۱۷ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانیان زندان مرکزی کرج بدلیل آلودگی آب دچار مسمومیت شدید شده و همه زندانیان دچار دل درد شدید و اسهال و استفراغ شده‌اند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۱۷شهریورماه ۱۴۰۳، زندانیان در زندان مرکزی کرج آلودگی آب آشامیدنی مسموم شده‌اند. بنا بر گزارشات رسیده از منابع موثق در روز جمعه ۱۶ شهریور ۱۴۰۳ زندانیان زندان مرکزی کرج بدلیل آلودگی آب دچار مسمومیت شدید شده و همه زندانیان دچار دل درد شدید و اسهال و استفراغ شده‌اند. این مسمومیت به حدی گسترده است که حتی تعدادی از پرسنل زندان نیز مسموم شده‌اند .
این درحالی است که در حال حاضر، زندانیان با توجه به از دست رفتن شدید آب بدنشان نیاز به جایگزینی آن با آب سالم دارند اما زندانیان در زندان مرکزی کرج، آبی برای نوشیدن ندارند. فروشگاه زندان هم آب آشامیدنی برای فروش ندارد و این مشکل زندانیان را مضاعف کرده است. تشنگی از یک سو و مسمومیت شدید از سوی دیگر باعث افزایش فشار‌های جسمی و روانی به زندانیان شده است.
مسولین زندان مرکزی کرج هم تا کنون اقدامی برای رسیدگی‌های پزشکی و تامین آب سالم برای زندانیان نکرده اند. در حال حاضر با توجه به شرایط گفته شده، جان هزاران زندانی در خطر جدی قرار دارد.
قطع مکرر آب آشامیدنی از اواسط تیرماه در زندان مرکزی کرج
زندانیان در زندان مرکزی کرج از اواسط تیرماه تا کنون با قطع مکرر آب مواجه بوده‌اند. با توجه به آمار بالای زندانیان در این زندان این اقدام باعث شیوع بیماری‌های مختلف به خصوص در فصل گرما شده بود. به گفته خانواده زندانیان در زندان مرکزی کرج آب از ساعت ۱۰ الی ۱۱صبح تا ساعت ۵ عصر قطع می‌شود. پس از وصل شدن نیز آب به صورت قطره‌چکانی جاری می‌شود.
قطع آب در زندان مرکزی کرج باعث انباشت ظروف و لباس‌های نشسته زندانیان شده بود که خود منشا شیوع بیماری‌های گوارشی و پوستی در این زندان بود. این وضعیت در استفاده از آب گرم برای استحمام نیز وجود دارد.
زندانیانی به ناچار مجبور به خرید آب از فروشگاه زندان با قیمت گزاف هستند. خرید آب برای زندانیان فقیر امکان‌پذیر نیست و آنها از این گزینه نیز محروم هستند.
زندان اصفهان، افزایش آمار زندانیان اعدام شده به ۴نفر
زندانی سیاسی اهل سنت نسیمه اسلام‌زهی، بازداشت و بلاتکلیفی یک ساله در زندان به همراه یک نوزاد۴ماهه
زندان مرکزی کـرج از بدنام‌ترین زندان‌های در حکومت قرون وسطایی حاکمیت ولایت فقیه می‌باشد. این زندان یکی از بزرگترین زندان‌های استان البرز محسوب می‌شود. شهرت این زندان به دلیل آمار بالای اعدام‌ها در آن است.
ظرفیت اسمی زندان ۲۵۰۰ نفر است اما آمار زندانیان در این زندان بیش از ۸ هزار نفر تخمین زده می‌شود. کمبود جا در زندان مرکزی کرج از مشکلات اصلی زندانیان به حساب می‌آید. به طور متوسط شبانه در هر سالن این زندان ۱۰۰ الی ۱۵۰ زندانی در کریدورهای منتهی به سرویس‌های بهداشتی شب را به صبح می‌رسانند.
تراکم زندانیان در زندان مرکزی کـرج آن چنان بالا است که در هر سلول انفرادی تا ۶ زندانی نگهداری می‌شوند.
زندان مرکزی کرج ۱۰ بند اصلی و چند بند انفرادی و ویژه دارد. هر بند دارای ۱۸ سلول ۲۰ متری است که در هر سلول ۱۸ تخت قرار دارد. به این ترتیب ظرفیت اسمی هرسلول ۱۸زندانی است اما مقامات زندان تا ۴۰ نفر را در هر سلول جای می‌دهند. به گفته زندانیان، زندان مرکزی کـرج، طرح تدارک مرگ خاموش زندانیان توسط مقامات قوه قضاییه است. در یک جمله این زندان را می‌توان زندانی فراقانونی با قوانین قرون وسطایی محسوب کرد.
قطع آب بروی زندانیان نقض حقوق بشر محسوب می‌شود و مغایر با چندین استاندارد بین‌المللی و قوانین حقوق بشری است.
ماده 25 اعلامیه جهانی حقوق بشر:
این ماده بیان می‌کند که هر فردی حق دارد از استانداردی از زندگی برخوردار باشد که سلامت و رفاه او و خانواده‌اش را از جمله غذا، لباس، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی لازم را تضمین کند. آب به عنوان یکی از نیازهای اولیه انسان در این دسته قرار می‌گیرد، و قطع آب از زندانیان، مستقیماً این حق اساسی را نقض می‌کند.
ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR):
این ماده تصریح می‌کند که با تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند باید با احترام به کرامت ذاتی انسانیت برخورد شود. محروم کردن زندانیان از دسترسی به آب آشامیدنی و بهداشتی، نوعی رفتار غیرانسانی و تحقیرآمیز است که کرامت ذاتی انسانیت را نقض می‌کند.
قوانین حداقل استاندارد برای رفتار با زندانیان سازمان ملل (قوانین نلسون ماندلا):
بر اساس این قوانین، زندانیان باید به نیازهای اولیه خود دسترسی داشته باشند، از جمله دسترسی به آب آشامیدنی سالم و بهداشتی. ماده 22 این قوانین تأکید دارد که باید به زندانیان غذای سالم و آب کافی ارائه شود تا سلامت و بهداشت آنان حفظ شود. قطع آب زندانیان، نقض مستقیم این استانداردهای حداقلی است.
کنوانسیون منع شکنجه و سایر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز:
رفتارهایی که باعث محرومیت زندانیان از آب و دیگر نیازهای اولیه شود می‌تواند نوعی شکنجه روحی و جسمی تلقی شود. این امر مغایر با اصول این کنوانسیون است که هرگونه شکنجه و رفتار بی‌رحمانه را منع می‌کند.
حق برخورداری از سلامت:
سازمان جهانی بهداشت (WHO) آب سالم و بهداشتی را به عنوان یکی از پیش‌نیازهای اساسی برای حفظ سلامت عمومی در نظر می‌گیرد. قطع آب زندانیان می‌تواند به شیوع بیماری‌های عفونی و دیگر مشکلات بهداشتی منجر شود و حق آنان برای برخورداری از سلامت را نقض کند.
حق برخورداری از بهداشت:
بر اساس قوانین بین‌المللی، زندانیان حق دارند از محیطی بهداشتی و امکانات بهداشتی مناسب برخوردار باشند. قطع آب به معنای نقض این حق است و می‌تواند منجر به شرایط غیرانسانی در زندان‌ها شود.
این موارد نشان‌دهنده اهمیت حیاتی دسترسی به آب برای زندانیان و الزام دولت‌ها به رعایت حقوق اولیه و انسانی آنان است. قطع آب، نه تنها مغایر با اصول اخلاقی و انسانی است، بلکه نقض مستقیم چندین قانون بین‌المللی حقوق بشری به شمار می‌رود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر