۱۷ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
بسیاری از زنان خودسرپرست، به دلیل نبود حمایت‌های قانونی و فرهنگی در این حکومت، جرأت نمی‌کنند از حقوق خود دفاع کنند یا به دستگاه‌های دولتی مراجعه کنند. نگرانی از آزار و اذیت و فشارهای اجتماعی، فضای تنفسی آنها را تنگ‌تر می‌کند
این متن فریاد مظلومیت زنی خودسرپرست است که در حاکمیت ظلم و جنایت، با دستفروشی و جان کندن معاش روزانه خود را تامین می‌کند. اما همین را هم به او نمی‌پسندند. در شرایطی که اختلاس‌های میلیاردی سر به فلک گذاشته و‌آقازاده‌ها با اموال به تاراج رفته مردم ایران، در کشورهای آمریکایی و اروپایی زندگی‌های آنچنانی دارند، این خانم رنجدیده درباره خودش و زندگی اش چنین نوشته است:
از کودکی، مادرم مرا با این جمله بزرگ کرد که: «ظلم نکن، دل کسی را نشکن و همیشه دنبال روزی حلال باش.» این درس را همیشه سرمشق زندگی‌ام قرار دادم. چهل و سه سال از عمرم گذشت و من در این مدت همیشه تلاش کردم تا با دست‌های خودم و بدون آزار دیگران، لقمه نانی حلال برای خودم و خانواده‌ام به دست بیاورم.
سیزده سال است که در گرمای تابستان و سرمای زمستان، مقابل بیمارستان مفید بساط می‌کنم تا شاید بتوانم خرج زندگی‌ام را در بیاورم. دو سال پیش، تلخ‌ترین اتفاق زندگی‌ام رخ داد و پسر عزیزم را از دست دادم. هر روز صبح با رفتن به بهشت‌زهرا شروع می‌شود.
اما امان از دست ظلمی که این روزها گریبانم را گرفته است. دکتر شمس‌الله نوری‌پور، رئیس بیمارستان مفید، اجازه نمی‌دهد که من کار کنم. هر روز ماموران شهرداری مرا آزار می‌دهند و بساطم را جمع می‌کنند. من زنی بی‌سرپرست هستم و یک دختر پانزده ساله دارم. اجاره خانه دارم و دیگر توان ندارم. مدارس باز شده‌اند و من نمی‌دانم چگونه خرج تحصیل دخترم را بدهم.
من نه آقازاده‌ای هستم و نه وزیر و معاون. گناهم چیست که باید این‌گونه آواره و درمانده باشم؟ خداوندا، تا کی باید این ظلم‌ها را تحمل کنم؟ آرزویم این است که شب بخوابم و دیگر بیدار نشوم.
فریبا ملکی
زندان مرکزی کرج، مسمومیت زندانیان بدلیل الودگی آب آشامیدنی
زندان اصفهان، افزایش آمار زندانیان اعدام شده به ۴نفر
زنان خودسرپرست در ایران با چالش‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی متعددی مواجه هستند. این گروه نه تنها تحت فشارهای اقتصادی ناشی از بیکاری، درآمد کم، و عدم حمایت‌های کافی دولتی قرار دارند، بلکه به‌ویژه در برخی مناطق، تحت تهدیدها و فشارهای امنیتی و سیاسی نیز زندگی می‌کنند.
مشکلات اقتصادی زنان خودسرپرست
زنان خودسرپرست در ایران اغلب در مشاغل غیررسمی و کم‌درآمد فعالیت می‌کنند. بازار کار برای زنان با موانع متعددی روبروست؛ از جمله تبعیض جنسیتی و نبود فرصت‌های شغلی مناسب برای زنان، به‌ویژه آن‌هایی که مسئولیت تأمین معیشت خانواده را به تنهایی به دوش می‌کشند. هزینه‌های بالای زندگی، به‌ویژه برای زنانی که سرپرست خانواده‌اند، فشار اقتصادی شدیدی را بر این گروه وارد می‌کند. بسیاری از آنها قادر به تأمین نیازهای اولیه خود و خانواده‌شان نیستند و دسترسی به منابع حمایتی دولتی نیز به‌شدت محدود است.
تهدیدهای امنیتی و فشارهای سیاسی
زنان خودسرپرست در ایران، به‌ویژه در مناطق حاشیه‌نشین و فقیرنشین، علاوه بر فشارهای اقتصادی، تحت فشارهای سیاسی و امنیتی از سوی نیروهای امنیتی و انتظامی نیز قرار دارند. این تهدیدها شامل آزار و اذیت، تهدید به بازداشت و گاهی اوقات تعرض به حقوق اساسی آنها است. حضور نیروهای امنیتی، از جمله سپاه پاسداران و نیروهای انتظامی، باعث شده تا زنان خودسرپرست به دلیل فعالیت‌های اجتماعی یا اعتراض به وضعیت اقتصادی خود، تحت پیگرد قرار بگیرند.
بسیاری از این زنان، به دلیل نبود حمایت‌های قانونی و فرهنگی، جرأت نمی‌کنند از حقوق خود دفاع کنند یا به دستگاه‌های دولتی مراجعه کنند. نگرانی از آزار و اذیت و فشارهای اجتماعی، فضای تنفسی آنها را تنگ‌تر می‌کند. برای مثال، زنانی که به خاطر فقر ناچار به فعالیت‌های غیررسمی یا کارهای پاره‌وقت هستند، از سوی نیروهای انتظامی و امنیتی با تهدید مواجه می‌شوند.
نبود حمایت‌های کافی اجتماعی و قانونی
یکی از مشکلات عمده زنان خودسرپرست در ایران، عدم وجود حمایت‌های کافی قانونی و اجتماعی است. دولت برنامه‌های حمایتی محدودی برای این گروه از زنان در نظر گرفته است، اما این برنامه‌ها اغلب ناکافی و ضعیف هستند. بیمه‌های اجتماعی، وام‌های حمایتی و تسهیلات دولتی به طور کامل به این زنان اختصاص نمی‌یابد یا دسترسی به آنها به دلیل بروکراسی و شرایط پیچیده محدود است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر