۲۴ تیر, ۱۴۰۳ دسته‌بندی زنان زندانی
زنان زندانی سیاسی اولین قربانیان شکنجه در ایران به شمار می‌آیند. در حاکمیت دیکتاتوری مذهبی و زن‌ستیز، زنان زندانی همواره تحت شکنجه‌های وحشیانه قرار داشته‌اند
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، یک‌شنبه ۲۴تیرماه ۱۴۰۳، زندانی سیاسی فاطمه (مژگان) تدریسی در اعتراض به شرایط زندان و عدم استفاده از مرخصی دست به اعتصاب غذا زده است. این اقدام در اعتراض به سلب حقوق مسلم یک زندانی از جمله اعزام به مرخصی با قید وثیقه است. در این مدت، مقامات زندان کچویی کرج، از اعزام زندانی سیاسی فاطمه (مژگان) تدریسی به مرخصی ممانعت به عمل آورده‌اند.
زندانی سیاسی فاطمه (مژگان) تدریسی در اوایل شهریورماه ۱۴۰۲، توسط ماموران امنیتی بازداشت شد. وی پس از پایان مراحل بازجویی در تاریخ ۶شهریور ۱۴۰۲، به زندان کچویی کرج منتقل شد. اتهامات مطروحه علیه این زندانی سیاسی، اغوا و تحریک مردم به جنگ و کشتار با یکدیگر به قصد برهم زدن امنیت کشور، تبلیغ علیه نظام و توهین به خامنه‌ای و تشکیل گروه به قصد بر هم زدن امنیت کشور است.
وی به همراه زندانی سیاسی مریم جلال حسینی درشعبه اول دادگاه انقلاب کرج به ریاست قاضی آصف‌الحسینی محاکمه شد. وی در نهایت به ۶سال زندان، و ۲سال تبعید به زنجان محکوم شده است.
زندانی سیاسی جابر صخراوی، سکته مغزی در زندان شیبان اهواز
بازداشت ۵تن از فعالین زن و انتقال به زندان لاکان رشت
زندانی سیاسی مریم جلال حسینی نیز به ۶سال زندان و ۲سال تبعید به ایلام محکوم شده است. وی به دلیل فشارهای ناشی از زندان و بازجویی به بیماری کلیه مبتلا شده است اما مقامات زندان به منظور تشدید فشار بر وی از اعزام او به مراکز درمانی خارج از زندان ممانعت به عمل می‌آوردند.
زنان زندانی سیاسی اولین قربانیان شکنجه در ایران به شمار می‌آیند. در حاکمیت دیکتاتوری مذهبی و زن‌ستیز، زنان زندانی همواره تحت شکنجه‌های وحشیانه قرار داشته‌اند. در دهه ۶۰ بازجویان و شکنجه‌گران بر روی زندانیان سیاسی زن در زندان‌ها شکنجه‌های اعمال می‌کردند که حتی تصور آن هم سخت و باور کردنی نیست. برخی از این شکنجه‌ها عبارتند از:
شلاق و کتک زدن، درآوردن چشم از حدقه، آویزان کردن، کشیدن ناخن ، فروبردن اجسام تیز در بدن، فروبردن فلزات داغ شده در بدن، تجاوز جنسی، بریدن اعضای بدن، سوزاندن و اعدام مصنوعی.
هم اکنون نیز مقامات و بازجویان به منظور در هم شکستن زندانیان سیاسی زن، با بلاتکلیف نگه داشتن و اضافه کردن حکم با اتهامات مبهم، انتقال به سلول‌های انفرادی تلاش می‌کنند که روحیه زنان زندانی سیـاسی را در هم بشکنند.
سران حکومت با استفاده از قوه قضاییه با دادن حبس‌های طویل‌المدت و نامتناسب با اتهامات منتسبه تلاش می‌کند که روحیه زنان زندانی سیـاسی را در هم بشکند. اما مقاومت اکثریت نزدیک به اتفاق آنها این تلاش سران حکومت را نقش برآب کرده است.
ممانعت از درمان و رساندن دارو به زنان زندانی سیـاسی، شرایط وخامت بار بهداشتی و انباشت زندانیان به میزان فوق نامتعارف از دیگر مصادیق شکنجه در حق این زنان می باشد.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر