۳۱ مرداد, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
آنیشا اسداللهی از تاریخ ۱۶مرداد ۱۴۰۳، از برقراری تماس تلفنی با خانواده محروم شده است. همچنین از نیمه تیرماه تا کنون ملاقات حضوری به دستور مقامات زندان اوین لغو شده است
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۳۱مردادماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی آنیشا اسداللهی به دستور مقامات زندان اوین از تماس تلفنی و ملاقات حضوری محروم شده است. آنیشا اسداللهی و همسرش کیوان مهتدی در اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱، در پی بازداشت گسترده فعالان صنفی معلمان و کارگری، بازداشت و به زندان اوین منتقل شدند. این دو شهروند فرانسه می‌باشند و برای تعطیلات به ایران آمده بودند. آنها با حکم محمد جعفر منتظری، دادستان‌کل به جرم جاسوسی بازداشت شده بودند.
آنها در تاریخ ۱۹اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱، به همراه شماری از فعالان کارگری و معلمان، با سیسیل کولر و ژاک پاری که از سوی اتحادیه آموزشی و تحصیلی فرانسه به ایران آمده بودند ملاقات کردند. این ملاقات زمینه‌ساز دستگیری این زوج تبعه فرانسه می‌باشد.
منع ملاقات در واکنش به محکومیت اعدام‌های اخیر توسط آنیشا اسداللهی
به گفته علی اسداللهی، آنیشا اسداللهی از تاریخ ۱۶مرداد ۱۴۰۳، از برقراری تماس تلفنی با خانواده محروم شده است. همچنین از نیمه تیرماه تا کنون ملاقات آنیشا اسداللهی و کیوان مهتدی با خانواده‌هایشان به دستور مقامات زندان اوین لغو شده است. این لغو ملاقات به دلیل اعتراض آنیشا اسداللهی به صدور حکم اعدام شریفه محمدی، پخشان عزیزی و اجرای حکم اعدام رضا رسایی بوده است.
در نیمه دوم خردادماه، قوه قضاییه حکم زندان کیوان مهتدی و آنیشا اسداللهی را به آنها ابلاغ کرد. ا ین دو در دادگاه بدوی به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام محاکمه شدند. در این دادگاه، کیوان مهتدی به ۶سال حبس و آنیشا اسداللهی به ۵سال و ۸ماه حبس محکوم شده بودند. دادگاه تجدیدنظر حکم این دو را به ۳سال و ۷ماه زندان تبدیل کرده است.
کیوان معتدی با گذشت بیش از ۲سال از بازداشت تا کنون بدون مرخصی در زندان بوده است. آنیشا اسداللهی نیز در مرداد ۱۴۰۱ با قید وثیقه از زندان آزاد شد اما در مرداد ۱۴۰۲ بار دیگر به زندان اوین زندانی شد.
محکومیت کیوان مهتدی و آنیشا اسداللهی، هر یک به ۳سال و ۷ماه زندان
بازداشت و بی‌خبری ۴۵روزه از یک زوج جوان در گیلان؛ نگرانی خانواده‌ها از سرنوشت نامعلوم
محرومیت از ملاقات حضوری و نقض قوانین بین‌المللی بشردوستانه
محرومیت یک زندانی از تماس تلفنی و ملاقات حضوری با خانواده‌اش، مغایر با چندین ماده از قوانین و اسناد حقوق بشری بین‌المللی است. این موارد به شرح زیر هستند:
ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)
رفتار انسانی با زندانیان: این ماده تأکید می‌کند که تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید با انسانیت و احترام به حیثیت ذاتی انسانی خود رفتار شود. ارتباط زندانیان با خانواده و دنیای بیرون یکی از موارد اساسی برای تضمین رفتار انسانی با آنهاست.
قاعده ۵۸: این قاعده تأکید می‌کند که زندانیان باید حق ارتباط با خانواده و دوستانشان را از طریق نامه‌نگاری و تماس‌های تلفنی منظم داشته باشند. همچنین، تماس حضوری با خانواده‌ها باید تا حد ممکن تسهیل شود. محرومیت از این حقوق نقض صریح این قواعد است.
قاعده ۴۳: این قاعده تصریح می‌کند که انزوای انضباطی نباید شامل ممنوعیت کامل از تماس با خانواده باشد.
ماده ۳۷ کنوانسیون حقوق کودک (CRC)
حفظ ارتباط با خانواده: این ماده که درباره رفتار با کودکان در بازداشت است، تصریح می‌کند که هر کودک محروم از آزادی باید بتواند به‌طور منظم با خانواده‌اش، چه از طریق ملاقات و چه از طریق مکاتبه، در تماس باشد. این اصل را می‌توان به زندانیان بالغ نیز تعمیم داد، زیرا اصول انسانی در برخورد با افراد در حبس باید رعایت شود.
ماده ۱۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR)
حق حریم خصوصی، خانوادگی: این ماده از UDHR به حق حریم خصوصی، خانوادگی و مکاتبات اشاره دارد و هرگونه دخالت خودسرانه در این موارد را ممنوع می‌کند. محرومیت زندانی از ارتباط با خانواده نقض این حق است.
ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی: هر نوع رفتار یا مجازات غیرانسانی یا تحقیرآمیز ممنوع است. عدم دسترسی به تماس و ملاقات با خانواده می‌تواند نوعی شکنجه روانی تلقی شود.
این مقررات حقوق بشری بر لزوم احترام به کرامت انسانی و حق زندانیان برای حفظ ارتباط با خانواده و دوستانشان تأکید دارد. محرومیت زندانیان از این حقوق، نقض آشکار این اصول اساسی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر