۱۲ دی, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
حکم پابند الکترونیکی تینا دلجو در تاریخ ۳۰ مهر ۱۴۰۳به پایان رسید. با این حال، در ۷ آبان ۱۴۰۳، بدون توجه به پایان مدت پابند، اجرای حکم دوم وی آغاز شد
تینا دلجو، فعال سیاسی و اجتماعی ساکن رشت ، مدرس دانشگاه و تحصیل کرده رشته علوم‌سیاسی ، در سال‌های اخیر با احکام قضائی متعددی مواجه شده است. وی در تابستان ۱۴۰۲، بازداشت شد. در صبح دوشنبه ۹ بهمن ۱۴۰۲، با حکم ۹ ماه حبس به اتهام «تبلیغ علیه نظام»، به زندان لاکان رشت منتقل گردید و ۴۰ روز در آنجا محبوس بود. سپس با پابند الکترونیکی آزاد شد. جلسه دادگاه وی درآبان ماه ۱۴۰۲ تنها پس از پنج دقیقه پایان یافت.
حکم پابند الکترونیکی وی در تاریخ ۳۰ مهر ۱۴۰۳به پایان رسید. با این حال، در ۷ آبان ۱۴۰۳، بدون توجه به پایان مدت پابند، اجرای حکم دوم وی آغاز شد.
پنجشنبه، ۶ دی ۱۴۰۳، مأموران امنیتی مجددا و بدون اطلاع قبلی به منزل شخصی تینا دلجو ریختند و خانه را مورد تفتیش قرار دادند. در حال حاضر، پرونده جدیدی برای وی تشکیل شده است . باید دوباره خود را به زندان لاکان رشت معرفی کند.
این سومین پرونده است که برای تینا دلجو تشکیل می‌شود.
این روند فشارهای مستمر بر زنان فعال، نشانه نقض حقوق بشر و حقوق زنان در ایران است. اراده زنان آزاده ایرانی برای نیل به آزادی و حقوق بشر و عدالت اجتماعی خلل ناپذیر است.
محمد غفاری، با بیماری سیروز کبدی و نیاز به دیالیز
زندانی سیاسی کامران رضایی فر، ابتلاء به یک بیماری ناشناخته
ادامه بازداشت تینا دلجو، نقض چندین ماده از قوانین حقوق بشر بین‌المللی است. این قوانین بین‌المللی در اسناد مختلفی، از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، به صراحت بیان شده‌اند. برخی از موارد نقض قوانین حقوق بشر در رابطه با این موضوع به شرح زیر است:
حق آزادی بیان و عقیده:
طبق ماده 19 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 19 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد عقاید خود را به‌طور آزادانه بیان کند، و این حق شامل آزادی جست‌وجو، دریافت و انتشار اطلاعات و ایده‌ها، بدون مداخله از سوی مقامات دولتی است. بازداشت معترضان به دلیل ابراز عقیده، نقض آشکار این حق است.
حق آزادی تجمع مسالمت‌آمیز:
ماده 20 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 21 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی بر حق مردم برای تجمع مسالمت‌آمیز تأکید دارند. بازداشت و سرکوب معترضان مسالمت‌آمیز، نقض این حق محسوب می‌شود.
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی:
ماده 5 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 7 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی شکنجه و رفتارهای غیرانسانی و تحقیرآمیز را ممنوع کرده است. گزارش‌های زیادی از شکنجه و بدرفتاری با معترضان بازداشت‌شده در ایران وجود دارد که نقض این ماده را نشان می‌دهد.
حق دادرسی عادلانه:
طبق ماده 10 اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده 14 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، هر فردی حق دارد که پرونده‌اش در دادگاهی عادلانه، علنی و توسط یک دادگاه مستقل و بی‌طرف بررسی شود. در بسیاری از موارد، معترضان در ایران بدون دسترسی به وکیل و محاکمه عادلانه بازداشت و محکوم می‌شوند، که این امر نقض این حق است.
حق زندگی، آزادی و امنیت شخصی:
ماده 3 اعلامیه جهانی حقوق بشر تصریح می‌کند که هر فردی حق دارد از زندگی، آزادی و امنیت شخصی برخوردار باشد. بازداشت‌های خودسرانه و بدون دلیل قانونی از سوی مقامات، نقض این حق اساسی است.
در مجموع، سرکوب و زندانی کردن معترضان در ایران نقض صریح چندین ماده از اسناد بین‌المللی حقوق بشری محسوب می‌شود و این اقدامات از سوی نهادهای حقوق بشری بین‌المللی به‌شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر