۲۰ شهریور, ۱۴۰۳دسته‌بندی حقوق بشر
عبدالله قنبری وند و محمود قنبری وند در دوران بازجویی تحت شکنجه‌های شدید قرار داشتند تا مجبور به اعترافات اجباری شوند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، سه‌شنبه ۲۰شهریورماه ۱۴۰۳، دو برادر معلول و بیمار جهت اجرای حکم حبس به زندان نقده منتقل شدند. عبدالله قنبری وند ۵۱ساله و محمود قنبری وند ۴۸ساله جهت اجرای حکم حبس به زندان نقده انتقال داده شده‌اند. پیش از انتقال، محمود قنبری وند به زندان، پزشکان به دلیل عفونت شدید، پای راست او از ناحیه مچ قطع کرده بودند. وی پیش از بازداشت در بیمارستان پیرانشهر بستری بوده است. عبدالله قنبری وند نیز از بیماری فشار خون مزمن در رنج است.
این ۲برادر پیش از این در تاریخ ۲۸دی‌ماه ۱۴۰۱ توسط ماموران امنیتی در پیرانشهر بازداشت شده بودند. آنها ابتدا به زندان مرکزی ارومیه و سپس به زندان نقده منتقل شدند. ابتدا به آنها اتهام ساخت کوکتل مولوتف و اسلحه دست‌ساز زده شد و سپس به دلیل نبود مدرک حکم حبس آنها رد شد. در نهایت با پرونده سازی اداره اطلاعات، به این ۲برادر اتهام اقدام علیه امنیت ملی، عضویت در حزب دمکرات کردستان زده شد.
زندان بهبهان – موقعیت + اسامی شکنجه گران و مدیران زندان
انتقال زندانی سیاسی محمد حسنی به سلول انفرادی در زندان مرکزی کرج
محاکمه این ۲برادر در شعبه ۱۰۲ دادگاه کیفری۲ پیرانشهر به ریاست قاضی رضا قهرمانی ساعتلو بابت اتهامات گفته شده برگزار شد. در نهایت به حکم دادگاه، محمود قنبری وند به توجه به قانون تجمیع احکام به ۷سال و ۶ماه و یک روز زندان محکوم شد که در دادگاه تجدیدنظر به ۴سال زندان تقلیل یافت.
عبدالله قنبری وند نیز به ۶ماه حبس تعزیزی و پرداخت ۲میلیون ریال جزای نقدی محکوم شده بود.
عبدالله قنبری وند و محمود قنبری وند در دوران بازجویی تحت شکنجه‌های شدید قرار داشتند تا مجبور به اعترافات اجباری شوند. آنها پس از پایان دوران بازجویی با تودیع وثیقه سنگین ۱۵میلیارد تومانی به صورت مشروط آزاد شده بودند.
زندانی کردن بیماران، به ویژه آن‌هایی که به بیماری‌های سخت مبتلا هستند، نقض آشکار اصول بنیادین منشور جهانی حقوق بشر است. این عمل نه تنها خلاف اصول انسانی و اخلاقی است، بلکه با بسیاری از مواد این منشور نیز مغایرت دارد.
برخی از مهم‌ترین موادی که با این عمل نقض می‌شوند، عبارتند از:
حق حیات (ماده ۳): این ماده به صراحت بیان می‌کند که هر فرد حق زندگی دارد. زندانی کردن بیمار به ویژه در شرایطی که دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب وجود نداشته باشد، این حق بنیادین را نقض می‌کند.
منع شکنجه و رفتار غیرانسانی (ماده ۵): این ماده هرگونه شکنجه یا رفتار یا مجازات بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز را ممنوع می‌کند. زندانی کردن بیمار در شرایط نامناسب و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند نوعی شکنجه یا رفتار غیرانسانی محسوب شود.
اصل برابری (ماده ۷): این ماده بیان می‌کند که همه افراد برابر قانونند و حق دارند بدون تبعیض از حمایت برابر قانون برخوردار شوند. زندانی کردن بیمار به دلیل بیماری او، نوعی تبعیض محسوب می‌شود.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر