، چه از طریق ملاقات و چه از طریق مکاتبه، در تماس باشد. این اصل را می‌توان به زندانیان بالغ نیز تعمیم داد، زیرا اصول انسانی در برخورد با افراد در حبس باید رعایت شود.
ماده ۱۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR)
حق حریم خصوصی، خانوادگی: این ماده از UDHR به حق حریم خصوصی، خانوادگی و مکاتبات اشاره دارد و هرگونه دخالت خودسرانه در این موارد را ممنوع می‌کند. محرومیت زندانی از ارتباط با خانواده نقض این حق است.
ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی: هر نوع رفتار یا مجازات غیرانسانی یا تحقیرآمیز ممنوع است. عدم دسترسی به تماس و ملاقات با خانواده می‌تواند نوعی شکنجه روانی تلقی شود.
این مقررات حقوق بشری بر لزوم احترام به کرامت انسانی و حق زندانیان برای حفظ ارتباط با خانواده و دوستانشان تأکید دارد. محرومیت زندانیان از این حقوق، نقض آشکار این اصول اساسی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر