۱۳ مرداد, ۱۴۰۳دسته‌بندی زنان زندانی
زندانی سیاسی زینب جلالیان در زمان بازداشت و پس از آن به علت شکنجه‌های شدید فیزیکی، از ناحیه بینایی دچار مشکل شده و از آن پس از دچار بیماری‌های اختلال بینایی، ناخنک چشم، آسم، ناراحتی کلیوی و گوارشی شده و سال‌ها است که به دلیل رسیدگی نکردم مقامات این زندانی در رنج می‌باشد
به گزارش کانون حقوق بشر ایران، شنبه ۱۳مردادماه ۱۴۰۳، وضعیت جسمی زندانی سیاسی زینب جلالیان، در هفته‌های اخیر به دلیل درد شدید در پهلوی راست خود وخیم گزارش شده است. به دستور مقامات زندان یزد وی از دسترسی به رسیدگی‌های پزشکی محروم است.
زندانی سیاسی زینب جلالیان در زمان بازداشت و پس از آن به علت شکنجه‌های شدید فیزیکی، از ناحیه بینایی دچار مشکل شده و از آن پس از مبتلا به بیماری‌های اختلال بینایی، ناخنک چشم، آسم، ناراحتی کلیوی و گوارشی شده و سال‌ها است که به دلیل رسیدگی نکردم مقامات این زندانی در رنج می‌باشد.
بازگشت به بند بدون ویزیت پزشک متخصص
زندانی سیاسی زینب جلالیان در اوایل تیرماه ۱۴۰۳، به دلیل درد شدید در ناحیه پهلوی سمت راست به بهداری زندان منتقل شده بود اما بدون ویزیت پزشک متخصص به بند بازگردانده شد.
وی مدت‌ها است که از درد ناحیه پهلوی راست رنج می‌برد اما مقامات زندان هیچ اقدام جدی برای معالجه و انتقال وی به بیمارستان خارج از زندان و ویزیت پزشک متخصص نکرده‌اند. مقامات زندان با این اقدام سعی در شکنجه وی دارند.
در حال حاضر نیز به دلیل عدم رسیدگی‌های پزشکی، لکه و جوش‌های پوستی در بخش‌های از صورت، کتف و سینه وی به وجود آمده است. وی خواستار انتقال به بیمارستان خارج از زندان و انجام سونوگرافی و آزمایشات شده اما تا کنون هیچ رسیدگی به این خواسته وی نشده است.
زندانی سیاسی زینب جلالیان، تشدید فشار با ممانعت از درمان توسط مقامات زندان مرکزی یزد
زندانی سیاسی ـ عقیدتی فرهاد شاکری، پرونده‌سازی جدید توسط مقامات وزارت اطلاعات
در خرداد ماه ۱۴۰۳، یک تیم از بازجویان و مقامات وزارت اطلاعات ۲مرتبه با وی در دفتر زندان مرکزی یزد ملاقات کرده و از وی خواستار نوشتن ندامت نامه به منظور رسیدگی به مشکلات پزشکی وی شده‌اند. زندانی سیاسی زینب جلالیان ضمن رد این درخواست درمان و آزادی مشروط برای رسیدگی‌های پزشکی را حق مشروع خود دانسته است. وی در آبان ۱۴۰۲ نیز توسط تیم بازجویان وزارت اطلاعات تهدید شد که تا زمانی که ابراز ندامت نکند از همه حقوق اولیه خود از جمله دسترسی به خدمات پزشکی محروم است. وی این اقدام مقامات وزارت اطلاعات را مصداق شکنجه دانست و آنرا قاطعانه رد کرد.
درباره زندانی سیاسی زینب جلالیان
زندانی سیاسی زینب جلالیان در سال ۱۳۶۱، در روستای دیم قشلاق ماکو از توابع استان آذربایجان غربی متولد شد. وی در تاریخ ۲۰ اسفند ماه ۱۳۸۶، توسط ماموران امنیتی با ضرب و شتم و به زور اسلحه در جاده کرمانشاه – سنندج بازداشت و سپس به بازداشتگاه ستاد خبری اطلاعات واقع در میدان نفت کرمانشاه منتقل شد و تحت شدیدترین شکنجه‌های روحی و جسمی قرار گرفت. او سپس به زندان سنندج منتقل گردید.
زینب در سال ۱۳۸۸ به اتهام محاربه از طریق همکاری با گروه پژاک به اعدام محکوم شد. دادگاه رسیدگی به اتهامات زینب جلالیان بدون حضور وکیل مدافع برگزار شد و تنها چند دقیقه بیشتر طول نکشید. محکومیت او در سال ۱۳۹۰ به حبس ابد کاهش یافت.
مسئولین زندان کرمانشاه جهت تحت فشار گذاشتن این زندانی جهت انجام مصاحبه تلویزیونی در اسفند ۱۳۸۸ وی را از زندان کرمانشاه به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل کردند که نهایتا با مقاومت این زندانی برای عدم اجرای چنین مصاحبه‌ای مجددا به زندان دیزل‌آباد کرمانشاه منتقل شد.
زینب جلالیان با شکنجه‌هایی چون بازجویی با دستبند و پا بند، زدن متوالی کابل به کف پا و همچنین تهدید به تجاوز در حین بازجویی روبرو بوده است. در جریان یکی از جلسات بازجویی، در حالی که بازجو وی را تهدید به تجاوز جنسی کرده بود، در مقابل اعتراض او، بازجو با میله آهنی آن چنان محکم بر سر او کوبید که منجر به بیهوشی زینب گردید.
بارها و بارها تحت فشار قرار گرفت تا جلوی دوربین برود و اعتراف و مصاحبه کند. ولی تسلیم نشد و به این کار تن نداد.
وی مدتی نیز در زندان دیزل‌آباد کرمانشاه محبوس بود و در آذرماه ۱۳۹۳، بدون اطلاع قبلی به خانواده و وکیلش، به زندان خوی منتقل شد. زندانی سیاسی زینب جلالیان در تاریخ ۱۰ اردیبهشت بطور ناگهانی از بطور ناگهانی از زندان خوی به زندان قرچک ورامین منتقل شد.
زندانی سیاسی زینب جلالیان در تاریخ ۵تیر ۱۳۹۹، در حال اعتصاب غذا از زندان قرچک ورامین به زندان کرمان منتقل شد. وی در حالی در سلول انفرادی در زندان کرمان نگهداری می‌شد که پیش از انتقالش به زندان کرمان در زندان قرچک ورامین به کرونا مبتلا شده بود و حالش بشدت وخیم
زندانی سیاسی زینب جلالیان روز سه شنبه اول مهرماه ۹۹ پس از تحمل سه مال سلول انفرادی درحالیکه وضعیت جسمی اش بشدت وخیم بود از زندان کرمان به به زندان کرمانشاه منتقل شد.
زینب جلالیان روز روز ۲۰ آبان ۱۳۹۹، در یک تماس کوتاه تلفنی با خانواده اش گفت که او را به زندان یزد منتقل کرده اند.
وی پس از چند بار جابجایی از زندانی به زندان دیگر، هم اکنون در زندان یزد محبوس بوده و پس از ۱۵ سال زندان حتی یک روز مرخصی برای رسیدگی‌های پزشکی و درمانی نداشته است.
ممانعت از رسیدگی پزشکی مصداق شکنجه و نقض حقوق بشر
ممانعت عمدی از دسترسی زندانیان به مراقبت‌های پزشکی، می‌تواند به عنوان یک عمل شکنجه یا رفتار بی‌رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز تلقی شود. این اعمال، جرایم بین‌المللی محسوب می‌شوند و در قوانین بین‌المللی حقوق بشر و حقوق بشردوستانه بین‌المللی به شدت محکوم شده‌اند.
حق حیات (ماده ۳): این حق نه تنها به معنای حفظ حیات فیزیکی است، بلکه شامل حق برخورداری از شرایط مناسب برای زندگی سالم نیز می‌شود. دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، یکی از مهم‌ترین جنبه‌های این حق است.
حق آزادی و امنیت فردی (ماده ۹): هر فرد حق دارد از آزادی و امنیت شخص خود برخوردار باشد. این حق شامل حق برخورداری از شرایط مناسب زندگی در زندان نیز می‌شود که دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی را شامل می‌شود.
باید توجه داشت، حقوق مندرج در منشور جهانی حقوق بشر، جهانی و غیرقابل تفکیک هستند. به این معنی که هیچ‌کس نمی‌تواند از یک حق به بهانه‌ی بهره‌مندی از حقوق دیگر محروم شود. منشور جهانی حقوق بشر بر اصل برابری همه انسان‌ها بدون تبعیض نژادی، جنسی، مذهبی یا هر نوع تبعیض دیگری تاکید دارد. زندانیان نیز از این اصل مستثنی نیستند و حق دارند از همان حقوقی که افراد آزاد از آن برخوردارند، بهره‌مند شوند.
کانون حقوق بشر ایران را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید:
تلگرام / توییتر / اینستاگرام / یوتیوب / فیسبوک
.jpg)
.jpg)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر