۱۰ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
قطع آب در زندان مرکزی زاهدان باعث انباشت ظروف و لباس‌های نشسته زندانیان شده که می‌تواند باعث شیوع بیماری‌های گوارشی و پوستی در این زندان شود
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۱۰شهریورماه ۱۴۰۳، به گفته حال‌وش، زندانیان در زندان مرکزی زاهدان از قطع مکرر آب به شدت در رنج و عذاب هستند. با توجه به آمار بالای زندانیان در زندان مرکزی زاهدان این اقدام می‌تواند باعث شیوع بیماری‌های مختلف به خصوص این فصل شود. زندانیان همچنین به دلیل قطع آب در استفاده از وسایل سرمایشی در فصل گرما هم محروم شده‌اند.
قطع آب در زندان مرکزی زاهدان باعث انباشت ظروف و لباس‌های نشسته زندانیان شده که می‌تواند باعث شیوع بیماری‌های گوارشی و پوستی در این زندان شود. این وضعیت در استفاده از آب برای استحمام نیز وجود دارد.
یک منبع در این رابطه به حال‌وش گفته است:
«آب شهری در زندان مرکزی زاهدان هر روزه قطع می شود بطوری که زندانیان برای آب آشامیدنی و حمام رفتن با مشکل جدی مواجه هستند مخصوصا در این فصل گرما که مصرف آب بیشتر هست، آب معدنی فروشگاه زندان هم قیمتش بالاست و همه زندانیان توان خرید ندارند، هر بار که به مسئولین زندان گفته شده در مورد مشکل آب اهمیتی نداده‌اند.»
لازم به ذکر است که علیرغم مراجعه زندانیان و اعتراض آنان هیچ اقدامی از سوی رئیس زندان مرکزی زاهدان، برای حل این مشکل به عمل نیامده است.
اعتراض ۳زندانی سیاسی نسبت به “قتل سیستماتیک” و “کشتار سفید” زندانیان سیاسی توسط دستگاه قضائی
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، افزایش زندان‌های شرکت کننده به ۲۰ زندان
قطع آب بروی زندانیان نقض حقوق بشر محسوب می‌شود و مغایر با چندین استاندارد بین‌المللی و قوانین حقوق بشری است.
ماده 25 اعلامیه جهانی حقوق بشر:
این ماده بیان می‌کند که هر فردی حق دارد از استانداردی از زندگی برخوردار باشد که سلامت و رفاه او و خانواده‌اش را از جمله غذا، لباس، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی لازم را تضمین کند. آب به عنوان یکی از نیازهای اولیه انسان در این دسته قرار می‌گیرد، و قطع آب از زندانیان، مستقیماً این حق اساسی را نقض می‌کند.
ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR):
این ماده تصریح می‌کند که با تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند باید با احترام به کرامت ذاتی انسانیت برخورد شود. محروم کردن زندانیان از دسترسی به آب آشامیدنی و بهداشتی، نوعی رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز است که کرامت ذاتی انسانیت را نقض می‌کند.
قوانین حداقل استاندارد برای رفتار با زندانیان سازمان ملل (قوانین نلسون ماندلا):
بر اساس این قوانین، زندانیان باید به نیازهای اولیه خود دسترسی داشته باشند، از جمله دسترسی به آب آشامیدنی سالم و بهداشتی. ماده 22 این قوانین تأکید دارد که باید به زندانیان غذای سالم و آب کافی ارائه شود تا سلامت و بهداشت آنان حفظ شود. قطع آب زندانیان، نقض مستقیم این استانداردهای حداقلی است.
کنوانسیون منع شکنجه و سایر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز:
رفتارهایی که باعث محرومیت زندانیان از آب و دیگر نیازهای اولیه شود می‌تواند نوعی شکنجه روحی و جسمی تلقی شود. این امر مغایر با اصول این کنوانسیون است که هرگونه شکنجه و رفتار بی‌رحمانه را منع می‌کند.
حق برخورداری از سلامت:
سازمان جهانی بهداشت (WHO) آب سالم و بهداشتی را به عنوان یکی از پیش‌نیازهای اساسی برای حفظ سلامت عمومی در نظر می‌گیرد. قطع آب زندانیان می‌تواند به شیوع بیماری‌های عفونی و دیگر مشکلات بهداشتی منجر شود و حق آنان برای برخورداری از سلامت را نقض کند.
حق برخورداری از بهداشت:
بر اساس قوانین بین‌المللی، زندانیان حق دارند از محیطی بهداشتی و امکانات بهداشتی مناسب برخوردار باشند. قطع آب به معنای نقض این حق است و می‌تواند منجر به شرایط غیرانسانی در زندان‌ها شود.
این موارد نشان‌دهنده اهمیت حیاتی دسترسی به آب برای زندانیان و الزام دولت‌ها به رعایت حقوق اولیه و انسانی آنان است. قطع آب، نه تنها مغایر با اصول اخلاقی و انسانی است، بلکه نقض مستقیم چندین قانون بین‌المللی حقوق بشری به شمار می‌رود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر