۲۸ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
زندانی سیاسی سیامک امینی به سندروم بهجت که یک بیماری التهابی و خود‌ایمنی است مبتلا است. در حال حاضر به دستور مقامات زندان اوین اعزام وی به بیمارستان منتفی است و معلوم نیست زمان دیگر برای انجام معاینات چه زمانی باشد
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۲۸شهریورماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی سیامک امینی به دلیل خودداری از پوشیدن لباس زندان از ادامه درمان محروم شد. به دستور مقامات زندان اوین اعزام زندانی سیاسی سیامک امینی به بیمارستان به دلیل خودداری وی از پوشیدن لباس زندان منتفی شده است. قرار بود این زندانی سیاسی به بیمارستان طالقانی جهت انجام معاینات پزشکی منتقل شود. در حال حاضر به دستور مقامات زندان اوین اعزام وی به بیمارستان منتفی است و معلوم نیست زمان دیگر برای انجام معاینات چه زمانی باشد.
زندانی سیاسی سیامک امینی به سندروم بهجت که یک بیماری التهابی و خود‌ایمنی است مبتلا است. مقامات قضاییه حکومت بدون توجه به اینکه وی تحمل شرایط سخت زندان را ندارد وی را جهت اجرای حکم زندانی کرده‌اند.
ماموران امنیتی در دی‌ماه ۱۴۰۲، منزل سیامک امینی را تفتیش و بازرسی کرده بودند. وی در پی ۳نوبت احضار به دادگاه در نهایت با قید وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی تا پایان مراحل دادرسی از زندان آزاد شده بود.
بر اساس حکمی که در تاریخ ۱۹اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳، در شعبه ۲۶دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری صادر شده، وی بابت اتهام اجتماع و تبانی و ارتکاب جرم بر ضد امنیت داخلی و خارجی، به ۳سال حبس و از بابت تبلیغ علیه نظام به ۸ماه حبس تعزیزی با احتساب ایام بازداشت محکوم شد. وی در مجازات‌های تکمیلی، به منع عضویت در گروه‌ها، منع استفاده از تلفن هوشمند و منع خروج از کشور به مدت ۲سال محکوم شده است. طبق قانون تجمیع جرائم حکم ۳سال و ۶ماه و یک روز برای ایشان قابل اجرا است.
سیامک امینی ۶۳ساله، متاهل و ساکن تهران است.
نقض حقوق زنان و اعتراضات ۱۴۰۱: تشدید سرکوب و سیاست‌های جنایت‌بار سران حکومت
اعدام یک زندانی در زندان گرگان
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر