۲۷ تیر, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
مقامات قوه قضاییه و بازجویان در زندان به منظور در هم شکستن مقاومت زندانیان سیاسی زن، با بلاتکلیف نگه داشتن و اضافه کردن حکم با اتهامات مبهم، انتقال به سلول‌های انفرادی، تلاش می‌کنند که روحیه زنان زندانی سیاسی را در هم بشکنند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، چهارشنبه ۲۷تیرماه ۱۴۰۳، نزدیک به یک سال از بازداشت و بلاتکلیفی زندانی سیاسی وریشه مرادی می‌گذرد. اولین جلسه دادگاه این زندانی سیاسی در تاریخ ۲۷خردادماه ۱۴۰۳، در شعبه ۱۵دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی برگزار شد. اتهامات مطروحه علیه وی، بغی و عضویت در گروه‌های مخالف نظام می‌باشد.
در یک اقدام غیرقانونی به دستور قاضی صلواتی، زندانی سیاسی وریشه مرادی از اواسط اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳، وی از ملاقات حضوری و تماس تلفنی با خانواده و وکیل خود محروم شده است.
در جلسه روز یک‌شنبه ۲۸خرداد ۱۴۰۳ قاضی صلواتی، به وکلای وریشه مرادی اجازه دفاع از موکل خود را نداد. تا کنون زمان برگزاری جلسه بعدی دادگاه زندانی سیاسی وریشه مرادی مشخص نشده است. وی کماکان از حق هر زندانی برای تماس تلفنی و ملاقات حضوری محروم است.
زندانی سیاسی پخشان عزیزی، محرومیت ۲هفته‌ای از تماس و ملاقات با خانواده
اعتصاب غذای مریم مهرابی در اعتراض به بازداشت غیرقانونی و محرومیت از حقوق زندانی
زندانی سیاسی وریشه مرادی در ۱۰مرداد ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در سنندج بازداشت و در بازداشتگاه اطلاعات این شهر تحت بازجویی و شکنجه قرار گرفت. وی سپس به بند ۲۰۹ زندان اوین و پس از آن به بند زنان این زندان منتقل شد. وی در این مدت بیش از ۵ماه را در سلول‌های انفرادی زندانی بوده است.
او در زندان، تحت شکنجه و فشارهای مقامات امنیتی قرار داشت تا مجبور به اعترافات اجباری شود.
در اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی وریشه مرادی که در بند زنان زندان اوین زندانی بود به دستور قاضی صلواتی به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. وی در اعتراض به این انتقال اقدام به اعتصاب غذا نمود. در حال حاضر این زندانی سیاسی با نزدیک به یک سال بازداشت همچنان در بلاتکلیفی قرار دارد.
زنان زندانی سیاسی اولین قربانیان شکنجه
زنان زندانی سیاسی اولین قربانیان شکنجه در ایران به شمار می‌آیند. در حاکمیت دیکتاتوری مذهبی و زن‌ستیز، زنان زندانی همواره تحت شکنجه‌های وحشیانه قرار داشته‌اند. در دهه ۶۰ بازجویان و شکنجه‌گران بر روی زندانیان سیاسی زن در زندان‌ها شکنجه‌های اعمال می‌کردند که حتی تصور آن هم سخت و باور کردنی نیست. برخی از این شکنجه‌ها عبارتند از:
شلاق و کتک زدن، درآوردن چشم از حدقه، آویزان کردن، کشیدن ناخن، فروبردن اجسام تیز در بدن، فروبردن فلزات داغ شده در بدن، تجاوز جنسی، بریدن اعضای بدن، سوزاندن و اعدام مصنوعی.
هم اکنون نیز مقامات و بازجویان به منظور در هم شکستن زندانیان سیاسی زن، با بلاتکلیف نگه داشتن و اضافه کردن حکم با اتهامات مبهم، انتقال به سلول‌های انفرادی تلاش می‌کنند که روحیه زنان زندانی سیاسی را در هم بشکنند.
سران حکومت توسط قوه قضاییه با دادن حبس‌های طویل‌المدت و نامتناسب با اتهامات منتسبه تلاش می‌کند که روحیه زنان زندانی سیـاسی را در هم بشکند. اما مقاومت اکثریت نزدیک به اتفاق آنها این تلاش سران حکومت را نقش برآب کرده است.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر