زندانی سیاسی سالار صدیقی همدانی، اعتصاب غذا در اعتراض به اعزام نشدن پدرش به بیمارستان

۱۹ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر

زندانی سیاسی سالار صدیقی همدانی در اعتراض به کارشکنی عوامل رژیم در زندان خوی در اعزام پدرش ابراهیم خلیل صدیقی همدانی، جهت انجام عمل جراحی و قطع انگشت پا بدلیل عفونت ناشی از دیابت، دست به اعتصاب غذا زده است

به گزارش کانون حقوق بشر ایران، دوشنبه ۱۹شهریورماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی سالار صدیقی همدانی در زندان نقده اقدام به اعتصاب غذا کرده است. خبرهای رسیده از درون زندان نقده، حاکی است که زندانی سیاسی سالار صدیقی همدانی در این زندان از روز یکشنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۳ دست به اعتصاب غذا زده است.

بنا بر همین گزارش، این زندانی سیاسی در اعتراض به کارشکنی عوامل رژیم در زندان خوی در اعزام پدرش ابراهیم خلیل صدیقی همدانی، جهت انجام عمل جراحی و قطع انگشت پا بدلیل عفونت ناشی از دیابت، دست به اعتصاب غذا زده است.

لازم به ذکر است که زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی ۶۶ ساله که از بیماریهای مختلف از جمله دیابت شدید رنج میبرد بعلت عدم دریافت به موقع انسولین از سوی زندان، بیماری اش تشدید شده و بنا بر توصیه پزشکان برای ممانعت از گسترش عفونت، باید انگشت پای وی قطع گردد. برای انجام این کار بیمارستان برای روز ۱۵ شهریور به وی قرار عمل جراحی داده بود اما مسئولین زندان از اعزام این زندانی به بیمارستان و انجام جراحی ممانعت بعمل آورده‌اند.

تهدید جان زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی ، ممنوعیت انتقال به بیمارستان جهت انجام عمل جراحی

اعدام یک زندانی در زندان مرکزی میاندوآب

ندادن اجازه برای عمل زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی

پیش از این پزشکان به وی قرار داده بودند که روز ۱۵شهریور برای انجام عمل جراحی و قطع انگشت پای برای ممانعت از گسترش عفونت به استخوان به بیمارستان مراجعه کند. اما اکنون پس از گذشت ۳روز از زمان عمل جراحی، هنوز مسئولین زندان خوی از اعزام این زندانی به بیمارستان برای عمل جراحی خود داری می‌کنند.

این درحالی است که گسترش عفونت برای این بیمار عوارض جسمی جبران ناپذیری دارد و برای وی تهدید جانی و خطر مرگ دارد.

زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی، ۶۶ ساله، مبتلا به دیابت نوع اول در زندان خوی زندانی است. به دلیل عدم رسیدگی پزشکی در زندان قرار بود در اواسط شهریور ۱۴۰۳، انگشت پای او را مجددا به علت بالا رفتن قند خون قطع کنند. وی به دلیل بیماری دیابت و بیماری‌های زمینه‌ای تحمل شرایط سخت زندان را ندارد. اما مقامات قوه قضاییه و اطلاعات وی را با این شرایط زندانی کرده‌اند. علاوه بر این آقای صدیقی همدانی دور از فرزند و خانواده‌اش در تبعید است.

پیش از این به دلیل شدت دیابت، پزشکان مجبور به قطع ۲انگشت پای وی شده بودند.

لازم به ذکر است که قطع عضو در دیابت یکی از سخت‌ترین بخش‌های این بیماری است که درصد کمی از افراد مبتلا به دیابت با آن مواجه می‌شوند. درواقع آسیب عصبی و کاهش گردش خون از مهم‌ترین عوارض دیابت هستند که منجر به بروز زخم‌های پوستی به خصوص روی پا می‌شوند. در صورتی که این زخم‌ها به‌موقع مدیریت و درمان نشوند، فرد برای قطع عضو تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد.

این دو زندانی در 4 اسفند1397 توسط وزارت اطلاعات در ارومیه دستگیر شده و هر یک به اتهام ”هواداری از مجاهدین” و ”تبلیغ علیه نظام” به 19 سال حبس محکوم شدند.

مسئولیت هرگونه تاخیر در درمان و رسیدگیهای ضروری پزشکی و انجام عمل جراحی در ناحیه پای ابراهیم خلیل صدیقی همدانی که منجر به ضایعات برگشت ناپذیر و برای این زندانی بیمار می‌گردد برعهده عوامل زندان خوی می‌باشد.

یادآوری می‌کنیم که مسئولیت هر اتفاقی که برای جان این ۲زندانی با مسئولین زندانهای خوی و نقده و دستگاه قضائیه حکومت اعدامی است.

حمله ماموران و زندانیان اجیر شده به زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی

پیش از این، در روز پنج‌شنبه ۲۴اسفندماه ۱۴۰۲ نیروهای گارد زندان خوی با یورش به بند زندانیان سیاسی، همه وسایل زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی را تخریب کردند. این یورش به فرمان رئیس زندان حسن قنبرلو انجام شد. دراین یورش همه وسایل زندانی سیاسی ابراهیم خلیل همدانی تخریب و از بین برده شد.

در ادامه شکنجه و آزار زندانی سیاسی ابراهیم خلیل صدیقی همدانی، روز یک‌شنبه ۲۷ اسفند نیز چند زندانی معلوم‌الحال که در خدمت مدیر داخلی زندان جواد قره‌ضیاالدین هستند به او حمله کرده و اقدام به کتک زدن این زندانی کردند.

در حال حاضر، با توجه به بیماری‌های متعددی که این زندانی سیاسی به آن مبتلا است، وضعیت جسمی او بر اثر اعتصاب غذای طولانی رو به وخامت نهاده و جانش در معرض خطر مرگ است.

کانون حقوق بشر ایران، از عموم نهادهای حقوق بشری خواهان دخالت فوری برای رسیدگی فوری پزشکی و درمانی و آزادی هر چه سریع‌تر او از زندان است. عواقب ادامه این وضعیت به عهده سازمان زندان‌ها و مسئولین زندان خوی است.

نقض قوانین جهانی حقوق بشر با زندانی کردن بیماران

زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.

برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:

حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.

منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.

اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.

کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک

اشتراک: