۱۵ دی, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
در اردیبهشت ۱۴۰۳، سکینه پروانه، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در اعتراض به شرایط موجود و همدردی با خانواده‌هایی که فرزندانشان را در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ از دست داده‌اند، دست به اعتصاب غذا زد
کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۱۵ دی‌ماه ۱۴۰۳ – زندانی سیاسی سکینه پروانه از شهریور ۱۴۰۳، بیش از ۴ماه است که از حق تماس تلفنی با خانواده محروم است. این محرومیت به موجب بخشنامه‌ای است که از طرف قاضی به او ابلاغ و اجرا شده است.
این زندانی سیاسی که هم اکنون در بند زنان اوین محبوس است، به محرومیت خود اعتراض داشته و بارها اعتراض خود را اعلام کرده است.
این اقدام پس از آن انجام شد که در اردیبهشت ۱۴۰۳، سکینه پروانه، زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در اعتراض به شرایط موجود و همدردی با خانواده‌هایی که فرزندانشان را در جریان اعتراضات ۱۴۰۱ از دست داده‌اند، دست به اعتصاب غذا زد. محرومیت وی از ۲۴شهریور‌ماه ۱۴۰۳ آغاز شده و تا کنون هم ادامه دارد.
در باره زندانی سیاسی سکینه پروانه
زندانی سیاسی سکینه پروانه اهل قوچان، آخرین بار در روز سه شنبه ۱۶ اسفندماه ۱۴۰۲، در تهران توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.
او پس از ۴سال زندان، در تاریخ ۲۶ بهمن ماه ۱۴۰۱، از زندان وکیل آباد مشهد آزاد شده بود.
زندانی سیاسی سکینه پروانه توسط قاضی منصوری از شعبه ۵ دادگاه انقلاب مشهد، به اتهام «توهین به خامنه ای»، «تبلیغ علیه نظام» و «ارتباط و همکاری با رسانه‌های خارج از کشور» به ۷.۵سال زندان محکوم شده بود. این محاکمه بدون حضور وکیل انتخابی از طرف وی صورت گرفت.
به گفته قاضی پرونده، ۲.۵سال مانده از پرونده قبلی نیز به حکم او اضافه شده بود.
کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» افزایش زندان های شرکت کننده در کارزار به ۳۰ زندان
عمر درستاران، بازداشت و بیش از ۴ ماه بی‌خبری از وضعیت وی
محرومیت یک زندانی از تماس تلفنی و ملاقات حضوری با خانواده‌اش، مغایر با چندین ماده از قوانین و اسناد حقوق بشری بین‌المللی است. این موارد به شرح زیر هستند:
ماده 10 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)
رفتار انسانی با زندانیان: این ماده تأکید می‌کند که تمامی افرادی که از آزادی‌شان محروم شده‌اند، باید با انسانیت و احترام به حیثیت ذاتی انسانی خود رفتار شود. ارتباط زندانیان با خانواده و دنیای بیرون یکی از موارد اساسی برای تضمین رفتار انسانی با آنهاست.
قوانین حداقل استاندارد رفتار با زندانیان سازمان ملل متحد (قوانین نلسون ماندلا)
قاعده ۵۸: این قاعده تأکید می‌کند که زندانیان باید حق ارتباط با خانواده و دوستانشان را از طریق نامه‌نگاری و تماس‌های تلفنی منظم داشته باشند. همچنین، تماس حضوری با خانواده‌ها باید تا حد ممکن تسهیل شود. محرومیت از این حقوق نقض صریح این قواعد است.
قاعده ۴۳: این قاعده تصریح می‌کند که انزوای انضباطی نباید شامل ممنوعیت کامل از تماس با خانواده باشد.
ماده ۳۷ کنوانسیون حقوق کودک (CRC)
حفظ ارتباط با خانواده: این ماده که درباره رفتار با کودکان در بازداشت است، تصریح می‌کند که هر کودک محروم از آزادی باید بتواند به‌طور منظم با خانواده‌اش، چه از طریق ملاقات و چه از طریق مکاتبه، در تماس باشد. این اصل را می‌توان به زندانیان بالغ نیز تعمیم داد، زیرا اصول انسانی در برخورد با افراد در حبس باید رعایت شود.
ماده ۱۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر (UDHR)
حق حریم خصوصی، خانوادگی: این ماده از UDHR به حق حریم خصوصی، خانوادگی و مکاتبات اشاره دارد و هرگونه دخالت خودسرانه در این موارد را ممنوع می‌کند. محرومیت زندانی از ارتباط با خانواده نقض این حق است.
ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR)
ممنوعیت شکنجه و رفتارهای غیرانسانی: هر نوع رفتار یا مجازات غیرانسانی یا تحقیرآمیز ممنوع است. عدم دسترسی به تماس و ملاقات با خانواده می‌تواند نوعی شکنجه روانی تلقی شود.
این مقررات حقوق بشری بر لزوم احترام به کرامت انسانی و حق زندانیان برای حفظ ارتباط با خانواده و دوستانشان تأکید دارد. محرومیت زندانیان از این حقوق، نقض آشکار این اصول اساسی است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / ایکس / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر