۳ مهر, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
زندانی سیاسی سروناز احمدی از تاریخ ۱۷شهریورماه ۱۴۰۳، در اعتراض به مخالفت با درخواست مرخصی درمانی و تاخیر در تحویل داروهای مورد نیاز اقدام به اعتصاب کرده است
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۳شهریورماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی سروناز احمدی در اعتراض به مخالفت با رفتن وی به مرخصی درمانی اعتصاب دارو کرده است. وی مبتلا به بیماری اعصاب است و چند روز پیش مجددا دچار حمله عصبی شده بود. زندانی سیاسی سروناز احمدی با وجود نامساعد بودن وضعیت جسمی به اعتصاب خود ادامه داده است.
زندانی سیاسی سروناز احمدی از تاریخ ۱۷شهریورماه ۱۴۰۳، در اعتراض به مخالفت با درخواست مرخصی درمانی و تاخیر در تحویل داروهای مورد نیاز اقدام به اعتصاب کرده است. این اعتصاب موجب بروز سردرد‌های مداوم، بی‌خوابی و اسپاسم عضلانی شدید شده است. وی در جریان حمله نیروهای امنیتی به بند زنان زندان اوین دچار حمله عصبی شده و به بیمارستان منتقل شده بود. پزشکان پس از بررسی وضعیت وی اعلام کردند که وی مشکوک به بیماری صرع بوده و نیاز به رسیدگی پزشکی خارج از زندان دارد.
زندانی سیاسی سروناز احمدی، در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ بازداشت و پس از مدتی با تودیع وثیقه آزاد شده بود. وی در روز ۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲، در منزل محمد حبیبی فعال صنفی معلمان برای دومین بار بازداشت شد.
شعبه ۱۵دادگاه انقلاب تهران، وی را بابت اتهام اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت ملی به ۵سال حبس و بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس محکوم کرده است. شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران این حکم را به ۳.۵سال زندان کاهش داده است.
زندانی سیاسی سروناز احمدی، دانش‌آموخته کارشناسی ارشد مددکاری دانشگاه علوم بهزیستی در ولنجک است.
سی و پنجمین هفته اعتصاب غذا کارزار “سه‌شنبه‌های نه به اعدام” در ۲۱ زندان مختلف کشور
سپهر جعفری نعیمی صدور غیابی حکم ۲۴ماه زندان توسط دادگاه انقلاب
نقض قوانین جهانی حقوق بشر با زندانی کردن بیماران
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر