۲۱ مرداد, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانیان سیاسی زندان لاکان رشت ضمن بیانیه‌ای از خواسته های منوچهر فلاح حمایت کردند. آنها ضمن برشمردن معضلات پیش روی هم بندی خود، نوشتند که او نگران دختر نوجوان خود و فشار و تهدیدهایی است که بر داماد و خواهرش توسط مقامات قضایی وارد شده است
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، یکشنبه ۲۱مردادماه ۱۴۰۳، زندانیان سیاسی در زندان لاکان رشت در حمایت از اعتصاب غذای زندانی سیاسی منوچهر فلاح اعلام اعتصاب غذا کردند. زندانی سیاسی منوچهر فلاح از روز اول مرداد ۱۴۰۳، در اعتراض به بلاتکلیفی طولانی مدت در زندان دست به اعتصاب غذا زده است. وی در بیستمین روز اعتصاب غذا هوشیاری خود را از دست داده است. سطح هوشیاری او پایین آمده، دست و پایش سرد شده و فشار خونش به هشت روی شش رسیده است.
به گزارش یک منبع موثق، او شرایط جسمی وخیمی دارد. اما علیرغم وخامت حالش، مقامات زندان توجهی به خواسته برحق او نکرده و هیچ رسیدگی پزشکی به او نشده است.
یک منبع مطلع در خصوص وضعیت او گفت: «طی روزهای اخیر به او گفته شده که اعتصاب غذایش را بشکند و وثیقه پنج میلیاردی برای آزادی او تعیین کرده اند. او که توان تهیه این وثیقه را ندارد، به اعتصاب غذای خود ادامه داده و خواسته او تجدیدنظر در مبلغ وثیقه و تعیین تکلیف شدن پرونده اش می‌باشد».
زندانیان سیاسی زندان لاکان رشت ضمن بیانیه‌ای از خواسته‌های منوچهر فلاح حمایت کردند. آنها ضمن برشمردن معضلات پیش روی هم بندی خود، نوشتند که او نگران دختر نوجوان خود و فشار و تهدیدهایی است که بر داماد و خواهرش توسط مقامات قضایی وارد شده است.
آنها اعلام کردند که در حمایت از هم بندی خود از روز یکشنبه ۲۱ مرداد ۱۴۰۳، اقدام به اعتصاب غذا خواهند کرد.
متن بیانیه زندانیان سیاسی زندان لاکان رشت در زیر آمده است.
پایین آمدن سطح هوشیاری منوچهر فلاح در بیستمین روز اعتصاب غذا
مافیای قدرت و مواد مخدر در زندان قزلحصار – گزارش از درون زندان
«مردم شریف و آزادیخواه ایران»
اعتصاب غذا برای زندانی ، واپسین راهکار رهایی از ستمی هست که بر وی می‌رود ؛ زیرا کالبد جسمی خود را به خطر انداخته ، گاه با آسیب‌های جبران ناپذیری روبرو می‌گردد .
پرسش اینجاست:
ژرفای این ستم تا کجاست یک زندانی از مهمترین داشته اش دست می‌شوید؟
منوچهر فلاح با ۱۵ ماه بلاتکلیفی ، از تاریخ ۱ مرداد ۱۴۰۳ دست به اعتصاب غذا زده تا از بلاتکلیفی دردناک رهایی یابد . در این مدت شاهد نگرانی هر روزه منوچهر فلاح نسبت به دختر نوجوانش بوده‌ایم . کارگری که سرپرست تنها فرزند و دل نگران فشارها و تهدیدهای پیوسته قضایی بر خانواده اش (داماد و تنها خواهرش) بوده است .
دلسوزی و مهربانی اش زبانزد هم‌بندی‌های بند سیاسی زندان لاکان رشت است ؛ گوهر گرانبهایی که شایسته واژه انسانیت و تندیسی آشکار از مهرورزی می‌باشد . درگذشت پدر و مادر، ۱۵ ماه بودن در زندان بدون ملاقات، به همراه تنهایی کشنده ای که عدم پیگیری پرونده اش را هم در بر می‌گیرد، بخش کوچکی از ناگفته‌های منوچهر فلاح است . لذا علیرغم اینکه تمام تلاش خود را بکار گرفتیم او را از ادامه‌ی اعتصاب غذا منصرف نمائیم ، با توجه به بلاتکلیفی طولانی مدت و آگاه از حقانیت مطالباتش ، ما گروهی از از زندانیان بند سیاسی زندان لاکان رشت نسبت به بی توجهی مسئولان، از تاریخ ۲۱ مردادماه ۱۴۰۳ با اعتصاب غذای ایشان همراهی خواهیم کرد.
۱- عیسی چولاندیم
۲- جمشید عزیزی
۳- هومن طاهری
۴- ساسان خانزاده
۵- محمد میری
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر