۷ مهر, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
ما جمعی از زندانیان سیاسی، به یاد کارگران جان‌باخته با برگزاری مجلسی یادبود چراغ‌های بند و اتاق‌هایمان را خاموش و به حرمت خانواده این عزیزان از‌دست‌رفته، مدتی را در سکوت گذراندیم و با بغض فروخورده یاد آنها را گرامی داشتیم
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۷مهرماه ۱۴۰۳، زندانیان سیاسی در زندان عادل‌آباد شیراز یک بیانیه در رابطه با حادثه معدن زغال سنگ طبس و کشته شدن بیش از ۵۰ کارگر معدن منتشر کردند. محمد داوری، سعید غریبی، سیروی مولودی، احسان مشک‌ساز، وفا احمد‌پور، مهرزاد موسوی طی بیانیه‌ای به بررسی وضعیت کارگران معادن در سال‌های اخیر پرداختند. آنها در این بیانیه به وضعیت اسف‌بار کارگران و مرگ آنها در نبود ایمنی و بی‌اهمیتی آن برای دولت و سرمایه‌گذاران وابسته به دولت اشاره کردند. در قسمتی از این بیانیه آمده است:
پس از حادثه انفجار و ریزش معدن زغالسنگ طبس، ما جمعی از زندانیان سیاسی، به یاد کارگران جان‌باخته با برگزاری مجلسی یادبود چراغ‌های بند و اتاق‌هایمان را خاموش و به حرمت خانواده این عزیزان از‌دست‌رفته، مدتی را در سکوت گذراندیم و با بغض فروخورده یاد آنها را گرامی داشتیم.
وضعیت اسف‌بار کارگران
در قسمتی دیگری از این بیانیه، به بررسی وضعیت اسف‌بار کارگران در معادن یا سایر کارگاه‌ها و خانواده‌های آنها اشاره شده و آمده است:
بررسی وضعیت معادن و صنایع در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که علاوه بر سرکوب دستمزد، وضعیت ایمنی کارگران برای دولت و سرمایه‌گذاران و مالکان شرکت‌های معادن و صنایع فاقد اهمیت بوده است. سال‌هاست که خبر خودکشی و جان‌باختن کارگران بر اثر حوادث قابل‌پیشگیری و پیش‌بینی، خانواده‌های بسیاری را داغدار نموده. مرگ کارگران بر اثر سوختگی، تصادف، ریزش آوار، برق‌گرفتی، سقوط از ارتفاع، گرمازدگی و استنشاق گازهای سمی، خود بخشی از مصیبت هموطنانی‌ست که برای لقمه‌ای نان، از جان خود مایه می‌گذارند.
آمار منتشر‌شده توسط مرکز آمار جمهوری اسلامی نشان می‌دهد که از ۵۶۵۰ معدن فعال در کشور تنها ۲۳درصد دارای واحد ایمنی می‌باشد. نشر این آمار توسط حاکمیت، خود حاکی از بی‌ارزش‌بودن جان کارگران و بر‌باد‌رفتن آمال و آرزوهای زن و فرزندانی می‌باشد که پس از مرگ پدر، باید مصیبت‌های زندگی را زیر بار مشکلاتی همچون تورم سرسام‌آور، پرداخت اقساط بانکی، اجاره خانه و هزینه‌های گزاف تحصیل و بهداشت را تحمل کرده و صورت خود را شرافتمندانه با سیلی سرخ نگه دارند. مادری تنها و شرمندگی از پس شرمندگی دیگر، خود وضعیت اسفناکی‌ست که در این شرایط اقتصادی، از عمق فاجعه خبر می‌دهد.
در این بیانیه همچنین به شگردهای دولت در همراهی با صاحبان سرمایه به منظور هر چه بیشتر استثمار کارگران اشاره شده و آمده است:
دولت هرچند در چنین مصیبت‌هایی شعار حمایت از کارگران را سر می‌دهد اما هربار تجربه ثابت کرده است که در مسئله افزایش دستمزد و دیگر مسائل (رفاهیات، ایمنی و محیط زیست) نمایندگان دولت در شورای کار با رای‌دادن به سود کارفرمایان، کفه ترازو را به سمت طرف مخالف کارگران سوق داده و به سرکوب دستمزد و ایمنی کارگران پرداخته است.
این اظهارات، ما را به یاد این مثل معروف یعنی “نوش‌دارو پس از مرگ سهراب” می‌اندازد! ادامه این روند، نه‌تنها دردی دوا نمی‌کند بلکه خود مقدمه‌ای بر حوادث پیش رو می‌باشد.
عدم وجود تشکل‌های کارگری مستقل، عدم حق رأی و عدم حضور دیگر تشکلات کارگری در جلسات شورای عالی کار، عدم نظارت نمایندگان دولت و کارفرمایان را در مسائلی همچون ایمنی در پی خواهد داشت و قوانین ابلاغی لگدمال این بی‌توجهی می‌شود؛ بی‌توجهی که جوانان وطن را به زیر آوار مدفون می‌کند.
اعدام مخفیانه ۱۳زندانی در زندان عادل‌آباد شیراز طی ۱۰روز اخیر
آروین قهرمانی، افزایش خطر اجرای حکم اعدام
به گفته مدیر معدن طبس، با تصاعد آنی گاز و نفوذ آن به دو بلوک B و C گاز گسترش پیدا کرده و کارگران با گاز CO غافلگیر شده و به دلیل کمبود اکسیژن خفه شده‌اند.
تا پیش از این مرگبارترین حادثه معدن در ایران مربوط به معدن یورت آزادشهر بود که طی آن ۴۳معدنچی جان باختند. این سانحه در روز ۱۳اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۶ رخ داده بود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر