کانون حقوق بشر ایران، بازتاب خبرها و صدای کلیه زندانیان با هر عقیده و مرام و مسلک از ترک و لر و بلوچ و عرب و کرد و فارس

زندانی سیاسی مجاهد کورکوری، ۸ماه محرومیت از ملاقات با خانواده

۷ مهر, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر


پیش از این زندانی سیاسی مجاهدکورکوری، در یک ملاقات با خانوده‌اش، شکنجه‌های جسمی و روحی به منظور اخذ اعترافات اجباری و پذیرش اتهامات مورد نظر ماموران امنیتی را افشا کرده بود

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۷مهرماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی مجاهد کورکوری نزدیک به ۸ماه است که در زندان شیبان اهواز محروم از تماس و ملاقات با خانواده است.

او پیش از این در بند ۸ زندان شیبان اهواز بوده است. زندانی سیاسی مجاهد کورکوری که به اعدام محکوم شده در خرداد ۱۴۰۳، پس از ۴۵ روز نگهداری در انفرادی و شکنجه به بند عمومی بازگردانده شد. مجاهد کورکوری طی این مدت تحت فشارهای روحی فوق طاقت انسانی بوده است.

در هفته منتهی به جمعه اول دیماه ۱۴۰۲، شعبه ۳۹ دیوان‌عالی کشور، حکم اعدام عباس (مجاهد) کورکوری را تایید کرده بود.

یورش نیروهای امنیتی و بازداشت مجاهد کورکوری

مجاهد کورکوری روز ۲۹ آذر ۱۴۰۱ در جریان حمله‌ نظامی مأموران امنیتی به خانه شخصی‌اش در روستای پرسیلا ایذه، مجروح و بازداشت شد. در روز ۲۹ آذر، مأمورین مسلح با ادوات نیمه‌سنگین نظامی و لشکرکشی گسترده به منزل او حمله کرده و با به رگبار بستن و منفجر کردن منزل ، حسین سعیدی و محمود احمدی را به قتل رسانده و ۲تن دیگر از جمله مجاهد کورکوری را مجروح و بازداشت کردند.

مقامات حکومتی با سناریوسازی، تلاش کردند که کشتار مردم توسط نیروی انتظامی در ایذه، از جمله قتل کیان پیرفلک ، را به گردن مجاهد کورکوری و دیگر جوانان این شهر بیندازند. این تلاش برای بدر بردن مامورانی است که در این جنایت دست داشته‌اند. پدر کیان پیرفلک اوایل سال جاری با انتشار ویدئویی اعلام کرد:

«من هیچ شکایتی از مجاهد کورکوری و مردم ایذه نکرده و نخواهم کرد، چون‌که من و همسرم به چشم خود دیدیم نیروهای امنیتی، به فرماندهی عیدی علی‌پور، ماشین ما را به رگبار بستند، مرا زخمی کردند و پسرم را به قتل رساندند.»

زندانی سیاسی هاشم خواستار، هشدار نسبت به اعدام قریب‌الوقوع ۶زندانی سیاسی اهل سنت در زندان مشهد

زندانی سیاسی ابوالحسن منتظر، وخامت وضعیت جسمی و انتقال به بیمارستان


یک سال در سلول انفرادی

مجاهد کورکوری بیش از یک سال در سلول انفرادی در زندان شیبان اهواز نگهداری شد. مقامات زندان مجاهدکوکوری گفته‌ بودندکه به دلیل اطلاع رسانی خانواده‌اش در رابطه با وضعیت پرونده‌ او را از سلول انفرادی به بند عمومی منتقل نخواهند کرد. بدلیل وضعیت بد غذای زندان شیبان، وی مدت‌ها دچار مشکل شده بود. برخی از زندانیان در ماه‌های گذشته به وی مواد غذایی می‌رساندند اما با لو رفتن این موضوع این امکان نیز از دست رفته است. وی با سرد شدن هوا درخواست لباس گرم کرده بود اما مسئولین زندان به منظور فشار بیشتر از تهیه این الزامات برای وی خودداری می‌کنند.

شکنجه‌های جسمی و روانی به منظور اخذ اعترافات اجباری

مجاهد کورکوری در یک سال اول بازداشت از داشتن حق تماس تلفنی با خانواده و وکیل خود محروم بوده است. وی در یک ملاقات با خانوده‌اش، شکنجه‌های جسمی و روحی به منظور اخذ اعترافات اجباری و پذیرش اتهامات مورد نظر ماموران امنیتی را افشا کرد. به گفته وی ماموران بارها او را اعدام مصنوعی کرده‌اند. همچنین آنها به اجبار قرص‌هایی به او خورانده‌اند که پس از مصرف تا مدتها دچار حواس پرتی بوده و قدرت تکلم کافی هم نداشته است.

مغایرت شکنجه با قوانین  جهانی حقوق بشری

شکنجه زندانیان مغایر با تعدادی از قوانین و معاهدات بین‌المللی حقوق بشر است که بر منع مطلق شکنجه و رفتارهای غیرانسانی تأکید دارند. برخی از مهم‌ترین این قوانین عبارتند از:

اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸): ماده 5 این اعلامیه صریحاً می‌گوید: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه، یا مجازات‌ها و رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»

کنوانسیون ضد شکنجه و سایر مجازات‌ها یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (۱۹۸۴): این کنوانسیون که توسط بسیاری از کشورها از جمله ایران تصویب نشده، به وضوح شکنجه را ممنوع می‌کند و کشورها را موظف می‌دارد تا هرگونه اعمال شکنجه را تحقیق و مجازات کنند.

میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (۱۹۶۶): ماده 7 این میثاق بیان می‌کند که «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» ایران یکی از امضاکنندگان این میثاق است و به آن متعهد است.

قوانین بین‌المللی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه یک اصل اساسی حقوق بین‌الملل عرفی است که کشورها باید آن را رعایت کنند، حتی اگر به معاهدات خاصی نپیوسته باشند.

کنوانسیون ژنو (۱۹۴۹): در زمینه جنگ‌ها و درگیری‌های مسلحانه، این کنوانسیون‌ها تضمین می‌کنند که اسیران جنگی و غیرنظامیان نباید تحت شکنجه یا رفتارهای غیرانسانی قرار بگیرند.

این قوانین به‌وضوح شکنجه را به عنوان نقض حقوق اساسی انسان‌ها شناسایی می‌کنند و کشورها را ملزم به جلوگیری و پاسخگویی به چنین رفتارهایی می‌نمایند.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک




اشتراک:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

نوشته‌های پر بیننده

بایگانی وبلاگ

بازدید وبلاگ