۱ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
زندانی سیاسی پریوش مسلمی از تاریخ ۶مردادماه ۱۴۰۳، از ملاقات حضوری و برقرار تماس تلفنی با خانواده محروم است
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، پنج‌شنبه اول شهریورماه ۱۴۰۳، دادگاه انقلاب تهران، زندانی سیاسی پریوش مسلمی را به ۳سال و ۸ماه زندان محکوم کرد. بر اساس حکم دادگاه انقلاب تهران، خانم پریوش مسلمی به اتهام اجتماع و تبانی علیه نظام به ۲سال حبس، بابت اتهام اهانت به خامنه‌ای به یک سال حبس و بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به ۸ماه حبس محکوم شده است.
پیش از این زندانی سیاسی پریوش مسلمی، اعلام کرده بود که هیچ یک از جلسات بازپرسی و دادگاه را به رسمیت نمی‌شناسد و در آن شرکت نخواهدکرد. وی در تاریخ ۱۷تیرماه ۱۴۰۳، پس از مراجعه به دادسرای اوین بازداشت و به بند زنان زندان اوین منتقل شد. وی در دادسرای اوین بابت اتهاماتی مانند تبلیغ علیه نظام و توهین به خامنه‌ای و اجتماع و تبانی مورد تفهیم اتهام قرار گرفته بود.
دستگیری زهرا تمدن، سرپرستار بیمارستان دانشوری توسط ماموران اطلاعاتی
صدور احکام جریمه و حکم تعقیب و جلب تعدادی از شهروندان لیکک بهمئی + اسناد
زندانی سیاسی پریوش مسلمی از تاریخ ۶مردادماه ۱۴۰۳، از ملاقات حضوری و برقرار تماس تلفنی با خانواده محروم است. وی در تاریخ ۱۶مردادماه ۱۴۰۳، به دنبال درگیری در بند زنان توسط گارد زندان مورد ضرب و جرح قرار گرفت. وی از ناحیه دست و پیشانی آسیب دیده بود اما مقامات زندان از انتقال وی به بیمارستان خودداری کرده بودند. پس از چند روز با بیشتر شدن کبودی در بدن، وی به بیمارستان منتقل شد که تنها به بستن یک آتل بسنده کرده و ماموران وی را به زندان بازگرداندند. اما به علت رسیدگی پزشکی نشدن کبودی و درد دست وی هر روز بیشتر می‌شد.
وی در روز چهارشنبه ۲۴مردادماه ۱۴۰۳، زمانی که به دلیل وخامت وضعیت جسمی از تخت به زمین افتاده و به پزشک متخصص مراجعه می‌کنند، مشخص می‌شود دست زندانی سیاسی پریوش مسلمی از ۲ناحیه شکسته است اما به دلیل گذر زمان جوش خورده و بایستی جراحی شود. در ادامه با معاینه بیشتر و عکسبرداری، پزشک معالج متوجه بیرون زدن دیسک کمر وی می‌شودکه نیاز به درمان تخصصی خارج از زندان دارد. وی تا کنون با کمک هم‌بندی‌هایش قادر به راه رفتن و انجام کارهای حیاتی خود است.
زندانی سیاسی پریوش مسلمی متولد۱۳۵۷ است که پیش از این توسط نیروهای امنیتی در شهر نور بازداشت شده بود. وی هم‌چنین در شهریور ۱۴۰۲، همزمان به آغاز اعتراضات سراسری ۱۴۰۱، بازداشت شده و پس از یک ماه با تامین قرار وثیقه از زندان قرچک ورامین آزاد شده بود.
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر