۴ مهر, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
ماموران بدون توجه به مشکلات جسمی ادریس کوهکن و وجود پلاتین در دست و پای او، وی را با ضرب و جرح و آویزان کردن شکنجه کرده‌اند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۴مهر ۱۴۰۳، دو زندانی بلوچ به نام‌های ذبیح‌الله کوهکن و ادریس کوهکن بیش از یک سال است که در بازداشت و بلاتکلیفی بسر می‌برند.
ادریس کوهکن در تاریخ ۱۹ شهریور ۱۴۰۲ در منزل خود توسط ماموران اداره اطلاعات زاهدان دستگیر شد.
ذبیح‌الله کوهکن نیز در تاریخ ۲۸شهریور ۱۴۰۲ با یورش ماموران امنیتی به منزلش و شکستن شیشه و نرده‌های پنجره‌ها وارد منزل شده و با ایجاد جو رعب و وحشت وی را در برابر چشم همسر و فرزند خردسالش مورد ضرب و شتم قرار داده و بازداشت نموده بودند.
آنها در تاریخ ۲۲مهر ۱۴۰۲ از زندان مرکزی زاهدان به اداره اطلاعات این شهر منتقل شده بودند.
اتهام این دو زندانی بلوچ، قتل، محاربه و افساد فی الارض عنوان شده است.
ماموران اطلاعات زاهدان این دو زندانی بلوچ را به اتهام قتل بازداشت کرده‌اند. این درحالی است که خانواده مقتول بارهای اعلام کرده‌اند که این دو قاتل فرزندان آنها نیستند.
تا کنون ۲جلسه دادگاه این ۲زندانی بلوچ ذبیح‌الله و ادریس کوهکن بدون اثبات اتهامات آنها برگزار شده است. آخرین جلسه رسیدگی به این پرونده در آذرماه ۱۴۰۳ خواهد بود.
اعدام ۲زندانی در زندان لاهیجان
زندانی سیاسی محکوم به اعدام مهدی حسنی، ممنوعیت رسیدگی پزشکی و اعزام به بیمارستان
این ۲ زندانی بلوچ به مدت ۱۲ماه در زیر بازجویی قرار داشته و به منظور اخذ اعترافات اجباری تحت شکنجه نیروهای وزارت اطلاعات قرار دارند. ماموران بدون توجه به مشکلات جسمی ادریس کوهکن و وجود پلاتین در دست و پای او، وی را با ضرب و جرح و آویزان کردن شکنجه کرده‌اند. ماموران به دروغ به هر یک از زندانیان گفته‌اند که بر علیه وی اعتراف شده و اگر تو هم می‌خواهی که شکنجه‌هایت قطع شود بر علیه دیگران اعتراف بنویس.
ماموران اطلاعات با تحت فشار قرار دادن این ۲ زندانی بلوچ آنها را متهم به قتل نموده در حالی که شاکی پرونده اعلام کرده بود که آنها در قتل مشارکت نداشته و قاتلان افراد دیگری هستند.
شکنجه زندانیان مغایر با قوانین و معاهدات بین‌المللی حقوق بشر است که بر منع مطلق شکنجه و رفتارهای غیرانسانی تأکید دارند. برخی از مهم‌ترین این قوانین عبارتند از:
اعلامیه جهانی حقوق بشر (۱۹۴۸): ماده 5 این اعلامیه صریحاً می‌گوید: «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه، یا مجازات‌ها و رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.»
کنوانسیون ضد شکنجه و سایر مجازات‌ها یا رفتارهای ظالمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (۱۹۸۴): این کنوانسیون که توسط بسیاری از کشورها از جمله ایران تصویب نشده، به وضوح شکنجه را ممنوع می‌کند و کشورها را موظف می‌دارد تا هرگونه اعمال شکنجه را تحقیق و مجازات کنند.
میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (۱۹۶۶): ماده ۷ این میثاق بیان می‌کند که «هیچ‌کس نباید تحت شکنجه یا مجازات یا رفتارهای بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز قرار گیرد.» ایران یکی از امضاکنندگان این میثاق است و به آن متعهد است.
قوانین بین‌المللی حقوق بشر: ممنوعیت شکنجه یک اصل اساسی حقوق بین‌الملل عرفی است که کشورها باید آن را رعایت کنند، حتی اگر به معاهدات خاصی نپیوسته باشند.
کنوانسیون ژنو (۱۹۴۹): در زمینه جنگ‌ها و درگیری‌های مسلحانه، این کنوانسیون‌ها تضمین می‌کنند که اسیران جنگی و غیرنظامیان نباید تحت شکنجه یا رفتارهای غیرانسانی قرار بگیرند.
این قوانین به‌وضوح شکنجه را به عنوان نقض حقوق اساسی انسان‌ها شناسایی می‌کنند و کشورها را ملزم به جلوگیری و پاسخگویی به چنین رفتارهایی می‌نمایند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر