۱۸ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی طبق تجویز پزشکان قرار داده بودند که روز ۱۵شهریور برای انجام عمل جراحی و قطع انگشت پای برای ممانعت از گسترش عفونت به استخوان به بیمارستان مراجعه کند. اما اکنون پس از گذشت ۳روز از زمان عمل جراحی، هنوز مسئولین زندان خوی از اعزام این زندانی به بیمارستان برای عمل جراحی خودداری می‌کنند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۱۸شهریور ماه ۱۴۰۱، جان زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی در خطر است. بنا بر گزارشات رسیده از منابع موثق مسئولین زندان خوی از اعزام زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی به بیمارستان جهت انجام عمل جراحی خودداری کردند.
این در حالی است که این زندانی سیاسی مبتلا به بیماری دیابت شدید است. بیماری او به دلیل عدم تامین انسولین از طرف زندان تشدید شده و منجر به گسترش عفونت در پای وی شده است.
دو هفته قبل پزشکان به وی قرار داده بودند که روز ۱۵شهریور برای انجام عمل جراحی و قطع انگشت پای برای ممانعت از گسترش عفونت به استخوان به بیمارستان مراجعه کند. اما اکنون پس از گذشت ۳روز از زمان عمل جراحی، هنوز مسئولین زندان خوی از اعزام این زندانی به بیمارستان برای عمل جراحی خود داری می‌کنند.
این درحالی است که گسترش عفونت برای این بیمار عوارض جسمی جبران ناپذیری دارد و برای وی تهدید جانی و خطر مرگ دارد.
زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی، ۶۶ ساله، مبتلا به دیابت نوع اول در زندان خوی زندانی است. به دلیل عدم رسیدگی پزشکی در زندان قرار بود در اواسط شهریور ۱۴۰۳، انگشت پای او را مجددا به علت بالا رفتن قند خون قطع کنند. وی به دلیل بیماری دیابت و بیماری‌های زمینه‌ای تحمل شرایط سخت زندان را ندارد. اما مقامات قوه قضاییه و اطلاعات وی را با این شرایط زندانی کرده‌اند. علاوه بر این آقای صدیقی همدانی دور از فرزند و خانواده‌اش در تبعید است.
پیش از این به دلیل شدت دیابت، پزشکان مجبور به قطع ۲انگشت پای وی شده بودند.
لازم به ذکر است که قطع عضو در دیابت یکی از سخت‌ترین بخش‌های این بیماری است که درصد کمی از افراد مبتلا به دیابت با آن مواجه می‌شوند. درواقع آسیب عصبی و کاهش گردش خون از مهم‌ترین عوارض دیابت هستند که منجر به بروز زخم‌های پوستی به خصوص روی پا می‌شوند. در صورتی که این زخم‌ها به‌موقع مدیریت و درمان نشوند، فرد برای قطع عضو تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد.
زندان شیبان اهواز، زندانی سیاسی علی سیاحی، وضعیت وخیم جسمی، محرومیت از درمان فوری
آخرین وضعیت زندانی سیاسی فرهاد طه زاده در زندان مرکزی ارومیه
زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی ۶۶ساله، متاهل، اهل ارومیه و تاجر است. وی در سال۱۳۸۴ به اتهام همکاری با مجاهدین خلق بازداشت و در دادگاه به ۶سال حبس محکوم شد. آقای صدیقی همدانی پس از تحمل ۲سال از مدت محکومیت خود با استفاده از حق آزادی مشروط از زندان آزاد شد.
او مجددا در ۴اسفند۱۳۹۷ به همراه ۲فرزندش توسط نیروهای امنیتی در ارومیه بازداشت شد.
ابراهیم و فرزندش سالار صدیقی همدانی به اتهام «عضویت در مجاهدین خلق» به ۱۵سال حبس تعزیری، به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به یک سال حبس تعزیری و به اتهام «فیلمبرداری از مراکز نظامی» به ۳سال زندان در مجموع به ۱۹ سال زندان محکوم شدند.
در دی ماه ۱۴۰۰، این پدر و پسر زندانی سیاسی از زندان ارومیه به مریوان و کامیاران تبعید شدند.
چندی بعد زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی به زندان خوی و فرزندش سالار صدیقی همدانی به زندان نقده تبعید شدند.
ابراهیم خلیل صدیقی همدانی که به علت بیماری توانایی رسیدگی به مشکلات خود را ندارد، بارها دست به اعتصاب غذا زد تا فرزندش سالار را به نزد او بیاورند.
پیش از این، در روز پنج‌شنبه ۲۴اسفندماه ۱۴۰۲ نیروهای گارد زندان خوی با یورش به بند زندانیان سیاسی، همه وسایل زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی را تخریب کردند. این یورش به فرمان رئیس زندان حسن قنبرلو انجام شد. دراین یورش همه وسایل زندانی سیاسی ابراهیم خلیل همدانی تخریب و از بین برده شد.
در ادامه شکنجه و آزار زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی، روز یک‌شنبه ۲۷ اسفند نیز چند زندانی معلوم‌الحال که در خدمت مدیر داخلی زندان جواد قره‌ضیاالدین هستند به او حمله کرده و اقدام به کتک زدن این زندانی کردند.
در حال حاضر، با توجه به بیماری‌های متعددی که این زندانی سیاسی به آن مبتلا است، وضعیت جسمی او بر اثر اعتصاب غذای طولانی رو به وخامت نهاده و جانش در معرض خطر مرگ است.
کانون حقوق بشر ایران، از عموم نهادهای حقوق بشری خواهان دخالت فوری برای رسیدگی فوری پزشکی و درمانی و آزادی هر چه سریع‌تر او از زندان است. عواقب ادامه این وضعیت به عهده سازمان زندان‌ها و مسئولین زندان خوی است.
نقض قوانین جهانی حقوق بشر با زندانی کردن بیماران
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر